Nurse Academy

Tijdens een ziekenhuisopname is medicatie vaak een onderdeel van het verpleegkundig zorgproces. Medicijnen helpen om klinische vooruitgang en persoonlijk comfort te bereiken. Voor de verpleegkundige ligt er een belangrijke rol in de veiligheid van de patiënt indien deze zelf zijn medicijnen beheert en inneemt of als deze zorg onderdeel is van het verpleegkundig zorgproces. De regel van 10 voorziet in de medicatieveiligheid en wordt in dit artikel gepresenteerd en aan de hand van een realistische casus uitgelegd.

Het humaan immunodeficiëntievirus (hiv) is een retrovirus dat het immuunsysteem – met name CD4+ T-lymfocyten systematisch aantast en verzwakt. Het virus bindt zich aan CD4-receptoren en dringt cellen binnen, vermenigvuldigt zich en integreert genetisch materiaal in het gastheercel-DNA. Hierdoor ontstaat stap voor stap immunodeficiëntie. Een acute hiv-infectie kan zich uiten als acuut retroviraal syndroom met koorts, opgezette halslymfeklieren en rode huiduitslag, maar kan ook zonder symptomen verlopen. Zonder behandeling wordt de patiënt vatbaar voor opportunistische infecties of hiv-gerelateerde maligniteiten en ontstaat aids.

Welke informatie mag of moet een behandelaar verstrekken aan Veilig Thuis wanneer hiernaar wordt gevraagd? In hoeverre is toestemming vereist van de patiënt? In dit artikel wordt deze vraag beantwoord aan de hand van de casus over Lucy.

Bovenste gastro-intestinale bloedingen vormen een acute en potentieel levensbedreigende situatie. Het is cruciaal om deze snel te herkennen en gericht te behandelen om complicaties te voorkomen. Een snelle en effectieve eerste opvang is van essentieel belang, voordat diagnostische procedures kunnen worden uitgevoerd.

Het krijgen van een kind wordt gezien als een blije levensgebeurtenis. Zo’n 10% van de vrouwen ondervindt echter een depressie post partum. Hoewel het klinische beeld van post-partumdepressie weinig verschilt van dat van een depressie in andere situaties, zijn er specifieke factoren die van invloed zijn op diagnostiek, behandeling en beloop van deze aandoening voor zowel de moeder als het kind.

Verpleegkundigen maken in de praktijk regelmatig gebruik van standaarduitdrukkingen zoals: ‘Ik ga een infuus bij u prikken, dat kan even vervelend zijn’, ‘Bent u zenuwachtig voor het onderzoek?’, ‘Ik ben zo bij u terug’. Wat zijn de onbedoelde effecten van dit taalgebruik op patiënten, wat is de intentie van de verpleegkundige achter het gebruik van deze uitdrukkingen en hoe kan het beter?