Nascholing voor en door zorgprofessionals

Hypofyseadenomen zijn goedaardige tumoren die uitgaan van de hypofyse en worden onderverdeeld in functionele (hormoonproducerende) en niet-functionele adenomen. Diagnostiek wordt ingezet op basis van het klinisch beeld waarbij zowel neurologische symptomen alsook klachten ten gevolge van hormoontekort of -overproductie aanwezig kunnen zijn. Een MRI-onderzoek is een onderdeel van de standaard work-up. Een nauwkeurige MRI-diagnose is essentieel, aangezien hypofysetumoren kunnen lijken op andere tumoren in de sella-regio, zoals een craniofaryngeoom of meningeoom. Radiologische diagnostiek is dan ook van cruciaal belang om hypofyseadenomen te differentiëren van andere aandoeningen. Behandeling varieert per type adenoom en kan bestaan uit medicatie, chirurgie of radiotherapie. Wanneer een adenoom als toevalsbevinding wordt gevonden op een MRI kan vaak een ‘wait and scan’-beleid worden ingezet.

Het plaatsen van een spiraal is een ingreep die veel vrouwen als pijnlijk ervaren, ondanks het gebruik van pijnstillers zoals paracetamol en NSAID’s. Daarom krijgt effectievere pijnbestrijding bij spiraalplaatsing steeds meer aandacht, wat heeft geleid tot het herzien van de huidige NHG-Standaard. Op basis van recentere literatuur lijkt lidocaïne-prilocaïnecrème effectiever te zijn dan NSAID's en prostaglandine E-analoga in het verlichten van de pijn bij spiraalplaatsing. De bijwerkingen van deze pijnstillers zijn vergelijkbaar, maar komen vaker voor bij prostaglandine E-analoga. Gezien de positieve bevindingen over de effectiviteit en veiligheid van lidocaïne-prilocaïnecrème, kan het als pijnbestrijding bij spiraalplaatsing worden overwogen, totdat de nieuwe richtlijn beschikbaar is.

Incidentie van hart- en vaatziekten bij kankerpatiënten | Ponsegromab voor de behandeling van cachexie bij kankerpatiënten

Antibiotica bij ouderen met urineweginfecties | Kinderen met noonansyndroom hebben baat bij trametinib | ‘Nieuw alzheimermiddel niet voor alle patiënten geschikt’ | Mond- en keelklachten bij nortriptylinetabletten zonder filmlaagje | Combinatie van medicijnen tegen cystische fibrose voor meer patiënten goedgekeurd | IGJ waarschuwt voor online aanbod van vervalste en levensgevaarlijke oxycodon | Opnieuw illegale toevoeging geneesmiddel aan kruidenpreparaat Montalin | Mogelijk medicijn voor hereditaire fructoseintolerantie

Hemangioblastomen zijn het prototype tumoren bij patiënten met de ziekte van Von Hippel-Lindau (VHL). Deze ziekte kent echter meer manifestaties met een maligne potentie. VHL kent een hoge morbiditeit, vooral als de symptomen van de tumoren laat onderkend worden. In het bijzonder dragen de hemangioblastomen bij aan een hoge ziektelast en slechte prognose. Een multidisciplinaire benadering met gerichte expertise zijn een voorwaarde voor goede zorg. Hierin zijn de neuroloog en neurochirurg erg belangrijk. De laatste jaren zijn er baanbrekende ontwikkelingen geweest zoals de kennis over het HIF (hypoxia induced factor)-eiwit en het eerste geneesmiddel dat hier direct op aangrijpt. Dit geeft hoop op betere overleving en minder ziektelast. Dit artikel gaat in op de moleculaire achtergrond, de klinische symptomen en nieuwe perspectieven voor patiënten met VHL.

Deze nascholing richt zich op pijn bij kanker, een veelvoorkomend en ingrijpend symptoom dat de kwaliteit van leven aanzienlijk kan verminderen. We behandelen de diagnostiek van verschillende soorten pijn, zoals doorbraakpijn en neuropathische pijn, en benadrukken het belang van pijnmeting en een integrale benadering in de behandeling. Een substantieel deel is gewijd aan de behandeling met opioïden, waarbij we de WHO-pijnladder kritisch evalueren. Daarnaast bespreken we de aanpak van opioïdgerelateerde bijwerkingen en de toepassing van opioïdrotatie. Specifieke aandacht wordt besteed aan de behandeling van doorbraakpijn. Verder krijgt de behandeling van neuropathische pijn bij kanker aandacht, wat vaak een uitdaging is. Tot slot komt zorg in de terminale fase aan bod.