Nascholing voor en door zorgprofessionals

In dit artikel wordt de richtlijn Opvang van patiënten met licht traumatisch hoofd/hersenletsel (LTH) uit 2010 kritisch geëvalueerd, gericht op de criteria voor kinderen. De praktisch bedoelde richtlijn blijkt in de praktijk niet altijd eenduidig toe te passen. Er worden nu meer CT-scans gemaakt, waarbij dit niet blijkt te leiden tot betere klinische uitkomsten. Er bestaat bezorgdheid over schadelijke effecten van CT’s op de lange termijn, zoals kanker. Inmiddels is besloten dat voor volwassenen de richtlijn wordt aangepast. Naar onze mening is dit ook voor kinderen noodzakelijk. Om dit onderbouwd te kunnen doen, kan prospectief onderzoek helpen. Daarnaast moet worden nagedacht over alternatieve strategieën voor beeldvorming of klinische observatie. In dit artikel bespreken wij de voor- en nadelen van deze strategieën. In afwachting van de nieuwe richtlijn moet de kinderarts bij elk kind met LTH de afweging maken of beeldvorming geïndiceerd is om intracraniële complicaties tijdig op te sporen.

Orale methylprednisolonkuur voor schubs | Couperen van noac’s komt eraan

In het Martini Ziekenhuis in Groningen worden sinds enkele jaren alle kinderen met een acute zorgvraag gezien op de Spoedeisende Hulp (SEH) en opgevangen door een kinderverpleegkundige. Wij zijn van mening dat de kwaliteit van zorg voor het acuut zieke kind sindsdien verbeterd is. Een kinderverpleegkundige is opgeleid om oog voor het kind en het gezin te hebben, informatie op het niveau van het kind te geven en gebruik te maken van (lokale) pijnstilling en afleidingstechnieken. Daarnaast kan een kinderverpleegkundige inschatten wanneer procedurele sedatie of analgesie moet worden toegepast. Door de aanwezigheid van de kinderverpleegkundige hebben SEH-verpleegkundigen en diverse medisch specialisten meer aandacht gekregen voor pijnbestrijding bij kinderen.

Oogbewegingsstoornissen die hun oorsprong in de hersenstam en meer perifeer hebben, verlopen vrijwel altijd ongeconjugeerd. In de hersenstam spreekt men van nucleaire of internucleaire stoornissen. Bij internucleaire stoornissen is er vaak sprake van een monoculaire nystagmus. Bij nucleaire stoornissen verwacht men afwijkingen aan één oog, in het geval van de nervus oculomotorius treden er echter binoculaire afwijkingen op bij eenzijdige uitval. In het verloop van de oogbewegende zenuwen treden stoornissen op die eenvoudig te herleiden zijn. Ptosis vindt soms zijn oorsprong in de hersenstam, maar meestal is het probleem meer perifeer gelegen. Het onderscheid tussen een volledige ptosis en ptosis waarbij de pupil niet bedekt wordt, is van belang bij het onderscheid tussen uitval van de nervus oculomotorius en de sympathicus. Bij pupilstoornissen is het van belang na te gaan of er sprake is van stoornissen bij belichting dan wel bij convergentie. Er is sprake van hetzij uitval van de sympathicus hetzij van de parasympathicus in het kader van een oculomotoriusuitval. Pupilstoornissen op basis van lues vinden hun oorzaak in het dorsale mesencephalon. Bij het syndroom van Adie is er een afwijking in het ganglion ciliare, met op lange termijn symptomen ten gevolge van gestoorde re-innervatie. Vergentiestoornissen zijn lastig te lokaliseren. De mesencefale reticulaire formatie speelt een belangrijke rol maar ook het cerebellum oefent hier invloed uit.

Het lichaam streeft altijd naar homeostase. Het interne milieu moet binnen bepaalde grenzen blijven, wil het lichaam kunnen blijven functioneren. Factoren in het lichaam die constant moeten blijven zijn onder andere de glucosespiegel, de pH, de osmotische waarde, het zuurstofgehalte in het bloed en de temperatuur. In dit artikel wordt de temperatuurregulatie beschreven. De mens is in staat om de lichaamstemperatuur constant te houden in een omgeving met wisselende temperaturen. Fascinerende processen, zoals vasoconstrictie, vasodilatatie, transpireren, spierspanning en metabolisme zijn hiervoor verantwoordelijk. Bij dit alles speelt de hypothalamus de hoofdrol.

Jeuk is een oud verdedigingsmechanisme van mens en dier: als er iets een jeukend of kriebelend gevoel op de huid veroorzaakt, bijvoorbeeld een mug, of iets wat een allergische reactie of irritatie kan veroorzaken, dan moet het worden verwijderd. De jeukprikkel wekt een reflex op en automatisch beginnen we te krabben. Jeuk wordt al sinds 1660 gedefinieerd als een onaangenaam gevoel dat aanzet tot de behoefte om te krabben. Jeuk kan samenhangen met een duidelijk zichtbare huidafwijking of aanwezig zijn zonder dat er iets te zien is. De jeuk kan op één plek zitten of verspreid over het gehele lichaam: gegeneraliseerde jeuk. In dit artikel worden vooral de oorzaken van gegeneraliseerde jeuk besproken, waarbij er in eerste instantie geen huiduitslag te zien is en ligt de nadruk op pruritis senilis: jeuk bij oudere mensen waarvoor geen oorzaak wordt gevonden.