Nascholing voor en door zorgprofessionals

Het ontwikkeling van een gameverslaving kan beginnen met het spelen van een onschuldig spelletje op internet. Een gameverslaving is de dwangmatige behoefte om games te spelen en/of te winnen. Iemand met een gameverslaving speelt overmatig lang games, met alle negatieve gevolgen voor de gezondheid en het sociale leven van dien. Een jongere met een gameverslaving kan zich presenteren met lichamelijke klachten als moeheid, slaapproblemen en over- of ondergewicht. Bij deze klachten wordt niet meteen gedacht aan gamen en gameverslaving. Gameverslaving komt vaker voor bij kinderen en jongeren met angst, depressie, ADHD, opstandig gedrag, een autismespectrumstoornis, een introverte persoonlijkheid en hechtingsproblematiek. Tevens is er bij gameverslaving een verhoogde kans op het gebruik van andere middelen zoals tabak, alcohol en (illegale) drugs. Door de opkomende problematiek rondom gamen is in de DSM-5 voor het eerst de stoornis ‘Internet Gaming’ opgenomen. Gezien het feit dat gameverslaving onder jongeren steeds vaker voorkomt, luidt het advies om bij diverse lichamelijke klachten een media-anamnese op te nemen in uw standaardanamnese. Indien er sprake is van overmatig gamen, kunt u als kinderarts starten met adviezen. Blijkt dit niet voldoende, dan is verwijzing naar een gespecialiseerde instelling op zijn plaats.

Een autismespectrumstoornis (ASS) is een ontwikkelingsstoornis met beperkingen in sociaalcommunicatieve vaardigheden en stereotiep, rigide gedrag. ASS komt volgens de recentste inzichten voor bij 1% van de kinderen en heeft grote beperkingen tot gevolg op het gebied van de ontwikkeling en het persoonlijk en maatschappelijk functioneren. In dit artikel wordt besproken welke elementen deel uitmaken van de diagnostiek en welke fasering is aan te brengen in de behandeling. Leidend hierbij zijn de huidige richtlijnen voor diagnostiek en behandeling van ASS bij kinderen.

Bij een kind met een neurologische ziekte is het belangrijk om in aanloop naar een operatieve ingreep te anticiperen op te verwachten functionele bijzonderheden (denk aan luchtwegmanagement, hoestreflex en nuchter zijn) en op medicamenteuze vraagstukken zoals het vervangen van anti-epileptica. In veel gevallen zal een kinder-IC nodig zijn voor voldoende monitoring postoperatief. Een kind met schedel-hersenletsel zal primair op de kinder-IC worden verzorgd, waar neurocritical care steeds verder vorm krijgt.

Momenteel verandert er veel in de gezondheidszorg; ook in de ouderenzorg zit men niet stil. Verbeterprogramma’s en innovatieprojecten, alle gericht op een paradigmashift die het leven van de oudere weer meer van henzelf moet maken. Ook het ministerie stuurt aan op een verandering en verbetering van de verpleeghuiszorg, die zijn uitgewerkt in het verbeterprogramma verpleeghuizen ‘Waardigheid en Trots’, geïnitieerd door staatssecretaris Van Rijn. Het verbeterprogramma bespreekt een aantal speerpunten, waarvan verwacht mag worden dat in de realisatie ervan verpleegkundigen en verpleegkundig specialisten een belangrijke rol spelen. Dit artikel werkt de speerpunten uit en bespreekt voorbeelden van verpleegkundig leiderschap in de dagelijkse praktijk van het verbeterprogramma.

Vrijwel alle Nederlandse ziekenhuizen hebben afgelopen tien jaar een spoedinterventiesysteem (SIS) geïmplementeerd om de vroege herkenning en behandeling van vitaal bedreigde patiënten te verbeteren. Een recente meta-analyse en een Nederlandse multicenterstudie leveren bewijs dat een SIS wordt geassocieerd met een daling van het aantal reanimaties en de mortaliteit. Een SIS omvat een afferent, een efferent en een borgingsdeel. De ‘Dutch approach’ draagt zorg voor een tweetrapssysteem, hetgeen betekent dat in het afferente (activatie-)gedeelte de rol van de hoofdbehandelaar geborgd wordt.

Sinds de invoering van de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg in 1997 is er wettelijk tuchtrecht voor verpleegkundigen. Hoewel er vergeleken met andere beroepsgroepen relatief weinig tuchtzaken zijn voor verpleegkundigen, zijn er zaken bij waarbij de aangeklaagde verpleegkundige soms ernstig in de fout is gegaan. Zoals de wijkverpleegkundige die de trieste hoofdrol speelt in dit artikel.