Nascholing voor en door zorgprofessionals

Jan Kluytmans is medisch microbioloog in het Amphia Ziekenhuis in Breda en Oosterhout en hoogleraar medische microbiologie aan het VUmc, met de infectiepreventie als speciaal aandachtsgebied. Het is februari en het vriest vijf graden. We treffen elkaar aan de vooravond van zijn vertrek naar de Weissensee in Oostenrijk voor de alternatieve Elfstedentocht. Tweehonderd kilometer afzien op een prachtig gelegen bergmeer van twaalf kilometer lengte. Ik ben geïnteresseerd in zijn onderzoek naar infectiepreventie en zijn visie op de toekomst als het gaat om zaken als bouw, resistentie en innovatie op zijn gebied.

Enkelinversie is een veelvoorkomend (sport)letsel. Klassiek wordt bij het fysiotherapeutisch onderzoek met name gekeken naar de mechanische stabiliteit vanuit de gedachte dat de mate van weefselbeschadiging en laxiteit een duidelijke invloed hebben op het ontwerpen van het behandelplan. In de dagelijkse praktijk blijkt echter dat deze vorm van stabiliteit vaak niet in de pas loopt met de ervaren (functionele) stabiliteit. In dit artikel worden de huidige inzichten besproken ten aanzien van de theorie achter beide vormen van stabiliteit en de bijbehorende diagnostische vaardigheden. De complexiteit van de verschillende variabelen behoort integraal bekeken te worden. Het enkelgewricht is immers zelden de enige bepalende factor. In dit artikel is geprobeerd om het screenings- en diagnostisch proces bij patiënten met enkelklachten in relatie te brengen met de huidige inzichten ten aanzien van enkelstabiliteit. Daarbij wordt beredeneerd wat de impact van de diagnostische bevindingen op de fysiotherapeutische interventie is.

Normaliter zorgt ons stresssysteem ervoor dat we alle vormen van druk en belasting vlot kunnen incasseren, ons optimaal aanpassen, en achteraf goed herstellen. Een te langdurig belast of intens overactief stresssysteem kan zich tegen ons gaan keren. Belangrijk in dit verband is de ontregeling van het stresshormoon cortisol, zowel in de vorm van hyperfunctie als in de vorm van hypofunctie. Herstel van het normale evenwicht is te realiseren door een gezonde leefstijl, door te zorgen voor een goed familie- en sociaal leven, door het stressniveau laag te houden en door het controlegevoel in stand te houden. Voor de therapie is van groot belang dat de patiënt een acceptabele 'ziektetheorie' krijgt aangereikt. Dit artikel gaat in op de uitgebreide effecten van een ontspoord stresssysteem en geeft richtlijnen voor het begeleiden van patiënten met stressgerelateerde aandoeningen.

Het lichaam heeft met alle bindweefselstructuren een stevige basis om de persoonlijke vorm van de mens te handhaven. Onder de huid zorgt het bindweefsel van het spier-skeletstelsel en van de orgaanstelsels voor een functioneel en soepel vervormbaar lichaam. Wanneer deze basisstructuur door ziekteprocessen of genetische afwijkingen zijn taak niet optimaal kan vervullen, leidt dit tot een spectrum van aandoeningen die het dagelijks functioneren hinderen. Stoornissen in bindweefsel kunnen leiden tot bewegingsbeperkingen, maar ook tot hypermobiliteit. Dit artikel geeft hiervan een overzicht.

De Nederlandse ziekenhuissector is te typeren als meerlagig, complex en dynamisch. De invloeden van markt, overheid, gemeenschap en professional zijn hiervoor de belangrijke factoren. De waarden en ideologieën van ieder van deze vier sferen maken dat de sector te duiden is als hybride: tegengestelde basiswaarden van ieder van deze vier sferen zijn in de ziekenhuissector geïncorporeerd. Dit komt tot uiting in de totstandkoming en effecten van beleid én in de ziekenhuisorganisatie zelf. Verder weerspiegelt deze hybriditeit zich in alle partijen die een rol hebben in de sector. Door deze hybriditeit is een eenduidige indeling van partijen in de sector lastig, maar door partijen langs de vier dominante invloedssferen te plaatsen, kan wel een overzicht worden gegeven. Tevens geeft dit inzicht in denkbare en actuele tegenstellingen waarmee de ziekenhuissector te maken heeft: zowel op beleidsmatig vlak (nationaal) als in de dagelijkse praktijk (lokaal) van het ziekenhuis zelf.

De laboratoriumbepalingen bezinking (bezinkingssnelheid erytrocyten, BSE), het C-reactieve proteïne (CRP) en de leukocyten worden in de kliniek veelvuldig aangevraagd ter analyse van een onderliggende ziekte of worden serieel gemeten bij het vervolgen van een ziekte. Hoe deze bepalingen geïnterpreteerd dienen te worden, wordt geïllustreerd aan de hand van een casus.