Nascholing voor en door zorgprofessionals

Een te hoge plasmanatriumconcentratie, ofwel hypernatriëmie, komt voor bij 15-24% van de patiënten op de Intensive Care (IC) en is geassocieerd met een verhoogd overlijdensrisico tijdens de IC-opname. Hypernatriëmie wordt veroorzaakt door een overschot van natrium ten opzichte van water. IC-patiënten hebben een hoog risico op deze elektrolytstoorrnis, met name omdat 1. de waterinname volledig gecontroleerd wordt door IC-behandelaars, 2. waterverlies door de behandeling op de IC enorm kan schommelen, en 3. op de IC veel natriumhoudende oplossingen worden toegediend. Om het infuusbeleid ter correctie van de plasmanatriumconcentratie in te zetten, kunnen verschillende formules, zoals de adrogue-madiasformule, worden gebruikt. In de praktijk blijken deze formules echter niet altijd nauwkeurig te zijn. Een verklaring voor deze onnauwkeurigheid is osmotische inactivatie van grote hoeveelheden natrium onder de huid – een fenomeen dat momenteel volop in de belangstelling staat.

Verpleegkundige diagnostiek kent vandaag de dag een sterk toenemende interesse. Dit heeft te maken met een aantal recente veranderingen; bijvoorbeeld dat het nu een verpleegkundige taak is om in de wijk de indicatiestelling te doen. Ook de komst van het elektronisch zorgdossier draagt aan de toegenomen belangstelling bij. Daarbinnen spelen ‘eenheid van taal’ en de intersectorale zorgoverdracht een rol en maken het noodzakelijk dat verpleegkundigen nauwkeurig ‘diagnosticeren’. Daarbij bestaat de wens dat het resultaat van verpleegkundige interventies inzichtelijk wordt gemaakt, opdat onder meer verpleegkundigen zelf het effect van hun eigen zorg beter kunnen evalueren. Om daartoe in staat te zijn, is kennis opdoen en het toepassen van verpleegkundige diagnostiek essentieel.

Het guillain-barrésyndroom (GBS) is een snel progressieve levensbedreigende aandoening. Het wordt in de meeste gevallen voorafgegaan door een infectie en ontstaat door kruisreactie van geproduceerde antistoffen met bestanddelen van de lichaamseigen zenuwen. Het syndroom wordt gekenmerkt door een progressieve zwakte van armen en benen in combinatie met verlaagde dan wel afwezige spierrekkingsreflexen. De diagnose kan veelal op basis van het klinisch beeld worden gesteld, en kan worden ondersteund door een verhoogd liquoreiwit en door typische bevindingen op een elektromyogram (EMG). De eerstekeusbehandeling is de intraveneuze toediening van immunoglobulinen (IVIG). Plasmaferese werkt even goed, maar is gecompliceerder en hierbij treden meer bijwerkingen op. De snelheid en mate van herstel variëren sterk van patiënt tot patiënt en kunnen worden ingeschat aan de hand van een aantal prognostische factoren.

Een medisch consult bevat onderwijskundige elementen, zoals de uitleg die u geeft over ziekte en behandeling. Het loont de moeite u te verdiepen in de principes van het leren van volwassenen, zodat u die kunt toepassen om uw consulten effectiever te laten verlopen. In dit artikel geven wij een overzicht van deze principes en vertellen hoe u die in uw consultvoering kunt gebruiken. Centraal daarbij staat dat u het doel van het consult afstemt met de patiënt en diens ouders, zodat wat u gaat bespreken voor hen relevant is en ze gemotiveerd zijn om met u samen te werken. U betrekt kind en ouders actief, toont zich enthousiast en betrokken en sluit aan bij de ervaringen van kind en ouders. U doseert uw informatie en zorgt dat die aansluit bij wat kind en ouders al weten en kunnen. U geeft constructieve feedback op wat kind en ouders al hebben bereikt en u geeft het consult een duidelijke structuur.

In dit artikel wordt een noro-epidemie beschreven. Goede interdisciplinaire samenwerking zorgt ervoor dat bij deze epidemie kwetsbare patiënten niet ziek worden én dat er maar in zeer beperkte mate secundaire verspreiding plaatsvindt. De bedrijfsarts is deelnemer van het Outbreak Management Team en draagt actief bij aan de klachteninventarisatie, inzet van diagnostiek en het werkadvies.

In een systematische review van de literatuur worden verschillende onderzoeksartikelen met elkaar vergeleken, om op een wetenschappelijk verantwoorde manier een conclusie te kunnen trekken. Dit mondt uiteindelijk uit in een beoordeling van het gevonden bewijs voor een interventie en aanbevelingen voor het praktisch handelen. In dit artikel worden de verschillende stappen bij het schrijven van een systematische review nader toegelicht.