Nascholing voor en door zorgprofessionals

Artrose is de meest voorkomende aandoening van het houdings- en bewegingsapparaat. Kenmerkend voor artrose is het ervaren van pijn, stijfheid en op den duur achteruitgang in het dagelijks functioneren. Kenmerkend voor artrose is een langzaam en wisselend progressief verlies van gewrichtskraakbeen, veranderingen in het subchondrale bot, woekeringen aan de gewrichtsranden door vorming van osteofyten en gewrichtsontstekingen door prikkeling van de synoviale membraan. De radiologische afwijkingen houden slechts in geringe mate verband met klachten als pijn, stijfheid en verminderde gewrichtsmobiliteit. De kans op klinische symptomen neemt echter wel toe met de omvang van de radiologische afwijkingen. Over de precieze oorzaak van artrose is nog veel onbekend. Dit artikel poogt inzicht te geven in de pathogenese van deze aandoening op basis van diverse (dier)experimentele studies. Hierbij worden de effecten van zowel onder- als overbelasting op het ontstaan van artrose besproken. Vanuit deze bindweefselfysiologische kennis worden handvatten voor (oefen)therapie gegeven.

Er zijn de laatste jaren enkele landelijke initiatieven ontstaan die met een bundeling van krachten de noodzakelijke beweging van ‘ziekte en zorg’ naar ‘gezondheid en gedrag’ krachtig kunnen ondersteunen. Hierbij wordt onderkend dat (publiek-private) samenwerking belangrijk is en dat bij het bevorderen van zelfmanagement een ondersteunende en stimulerende omgeving cruciaal is. Aan werknemers kan een integraal gezondheidsmanagementprogramma worden aangeboden dat wetenschappelijk gevalideerd is, leefstijl- en gedragsverandering op een stimulerende manier ondersteunt, stuurinformatie geeft voor een het bedrijfsgezondheidsbeleid en aan de verplichting voldoet om werknemers periodiek een preventief medisch onderzoek aan te bieden.

Levertransplantatie is de standaardbehandeling van eindstadium-leverfalen bij kinderen. Groningen is het enige centrum in

Bij mitochondriale ziekten is er een grote variabiliteit in klinische presentatie. Dit maakt het vaststellen ervan moeilijk.

Het syndroom van Charles Bonnet komt voor bij personen die zeer slechtziend of blind zijn. Zij kunnen complexe beelden waarnemen die er in werkelijkheid niet zijn, terwijl zij zich er terdege van bewust zijn dat de beelden niet echt zijn. Slechtziendheid komt vaak voor bij ouderen evenals dementie. Uit angst om voor dement of psychisch niet helemaal in orde aangezien te worden, durven mensen vaak niets te vertellen over deze hallucinaties.

Er bestaat een sterke samenhang tussen mictie- en defecatieproblemen enerzijds en psychosociale problematiek anderzijds. Als de behandeling van psychosociale problematiek geen onderdeel uitmaakt van de behandeling van mictie- en defecatieproblemen, lijken de klachten sneller en vaker te recidiveren. Daarom wordt in ons ziekenhuis bij alle kinderen die zijn verwezen vanwege mictie- en defecatieproblemen, gewerkt met het biopsychosociale model. Hierbij worden de predisponerende, uitlokkende en in stand houdende factoren op biomedisch en psychosociaal gebied in kaart gebracht. Het biopsychosociaal model wordt hierbij als verklaringsmodel gebruikt en vormt de basis voor de behandeling. Er is een uniek samenwerkingsverband met de regionale jeugdhulpverlening (transdisciplinair behandelteam) waardoor er gezamenlijk wordt opgetrokken bij de behandeling van mictie- en defecatieproblemen.