Nascholing voor en door zorgprofessionals

Twee op de tien zwangeren hebben een (potentieel) psychiatrisch probleem. Voor deze vrouwen is samenwerking van de ggz en het algemeen ziekenhuis, de huisartsenpraktijk en de verloskundepraktijk van essentieel belang. In dit artikel leert u de verschillende zorgaspecten kennen.

Rhabdomyolyse ontstaat door lekkage van intracellulaire componenten zoals creatinekinase (CK), myoglobine en elektrolyten in de systemische circulatie bij schade aan dwarsgestreept spierweefsel. De klinische presentatie van Rhabdomyolyse kan variëren van een asymptomatisch verhoogd serum-CK tot een levensbedreigende situatie met elektrolytstoornissen en acute nierinsufficiëntie. De behandeling van Rhabdomyolyse is in eerste instantie gericht op het wegnemen van het etiologisch agens en bestaat verder uit ondersteunende maatregelen en het proberen te voorkomen van acute nierinsufficiëntie en andere complicaties.

Dexmedetomidine is een selectieve α2-agonist die sinds juni 2011 in Nederland geregistreerd staat voor sedatie van volwassen IC-patiënten. Naast sedatie geeft dexmedetomidine analgesie en anxiolyse. Door het werkingsmechanisme blijven patiënten wekbaar met een verbale prikkel. Dexmedetomidine is met zijn halfwaardetijd van 2 uur geschikt voor peroperatief gebruik en procedurele sedatie. In tegenstelling tot andere sedativa geeft dexmedetomidine slechts een minimale ademhalingsdepressie. Wel versterkt het de werking van opiaten, benzodiazepines en anestheticaen daarmee ook de bijwerkingen zoals verminderde ademhalingsprikkel. Recente onderzoeken laten zien dat dexmedetomidine neuroprotectieve eigenschappen heeft. Bij kinderen wordt dexmedetomidine alleen nog off-label gebruikt, met goede resultaten.

Bij evidence-based practice gaat het om het nemen van klinische beslissingen op basis van het best beschikbare bewijs, oftewel een causale samenhang tussen een interventie en het effect daarvan op een kenmerk van patiënten. Er zijn verschillende soorten onderzoek mogelijk. We kunnen een onderscheid maken op basis van de aard van de gegevens die verzameld worden. Dan spreken we van kwantitatief en kwalitatief onderzoek. Maar we kunnen ook een onderscheid maken op basis van de hoeveelheid kennis over een fenomeen. Dan spreken we van beschrijvend, correlationeel, of experimenteel onderzoek. De (randomised controlled trial) RCT is de zuiverste manier om een causale samenhang tussen interventie en effect aan te tonen. Dit onderzoeksontwerp kenmerkt zich door manipulatie van de onafhankelijke variabele, controle van de onderzoeker en randomisering. Als het niet mogelijk is om mensen te randomiseren, wordt er wel gebruikgemaakt van bestaande groepen in de controlled clinical trial (CCT), maar dit onderzoeksontwerp levert een minder krachtig bewijs. Iets wordt dan op de ene afdeling ingevoerd en op de andere afdeling niet. Op beide afdelingen wordt een voor- en een nameting gedaan. De onderzoeker heeft hierbij minder controle dan bij de RCT.

Jaarlijks melden zich bij de huisartsenpost en de Spoedeisende Hulp duizenden mensen met klachten van het bewegingsapparaat. Deze worden vaak veroorzaakt door een trauma. De oudere patiënt die valt, de sporter die een trap heeft gehad van een tegenstander. In dit artikel wordt onder andere aandacht besteed aan de anatomie van het botweefsel, soorten fracturen, symptomen van fracturen en de behandeling.

Als een cliënt vrijwillig is opgenomen in de psychiatrie, hoe ver mag en kun je dan als verpleegkundige gaan om je cliënt tegen zichzelf te beschermen? Mag de cliënt zijn eigen medicatie beheren? Mag de cliënt op zijn kamer scherpe voorwerpen hebben als er een geschiedenis is van automutilatie? Een lastig onderwerp, omdat de cliënt recht heeft op zijn privacy en lichamelijke integriteit.