Nascholing voor en door zorgprofessionals

Een aneurysma van de arteria lienalis is een zeldzame diagnose, zeker bij een jonge, gezonde vrouw. Dit type aneurysma is geassocieerd met onder andere atherosclerose, andere vaatwandziekten zoals bindweefselziekten, (portale) hypertensie en verhoogde viscerale flow. Het exacte ontstaansmechanisme is nog niet bekend. Niet-geruptureerde aneurysmata zijn bijna altijd asymptomatisch. In minder dan 5% van de gevallen zijn er aspecifieke symptomen. Het is dus een diagnose die vaak bij toeval wordt gesteld. Uitstel van de diagnose kan leiden tot het ruptureren van het aneurysma en dit gaat samen met een hoge morbiditeit en mortaliteit. CT-angiografie is het diagnosticum van keuze voor het aantonen van dit aneurysma. Asymptomatische aneurysmata worden nagenoeg altijd behandeld, gezien het risico op ruptuur. Alleen bij ernstige comorbiditeiten van de patiënt is follow-up van het aneurysma te overwegen. Zowel een endovasculaire als een chirurgische behandeling is mogelijk.

Floor Bols werkte vier jaar als specialist ouderengeneeskunde in het palliatief team van het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis. De onduidelijkheid over haar rol en de eenzaamheid van haar positie deed haar uiteindelijk besluiten het ziekenhuis te verlaten. Maar ze ziet het ook als een leerzame periode, waarin ze haar vak in het ziekenhuis bekender maakte en het palliatief team een boost gaf. En: ‘Ik heb weer heel veel waardering voor mijn vak gekregen.’

In een kleinschalige woonvorm voor ouderen aan de rand van de stad bezoek ik mevrouw De Vries, een vrouw die met haar 92 jaar meer heeft meegemaakt dan de meeste mensen zich kunnen voorstellen. Haar dunne handen rusten in haar schoot, haar ogen fonkelen nog steeds als ze praat. Ondanks haar fragiele lichaam en de zorgafhankelijkheid die haar dagelijks leven bepaalt, is ze een bron van inspiratie voor iedereen om haar heen. Want waar anderen slechts een oude vrouw zien, schuilt in haar een levensles die we allemaal kunnen gebruiken: de kracht van kwetsbaarheid en de waarde van aandacht.

Lagere dosering kankermedicijnen vermindert CO2-uitstoot | Vaker zeer antibioticaresistente bacteriën | Zenuwschade door voedingssupplementen met vitamine B6 | Meer medicijngebruik in lage SES-gebieden | Preventieve behandeling kan ontwikkeling RA vertragen of voorkomen | Afbouwen van bloeddrukverlagende middelen afgeraden bij ouderen met dementie in verpleeghuis | Koorts na gebruik van mebendazol | DroomSap kan bijwerkingen geven | Positief effect van semaglutide bij chronische nierschade | Stijging uitgaven middelen voor gewichtsvermindering

The World Health Organization adviseert interprofessionele samenwerking (IPS) in de zorg, om beter in te spelen op complexere patiëntbehoeften. Op verpleegafdelingen wordt meestal multidisciplinair samengewerkt. Hoe kunnen teams IPS aanleren? Een veelbelovende aanpak is het organiseren van interprofessionele patiëntbesprekingen (IPPB). In een ‘evidence-based quality improvement’ project is gekeken naar het effect op leren samenwerken en de ervaring van artsen, verpleegkundigen en patiënten. Hieruit bleek dat zo’n bespreking positief werkt om vaardigheden aan te leren, haalbaar is in de praktijk en positief wordt ervaren door zowel patiënten als zorgprofessionals.

Risicofactoren voor diabetes type 2 en hart- en vaatziekten zijn vaak tegelijkertijd aanwezig bij mensen met overgewicht en obesitas. Deze overlappende risicofactoren samen worden aangeduid als het metabool syndroom en zijn een duidelijk extra risico op ziekte. In dit artikel wordt uitgelegd wat het metabool syndroom is en hoe dit syndroom te herkennen en te behandelen is.