Nascholing voor en door zorgprofessionals

Iedere verpleegkundige in de GGZ krijgt te maken met patiënten met een depressie. De verpleegkundige heeft een belangrijke rol in het signaleren en behandelen van depressieve symptomen. Dit artikel biedt een overzicht van de symptomen van depressie, de rol van de verpleegkundige hierin en de nieuwste inzichten vanuit de meest recente richtlijn (richtlijn Depressie, 2024).

Het gezondheidsrisico van Extreem Laagfrequente (ELF-)magnetische velden | Effectiviteit leidersgerichte stressmanagementinterventies | Aandacht voor gevaarlijke stoffen

De obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) komt bij kinderen relatief veel voor en is vaak als comorbiditeit bij andere psychische aandoeningen aanwezig zoals ADHD, ticstoornissen, eetstoornissen en autisme. Een vroege herkenning is van belang om tijdig te kunnen doorverwijzen voor gerichte behandeling waardoor verergering van de psychopathologie in de latere ontwikkeling kan worden voorkomen. In dit artikel beschrijven we de kenmerken van OCS bij kinderen, differentiaaldiagnostische overwegingen en comorbiditeit, en mogelijke etiologische factoren.

Is echogeleid infuusprikken succesvoller dan conventionele prikken? | Conservatie behandeling van een ongecompliceerde appendicitis | Risico op transmissie van rotavirus-vaccinstam RV5 op de NICU

Prof. dr. Ramón Lindauer studeerde geneeskunde, filosofie, ging in opleiding tot psychiater en promoveerde op de effecten van psychotherapie op het brein bij posttraumatische stressstoornis (PTSS). Lindauer is werkzaam als hoogleraar kinder- en jeugdpsychiatrie bij Amsterdam UMC en als clinicus bij de specialistische jeugdhulpinstelling Levvel. Hij is systeemtherapeut, EMDR-practitioner en TF-CBT-trainer en -supervisor. Ook is hij voorzitter van de afdeling Kinder- en jeugdpsychiatrie van beroepsvereniging NVvP en bestuurslid bij het Kenniscentrum Kinder- en Jeugdpsychiatrie.

Hemofagocytaire lymfohistiocytose (HLH) is een zeldzame, levensbedreigende ziekte met ongecontroleerde afweeractivatie en een cytokinestorm. Bij primaire HLH is er een onderliggend genetisch defect. Bij secundaire HLH is de ernstige afweerontregeling een gevolg van een onderliggende infectie, kanker, of een auto-immuun-/auto-inflammatoire ziekte. Ontregeling door een auto-immuun-/auto-inflammatoire ziekte wordt ook wel macrofaagactivatiesyndroom genoemd. Tijdige herkenning van HLH is belangrijk om snel de juiste therapie te kunnen geven. Symptomen zijn onder andere koorts, hepatosplenomegalie, neurologische verschijnselen en huiduitslag. Laboratoriumkenmerken zijn cytopenieën, hyperferritinemie, verhoogd soluble CD25, leverenzymafwijkingen, stollingsstoornis en hypertriglyceridemie. Soms is hemofagocytose zichtbaar in beenmerg of ander weefsel. Met gerichte functionele immunologische en genetische diagnostiek kan de diagnose primaire HLH worden gesteld. De behandeling van HLH is gericht op het onderdrukken van de cytokinestorm, onder andere met hoge doses corticosteroïden. Daarnaast zal een eventuele uitlokkende ziekte behandeld moeten worden. Genezing van primaire HLH is alleen mogelijk met een allogene hematopoëtische stamceltransplantatie.