Nascholing voor en door zorgprofessionals

Naast de vitamine K-antagonisten voor orale antistollingsbehandeling zijn er sinds 2008 direct werkende orale anticoagulantia (DOAC’s). Dabigatran, rivaroxaban, apixaban en edoxaban zijn geregistreerd voor een van de belangrijkste indicatiegebieden: de preventie van cerebrovasculaire accidenten en systemische embolie bij niet-valvulair atriumfibrilleren met een of meer risicofactoren. De komende jaren zullen factor XI-remmers waarschijnlijk meer aandacht krijgen.

Bij een gelijke werkdruk lukt het de ene werknemer om bevlogen te blijven, terwijl een andere werknemer in een neerwaartse spiraal raakt, met als uitkomst burn-out. De kenniskring van de STECR (Stichting Expertisecentrum en Re-integratie) heeft over dit onderwerp de werkwijzer Bevlogenheid en Burn-out voor arboprofessionals opgesteld, en kennis daarvan is ook voor de fysiotherapeut nuttig. Zowel burn-out als bevlogenheid worden buiten de medische aspecten grotendeels bepaald door werk- en persoonsgebonden factoren. De optelsom bepaalt in welke mate stress als belasting of uitdaging wordt ervaren. Elke werkende kent daarbij een balans die bijdraagt tot ‘opladen’ of tot ‘uitputten’. In dit artikel worden de werkgebonden belastende factoren en mentale hulpbronnen toegelicht, evenals de persoonsgebonden kwetsbaarheidsfactoren en hulpbronnen. Aan de hand van de herziene LESA (Landelijke Eerstelijns samenwerkingsafspraak) Overspanning en burn-out en de Multidisciplinaire Richtlijn Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten en Somatoforme Stoornissen worden de processtappen voor de begeleiding van de werknemer naar herstel en re-integratie geschetst, die ook bruikbaar zijn voor de fysiotherapeut.

Het zoeken naar gemeenschappelijke factoren bij psychische stoornissen en behandelingen kan het inzicht in het ontstaan en voortduren van psychiatrische stoornissen verhelderen. Het kan de effectiviteit van bestaande behandelingen vergroten en de kans op terugval verkleinen. Dit sluit aan bij de contextuele verpleegkundige diagnostiek van de verpleegkundig specialist, waarbij met behulp van de ICF het functioneren in kaart wordt gebracht.

In dit artikel wordt de werking van het oog besproken en voorkomende brekingsafwijkingen bij het scherpstellen van de ogen. De verschillen tussen bijziendheid, verziendheid en astigmatisme komen aan bod. Voor correctie van deze afwijkingen kan men binnen de optiekbedrijven terecht bij de opticien, de contactlensspecialist of de optometrist. Van deze beroepsgroepen is de optometrist een beschermde beroepsgroep volgens de Wet BIG.

Volgens de KNGF-richtlijn Nekpijn maakt 20 procent van de Nederlandse bevolking een keer gebruik van (para)medische zorg vanwege nekpijn. De richtlijn is sterk gericht op epidemiologische gegevens, maar daarbij blijft de pathofysiologie van het probleem onderbelicht. Evidence based practice komt tot stand door de combinatie van klinische expertise en kennis van (patho)fysiologie, aangevuld met epidemiologische gegevens. In de inleiding wordt daarom ingegaan op de pathofysiologie van nekpijn met daarbij de nadruk op veranderingen in spiereigenschappen en motorische controle. Verder wordt de functie van de diepe nekextensoren en -flexoren besproken en wordt er een voorstel gedaan voor onderzoek en behandeling hiervan aan de hand van een casus met aanhoudende nekpijn.

Onder de verzamelnaam ‘inflammatoire darmziekten’ vallen twee belangrijke aandoeningen: colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn. Het beloop van beide ziektes wordt gekenmerkt door fases van rust (remissie) afgewisseld met perioden waarin de ziekteactiviteit opvlamt (exacerbatie). Bij het beoordelen van de arbeids(on)geschiktheid van patiënten met inflammatoire darmziekten is het van belang dat de bedrijfs- of verzekeringsarts de richtlijn Diagnostiek en behandeling van inflammatoire darmziekten bij volwassenen kent. Verder is het van belang om stil te staan bij de problemen waar patiënten met inflammatoire darmziekten tegenaan lopen, zoals energieverlies, negatief lichaamsbeeld, sociaal isolement en het gevoel tekort te schieten. Zowel de bedrijfsarts als de verzekeringsarts zal zich moeten afvragen welke risicofactoren er zijn voor langdurig ziekteverzuim en welke stappen nodig zijn om de belastbaarheid te vergroten.