Nascholing voor en door zorgprofessionals

Een 60-jarige patiënte met pijn in de rug en bil onderging een CT-scan van de buik. De voorgeschiedenis vermeldde twee jaar

Een scoliose is een driedimensionale deformiteit van de wervelkolom. Naast de wervelkolomafwijking hebben de meeste scoliosepatiënten die in aanmerking komen voor een scoliose-corrigerende operatie belangrijke comorbiditeit. Zowel pre-, intra-, als postoperatief is het anesthesiologisch team betrokken bij de multidisciplinaire perioperatieve zorg. In dit artikel wordt besproken dat een scoliose-operatie een uitdaging kan zijn voor het anesthesiologisch team bij alle ABCDE-aspecten.

Fenytoïne was lange tijd het belangrijkste beschikbare anti-epilepticum voor focale vormen van epilepsie en wordt nog steeds gebruikt als eerstekeuzemiddel bij de behandeling van een status epilepticus. Door de frequent voorkomende bijwerkingen, de lastige kinetiek en het veelvuldig voorkomen van interacties met andere medicijnen is het een lastig te hanteren middel. Onderhoudsbehandeling met fenytoïne wordt dan ook afgeraden. Het is zelfs raadzaam om patiënten die (soms jarenlang) fenytoïne gebruiken actief over te zetten op een van de nieuwere anti-epileptica. In dit artikel wordt onder andere beschreven waarom, wanneer en hoe dit moet. Ook wordt uitgelegd hoe men patiënten moet begeleiden bij wie switchen geen optie is en de behandeling met fenytoïne gecontinueerd wordt.

Een aneurysma van de arteria lienalis is een zeldzame diagnose, zeker bij een jonge, gezonde vrouw. Dit type aneurysma is geassocieerd met onder andere atherosclerose, andere vaatwandziekten zoals bindweefselziekten, (portale) hypertensie en verhoogde viscerale flow. Het exacte ontstaansmechanisme is nog niet bekend. Niet-geruptureerde aneurysmata zijn bijna altijd asymptomatisch. In minder dan 5% van de gevallen zijn er aspecifieke symptomen. Het is dus een diagnose die vaak bij toeval wordt gesteld. Uitstel van de diagnose kan leiden tot het ruptureren van het aneurysma en dit gaat samen met een hoge morbiditeit en mortaliteit. CT-angiografie is het diagnosticum van keuze voor het aantonen van dit aneurysma. Asymptomatische aneurysmata worden nagenoeg altijd behandeld, gezien het risico op ruptuur. Alleen bij ernstige comorbiditeiten van de patiënt is follow-up van het aneurysma te overwegen. Zowel een endovasculaire als een chirurgische behandeling is mogelijk.

In dit artikel beschrijven we hoe contacteczeem door de bedrijfsarts kan worden aangepakt en hoe de bedrijfsarts een diagnose kan stellen en interventies kan adviseren. Door de beschrijving van drie casussen krijgt de bedrijfsarts een indruk van mogelijke oorzaken van werkgerelateerde huidklachten, specifiek het contacteczeem. De casuïstiek laat zien welke oplossingen op de werkplek mogelijk zijn, zodat werk kan worden behouden. De casussen in dit artikel nemen toe in complexiteit. Bij complexe casus heeft de bedrijfsarts hulp van deskundigen nodig om een volledig beeld te krijgen, waarmee de bedrijfsarts zich op het effectief voorkomen van de huidaandoening kan richten. De eerste casus beschrijft een situatie die volgens de NVAB-richtlijn geheel door de bedrijfsarts kan worden begeleid. De andere casussen illustreren welke aanvullende diagnostische en interventiemogelijkheden er zijn.

Infectieuze aortitis is een onderbelichte en levensbedreigende aandoening die vooral op hogere leeftijd voorkomt. Risicofactoren zijn een immuungecompromitteerde status, diabetes en pre-existente vaatschade zoals atherosclerose of stentplaatsing. Pathofysiologisch zijn er vier verschillende routes van ontstaan: innesteling van bacteriën vanuit de bloedbaan, doorbraak van een nabijgelegen infectie, septische embolieën en accidentele enting van bacteriën in de vaatwand (directe inoculatie genoemd). Een CT-angiografie of PET/CT is de voornaamste techniek om een aortitis in beeld te brengen. Afname van bloed- en weefselkweken behoort tot de standaarddiagnostiek, waarbij ook serologie en PCR-diagnostiek ingezet kunnen worden. De behandeling is meestal tweeledig en bestaat uit antimicrobiële therapie in combinatie met chirurgische interventie. Empirische antibiotica worden gericht op de meest voorkomende verwekkers en kunnen bij specifieke risicofactoren uitgebreid worden. Chirurgisch interveniëren betreft van oudsher een open reconstructie en débridement, maar tegenwoordig wordt ook regelmatig gekozen voor endovasculaire interventies. Complicaties als aneurysmavorming, -ruptuur en sepsis zorgen voor een hoog mortaliteitsrisico.