Nascholing voor en door zorgprofessionals

Een slokdarmresectie kan op meerdere manieren worden uitgevoerd, afhankelijk van de lokalisatie van de tumor, de conditie van de patiënt en de ervaring van het behandelcentrum. Minimaal invasieve slokdarmresecties (MIE) hebben, zowel transhiataal als transthoracaal, de voorkeur in Nederland. Een operatie volgens Ivor-Lewis (transthoracale slokdarmresectie met intrathoracale anastomose) is de meest voorkomende operatie in Nederland voor patiënten met een distaal slokdarmcarcinoom of een carcinoom van de gastro-oesofageale overgang. Een transhiatale slokdarmresectie wordt vaak gekozen bij patiënten met een distaal slokdarmcarcinoom zonder thoracale lymfekliermetastasen, vooral bij patiënten met comorbiditeit of een hoge leeftijd. Deze techniek biedt een vergelijkbare overleving met minder pulmonale complicaties. Voor elke patiënt dient elke mogelijkheid zorgvuldig besproken en afgewogen te worden om de juiste operatie te bepalen.

Chimeric antigen receptor (CAR)-T-celtherapie is een zeer innovatieve cellulaire immunotherapie die de behandeling van hematologische maligniteiten drastisch heeft veranderd. CAR-T-cellen zorgen voor een zeer sterke antitumorrespons. De sterke activatie van het immuunsysteem kan gepaard gaan met specifieke toxiciteit: het cytokinereleasesyndroom (CRS) en het immuuneffectorcel-geassocieerde neurotoxiciteitssyndroom (ICANS). Tegelijkertijd zijn patiënten ernstig immuungecompromitteerd door uitgebreide voorbehandeling, de lymfodepleterende behandeling, de CAR-T-celtherapie zelf en de immunosuppressieve behandeling van de eventuele toxiciteit. Hierdoor zijn zij zeer vatbaar voor opportunistische en vooral virale infecties. Alertheid op het ontstaan van de toxiciteit en gevoeligheid voor infecties, en snel en adequaat behandelen hiervan zijn essentieel voor een gunstig klinisch beloop van de CAR-T-celtherapie.

Virtual reality (VR) biedt een innovatieve benadering in de perioperatieve zorg, gericht op het verminderen van angst, stress en pijn zonder de bijwerkingen van medicatie. VR werkt niet alleen als een afleidingsmiddel, maar heeft ook een direct effect op de neurofysiologische processen van pijnverwerking door de activiteit in pijngerelateerde hersengebieden te verminderen en de focus te verschuiven naar aandacht en motorische coördinatie. Dit artikel bespreekt het gebruik van VR bij preoperatieve angst, pijn tijdens medische procedures, bevalling en postoperatieve zorg. De technologie biedt potentie bij de behandeling van chronische pijn door conditionering en exposuretherapie. Praktische tips voor implementatie benadrukken het belang van training van personeel, personalisatie van de VR-ervaring en monitoring van mogelijke bijwerkingen. De inzet van VR kan leiden tot verbeterde patiëntuitkomsten en een verminderde behoefte aan medicamenteuze interventies, wat het tot een waardevolle aanvulling maakt in moderne, patiëntgerichte zorg.

Enhanced Recovery After Surgery (ERAS) wordt in veel ziekenhuizen geïmplementeerd om het postoperatief herstel van patiënten te optimaliseren. Een belangrijk onderdeel van de ERAS-zorgpaden is het anesthesiologisch protocol, met aandacht voor optimale analgesie. Voor majeure abdominale chirurgie is hierin van oudsher plaats voor epidurale analgesie, maar deze vorm van pijnstilling heeft nadelen en is soms gecontra-indiceerd. Het langwerkende synthetische opioïd methadon kan in dit licht op een hernieuwde waardering rekenen. Door de langere werkingsduur, in combinatie met een gunstig farmacologisch profiel door NMDA-antagonisme en noradrenaline- en serotonineheropname-inhibitie, kan de postoperatieve opioïdbehoefte sterk worden gereduceerd. Ten opzichte van epidurale analgesie kan eerder functioneel herstel bereikt worden. In dit artikel gaan we dieper in op de farmacologie, de indicaties en de toepassing van methadon voor een multimodaal analgesieprotocol binnen een ERAS-zorgpad.

Een allergische reactie ontstaat wanneer het immuunsysteem van het lichaam overreageert op stoffen die normaal gesproken onschadelijk zijn. Allergische reacties kunnen de kwaliteit van het leven van patiënten aanzienlijk beïnvloeden en leiden tot klachten op het werk, verzuim en arbeidsongeschiktheid. Het is daarom van groot belang om tijdens een consult navraag te doen naar het beroep, de werkzaamheden of de toekomstige beroepskeuze van een atopische patiënt.

In de pijngeneeskunde wordt vaak gebruik gemaakt van neuromodulatieve technieken waarbij neurofysiologische signalen worden beïnvloed met als doel te interfereren met chronische pijn. Deze behandelingen worden toegepast bij patiënten met chronische neuropathische of oncologische pijn die onvoldoende reageren op medicamenteuze behandeling of minimaal invasieve technieken. In dit nascholingsartikel worden voorbeelden gegeven van mogelijke pijnbehandelingen met uitleg over de indicatiestelling en werking. Daarnaast worden de specifieke technische procedures beschreven die gebruikt kunnen worden bij de behandeling van refractaire oncologische pijnproblemen. Het gaat hier vaak om neurodestructieve behandelingen zoals een chordotomie, maar ook om behandelingen ter hoogte van het autonome zenuwstelsel. Het is belangrijk dat u als anesthesioloog/intensivist de basisprincipes van deze behandelingen kent om te weten wie hiervoor in aanmerking komt en om eventuele bijwerkingen en complicaties te herkennen.