Nascholing voor en door zorgprofessionals

Traumazorg kent een breed spectrum. Als huisarts krijgt u regelmatig te maken met minder complexe vormen van letsel. Toch is de kans aanzienlijk dat u ook betrokken raakt bij acute traumazorg. Snel en deskundig handelen kan het verschil maken tussen leven en dood. Deze nascholing gaat vooral over hoogcomplexe zorg, maar laat tegelijkertijd zien dat achter veel ogenschijnlijk laagcomplexe problemen een hoogcomplex probleem kan schuilen. De behandeling van traumapatiënten vraagt om samenwerking in de gehele keten van zorg. U zult vaak moeten werken met beperkte middelen en kennis van niet-medisch geschoolde omstanders. Dat benadrukt het belang van goed teammanagement eens temeer. In deze nascholing gaan we dieper in op de basisprincipes van traumazorg in Nederland. BLOK A behandelt de kern van het werken met de ABCDE-methodiek en de keten van zorg. We leggen uit hoe u zich als huisarts op dergelijke situaties kunt voorbereiden, en dat de eerste beoordeling van vitale parameters van levensbelang is. In BLOK B gaan we verder in op de ABCDE-methodiek, aan de hand van casussen die u in uw carrière kunt tegenkomen. Door deze situaties te bespreken, leren we hoe we, als zorgverleners, samen het verschil kunnen maken in acute traumazorg.

Dit jaar is het 80 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd na de Tweede Wereldoorlog. In de afgelopen 80 jaar hebben we geen oorlog meer gehad in Nederland. Toch blijft die oorlog ook 80 jaar na dato voor sommige mensen, vaak geboren na de oorlog, nog voelbaar. De kinderen en kleinkinderen van overlevenden van de Tweede Wereldoorlog en Duitse bezetting in Europa en van de Japanse bezetting in Zuidoost-Azië kunnen tot op de dag van vandaag de doorwerking van de Tweede Wereldoorlog in hun leven ondervinden. De erkenning voor en kennis daarover ontwikkelen zich steeds verder. In dit artikel wordt ingegaan op het meest recente onderzoek naar de naoorlogse generatie en de intergenerationele effecten van oorlog en geweld. Daarnaast worden handvatten gegeven hoe deze problematiek te herkennen en te behandelen binnen de hulpverlening. Vier specifieke groepen binnen de naoorlogse generatie worden uitgelicht, namelijk (klein)kinderen van Joodse ouders, Indische ouders, verzetsdeelnemers en van ouders die de kant van de bezetter kozen.

Een abruptio placentae is het gedeeltelijk of geheel voortijdig loslaten van de placenta. Abruptio placentae, partieel dan wel totaal, is een zeldzame en ernstige complicatie in de zwangerschap met een hoge foetale morbiditeit en mortaliteit. Een abruptio placentae is vaak moeilijk te herkennen, omdat de symptomen ook kunnen passen bij een normaal beloop van de zwangerschap. De incidentie onder de 28 weken zwangerschap is 45 keer hoger dan die bij een termijn van 40 weken. Bij een groot aantal vrouwen die een abruptio placentae hebben doorgemaakt worden er metabole of stollingsstoornissen gevonden. De klinische betekenis hiervan is echter niet bekend.

Ontwikkelingen in de behandelingen van diabetes mellitus type 2 en obesitas zijn volop gaande en met tirzepatide is hiermee een volgende stap bereikt. Deze gecombineerde glucoseafhankelijke insulinotrope polypeptide (GIP) en glucagon-like peptide-1 (GLP-1)-receptoragonist verbetert niet alleen de glykemische controle, maar leidt ook tot significant gewichtsverlies. Tirzepatide biedt hiermee een effectieve optie voor patiënten bij wie gewichtsverlies én glykemische controle van cruciaal belang zijn. Met de komst van tirzepatide wordt mogelijk een nieuwe standaard gezet in de behandeling van T2DM. Maar wat betekent dit voor de dagelijkse praktijk van de diabetesbehandelaar? Dit artikel bespreekt het werkingsmechanisme van tirzepatide, de klinische effectiviteit, bijwerkingen en huidige indicaties. Ook wordt een vergelijking gemaakt met andere GLP-1-receptoragonisten.

Verpleegkundigen in de eerstelijnszorg, zoals wijkverpleegkundigen en verpleegkundig specialisten, zijn een onmisbare schakel in het verbeteren van palliatieve zorg thuis. Met praktische kennis, ervaring en organisatorische vaardigheden dragen zij wezenlijk bij aan het optimaliseren en continueren van deze zorg. Deze belangrijke kwaliteiten worden ingezet bij het deelnemen, voorzitten, adviseren en opzetten van een PaTz-groep.

De aanbevelingen van de Society for Obstetric Anesthesia and Perinatology richten zich op verbetering van herstel na een sectio door een multidisciplinaire werkwijze. Deze zogeheten ‘enhanced recovery after cesarean’ (ERAC)-aanpak heeft als doel pre-, intra- en postoperatieve zorg te optimaliseren en te streven naar verbetering van perioperatieve uitkomsten inclusief pijnbestrijding, vroege mobilisatie en spoedig herstel. Verder is de werkwijze erop gericht maternale tevredenheid en de moeder-kindbinding te bevorderen. Dit artikel focust op intraoperatieve maatregelen, met onder meer het gebruik van multimodale analgesie inclusief neuraxiale langwerkende opioïden gecombineerd met lokale anesthetica, het actief tegengaan van hypotensie en proactieve anti-emetische therapie. Verder wordt het belang van optimaal vochtmanagement benadrukt, evenals het minimaliseren van bloedverlies en het vermijden van hypothermie. Tot slot is er de aanbeveling voor uitgestelde afklemming van de navelstreng en snel huid-op-huidcontact. Deze elementen dragen bij aan minder opioïdengebruik, sneller herstel, en hogere tevredenheid bij de moeder.