Nascholing voor en door zorgprofessionals

Polydactylie (veelvingerigheid) is een aangeboren afwijking aan de hand of voet, uni- of bilateraal, uiteenlopend van een huidaanhangsel tot een of meer extra stralen. Polydactylie wordt ingedeeld in radiale (duimzijde), centrale (middelste drie stralen) en ulnaire (pinkzijde) polydactylie. De afwijking kan geassocieerd zijn met een syndactylie (verkleving van vingers), cleft hand (gespleten hand) en polydactylie van de voeten. Het komt voor als geïsoleerde of syndromale afwijking. In dit artikel bespreken we de verschillende typen polydactylie (al dan niet syndromaal) met hun vóórkomen en de chirurgische behandeling. Bij alle vormen van polydactylie is verwijzing voor behandeling naar een gespecialiseerde plastisch chirurg wenselijk; eenvoudig afbinden van rudimentaire extra vingers of tenen dient te worden afgeraden in verband met het risico op pijnlijke neuromen in de stomp.

Inleiding | De algemene voorzorgsmaatregelen | Handhygiëne | Compliance | Referenties

Niet-invasieve beeldvorming vormt een belangrijk onderdeel binnen de cardiologische diagnostiek Mulitslice CT is een nieuwe modaliteit die de mogelijkheid biedt om onder andere op een niet-invasieve wijze coronairlijden uit te sluiten. Het onderzoek heeft een zeer hoge negatief voorspellende waarde en biedt daardoor de gelegenheid om met name bij patienten met intermediair risico, coronairlijden uit te sluiten.

De prevalentie van obesitas neemt wereldwijd toe. De pathofysiologie van obesitas en morbide obesitas in het bijzonder, samenhangend met veranderingen op respiratoir, cardiovasculair, gastro-intestinaal en metabool gebied, leidt tot diverse anesthesiologische implicaties. Mede daarom kan morbide obesitas een bijzondere uitdaging zijn voor iedere anesthesioloog. Dit artikel beschrijft de belangrijkste aandachtspunten omtrent anesthesie van de morbide obese patiënt.

Het opsporen van onderliggende ziekten als oorzaak van obesitas bij kinderen is een uitdaging omdat ze slechts bij een klein percentage van de kinderen voorkomen. Gestructureerde anamnese en lichamelijk onderzoek gericht op mogelijke oorzaken kunnen, in combinatie met de groeicurve, een bijdrage leveren aan het op het spoor komen van deze ziekten. Als gerichte anamnese, lichamelijk onderzoek en groeicurve geen bijzonderheden opleveren, is aanvullende diagnostiek niet geïndiceerd.

Voorkeurshouding en plagiocefalie op de zuigelingenleeftijd komen de laatste vijftien jaar zeer frequent voor en zijn geassocieerd met de preventieve adviezen ten aanzien van wiegendood. Met behulp van een recent ontwikkelde objectieve meetmethode voor deze schedeldeformatie, plagiocefalometrie, kunnen de mate en ernst van deformatieve plagiocefalie en/of brachycefalie al vanaf de geboorte worden vastgelegd. Er is een causaal verband tussen de hanterings- en positioneringsgewoonten (slapen, voeden, spelen, verzorgen), de motorische ontwikkeling, de voorkeurshouding en schedeldeformatie. Protocollaire kinderfysiotherapie heeft, ten opzichte van de reguliere zuigelingenzorg, een bewezen effect op ontstaan en correctie van schedelasymmetrie. Het is belangrijk nieuwe evidence-based kennis te implementeren in de dagelijkse praktijk van alle kindgerichte professionals in de gezondheidszorg. Een landelijke, multidisciplinaire jgz-richtlijn Voorkeurshouding en plagiocefalie is in ontwikkeling.