Nascholing voor en door zorgprofessionals

Inleiding | Veiligheid | Gevaren en risico’s | Risicopatiënten, risicoprofielen | Risicoanalyse | Risicogedrag | Risicotaxatie | Feiten en cijfers | Wettelijk kader | Bestaande protocollen of richtlijnen | Verantwoorde zorg en preventie | Attitude | Afdelingen | Verpleegkundigen en VBI's | Tot slot | Referenties

Het medisch specialisme anesthesiologie is de afgelopen decennia enorm veranderd. Waar voorheen de narcotiseur zijn werkgebied alleen had binnen de muren van het operatiekamercomplex, werkt de anesthesioloog tegenwoordig op de operatiekamer, polikliniek, intensive care, spoedeisende hulp en op ‘buiten’locaties, zoals röntgenafdelingen en verloskamers. De anesthesioloog kan verschillende rollen of functies uitoefenen, namelijk als perioperatieve medisch specialist, pijnbestrijder, intensivist, onderzoeker, opleider of medisch manager. Deze verschillende functies of rollen eisen diversiteit van zowel theoretische als praktische bekwaamheden. Waar 50 jaar geleden slechts één narcotiseur in een ziekenhuis.

Inleiding | Definities | Secundaire hoofdpijn | Primaire hoofdpijnen | De behandeling van primaire hoofdpijn | Conclusie |

Primaire ciliaire dyskinesie (PCD) is een relatief zeldzame autosomaal recessief overervende aandoening, die gekenmerkt wordt door disfunctie van de trilharen, recidiverende bovenste- en ondersteluchtweginfecties en in ongeveer de helft van de gevallen een situs inversus. PCD heeft veel uitingsvormen, die sterk wisselen in symptomatologie. Vroege herkenning en behandeling van deze ziekte is van belang voor het behoud van longfunctie en het verminderen van morbiditeit.

Een goede beoordeling van een trommelvlies is vaak lastig en vraagt kennis en ervaring van de onderzoeker. Het systematisch beoordelen van het otoscopisch beeld is een hulpmiddel bij het komen tot de juiste diagnose. In dit artikel wordt een leidraad aangereikt om dit te bereiken. Pathologie van de gehoorgang wordt buiten beschouwing gelaten.

Post traumatisch hypopituïtarisme (PTHP) na traumatisch hersenletsel (THL) wordt beschreven bij 10-61% bij kinderen. PTHP treedt meestal op binnen 1 jaar na THL, maar wordt in het algemeen gemist indien er niet gericht op wordt gelet. PTHP kan vroeg na THL optreden en herstellen in het eerste jaar, maar kan ook in de loop van het herstelproces optreden. Klachten veroorzaakt door PTHP kunnen erg lijken op het klachtenpatroon na THL. De kans op post traumatische stoornissen van de hypofyse voorkwab blijkt niet gerelateerd te zijn met de ernst van het hersenletsel. Wel wordt er een associatie beschreven tussen de ernst van THL en het optreden van de hypofyse achterkwabstoornis diabetes insipidus (DI). Zeer waarschijnlijk draagt adequate herkenning van PTHP en behandeling hiervan bij tot beter herstel van kinderen na THL. In de regio Leiden/Den Haag werd recent een screeningsprotocol opgesteld, dat hier wordt gepresenteerd.