Nascholing voor en door zorgprofessionals

Agressie en geweld op de werkplek in het Verenigd Koninkrijk | Deense studie naar werkverzuim tijdens zwangerschap

In de huidige verzuimbegeleiding staat sturen op individuele verantwoordelijkheden centraal. Onderbelicht is dat de werknemer volgens het perceptie-actiemodel met zijn of haar perceptie, emoties, gedachten en gedrag gesitueerd is in de werkcontext. De werknemer vormt in die werkcontext talloze gewoontes. Verzuim kan gezien worden als een gewoontecrisis. Re-integratie zal pas duurzaam zijn als er effectieve nieuwe gewoontes gevormd zijn in de interactie tussen werknemer en werkomgeving. Dit is een antropologische en activistische visie op verzuim. Hierbij is de interactieve betekenisgeving tussen werknemer en leidinggevende de cruciale bouwsteen. Bij adequate interactieve betekenisgeving zien we betrokken werknemers, richt men zich op preventie en is re-integratie duurzamer. In de huidige verzuimpraktijken zien we veel elementen van juridisering en medicalisering. De dynamische systeemtheorie laat zien dat vroege en adequate interactieve betekenisgeving en inzetten van hulpbronnen (roosteraanpassingen, meer dan het wettelijke verlof inzetten en ruimte voor trajecten) ertoe bijdragen dat werknemers en leidinggevenden vaker oplossingen zoeken buiten het wettelijke ziekteverzuim.

Het gebruik van opioïden, waaronder oxycodon, is een bewezen effectieve methode in de pijnbestrijding van zowel acute als chronische pijn. Behalve de positieve effecten bij bestrijden van pijn is bekend dat er een verslavingsrisico bestaat bij chronisch gebruik van opioïden en er dus daarmee afhankelijkheid en tolerantie kunnen optreden. In de verslavingszorg wordt de afhankelijkheid van oxycodon als verslavingsprobleem behandeld in samenwerking met de pijnspecialist. In dit artikel worden de stoornis in het gebruik van opiaten en het behandeladvies beschreven.

Door de vergrijzing neemt het aantal patiënten van ≥ 70 jaar met een heupfractuur toe. Veruit het grootste deel van deze patiënten zijn mobiele ouderen met een goede levensverwachting. Voor hen is het behandeldoel vaak duidelijk; operatief beleid om de beste kansen te creëren voor herstel van mobiliteit. Echter, een deel van de patiënten met een heupfractuur zijn kwetsbare, multimorbide, oudere patiënten. Deze subcategorie patiënten woont vaak in een verpleeghuis en heeft na een heupfractuur in het algemeen een verhoogd risico op negatieve gezondheidsuitkomsten, zoals verlies van functionaliteit, (verlengde) ziekenhuisopname en overlijden. De heupfractuur kan een uiting zijn van kwetsbaarheid en een teken van de palliatieve fase die palliatieve zorg behoeft. In hoeverre is in deze subcategorie patiënten een operatieve behandeling van de heupfractuur passende zorg die bijdraagt aan de kwaliteit van leven en sterven in deze laatste levensfase? Vanuit die context is het SPING-blok ontwikkeld en geïmplementeerd als onderdeel van niet-operatieve behandeling van heupfracturen bij kwetsbare oudere patiënten.

‘U heeft vasculaire dementie’, zegt de huisarts tegen mijn moeder. Ik had het verwacht, maar nu het uitgesproken is, komt het toch hard binnen. ‘Wat een onzin’, zegt ze boos. ‘Iedereen vergeet wel eens iets. Ik wil een andere huisarts!’ We zitten in de auto. Ze kijkt me aan met ogen die ik nauwelijks herken, dan draait ze zich weg. De stilte voelt zwaar. Dit is het begin van iets dat alles verandert. Ik vind een andere huisarts binnen de praktijk die haar dossier wil overnemen, maar hij zegt uiteraard hetzelfde. En weer is mijn moeder boos. ‘Ik ga er niet meer naartoe’, klinkt het beslist. Het doet pijn om te zien dat ze de diagnose niet kan of wil accepteren. Hoe kan ik haar helpen als ze geen ziekte-inzicht heeft? Ik voel me machteloos. Dan besluit ik: ik kies ervoor om aan te sluiten, om mee te bewegen met haar dementie.

Verlies van dierbaren confronteert nabestaanden met emotionele pijn en een zoektocht naar betekenisgeving rond het verlies. Als dit aanleiding geeft tot langdurige klachten, kan worden gesproken van persisterende rouw. Bij verlies van een dierbare in de context van een potentieel traumatische gebeurtenis kan er sprake zijn van traumatische rouw. Rituelen en symbolische expressies van rouw kunnen betekenisgeving na verlies ondersteunen. Dit artikel laat zien hoe rituelen nabestaanden kunnen helpen betekenis te geven aan verlies, ook bij persisterende of traumatische rouw. U leert hoe u deze kennis in de praktijk kunt toepassen.