Nascholing voor en door zorgprofessionals
Een wereld vol praktijkgerichte (geaccrediteerde) leeroplossingen en vakinformatie. Samen voor goede zorg!
Hoe werkt deze Academy?
Nascholing voor zorgprofessionals
Gesorteerd op nieuw - oud
Binnen de psychiatrie is het voorschrijven van psychiatrische medicatie voor andere indicaties dan die waarvoor het geregistreerd is (off-labelvoorschrift) een wijdverbreide praktijk. Zo wordt quetiapine off-label voorgeschreven bij slaapstoornissen, gedragsstoornissen, persoonlijkheidsstoornissen, angststoornissen en middelengebruik. Het is het meest voorgeschreven antipsychoticum in Nederland en het meest off-label voorgeschreven in de Verenigde Staten. Uit verschillende reviews blijkt dat dit off-labelgebruik niet voldoende wetenschappelijk onderbouwd is. De bijwerkingen zijn fors en er is geen bewijs voor effectiviteit. Mogelijk zijn er andere veilige en beter onderzochte alternatieven. In dit artikel worden de indicatie voor het voorschrijven van quetiapine en de bijwerkingen en controles besproken. Verder wordt beschreven wat er bekend is met betrekking tot het off-label voorschrijven van medicatie in het algemeen. Ook worden de resultaten van een kleine pilot beschreven.
De geneesmiddelgroep maagzuurremmers omvat als belangrijkste vertegenwoordigers protonpompremmers (PPI’s) en histamine-2-receptortblokkerende geneesmiddelen (H2-antagonisten). Met name de PPI’s behoren tot de meest voorgeschreven middelen in Nederland.
Wie gaat zoeken naar informatie over palliatieve zorg komt in een oerwoud van informatie, onderzoek, richtlijnen en artikelen terecht. Wat betekent deze hoeveelheid aan informatie, onderzoek en richtlijnen nu voor de praktijk? Hoe wordt hiermee gewerkt door artsen, verzorgenden en verpleegkundigen? Zijn richtlijnen en meetinstrumenten alleen geïmplementeerd op palliatieve units binnen een verpleeghuis of werken andere afdelingen hier ook mee?
Hoe wordt de palliatieve fase herkend door verzorgenden, verpleegkundigen en artsen?
David Menon was betrokken bij de initiatie van de Neurocritical Care Unit, de NCCU, in het Addenbrooke’s Hospital in Cambridge. Toen hij in 1993 als academisch specialist begon, had hij aanvankelijk twee drijfveren: het verbeteren van de klinische zorg voor patiënten met hersenletsel en het opzetten van de NCCU. Op die manier wilde hij de klinische zorg verbeteren met protocol-gedreven therapieën en een framework creëren voor gedegen klinisch onderzoek naar acuut hersenletsel. David Menon is een vooraanstaand expert op het gebied van de neurocritical care.
Verpleegkundigen proberen in hun werk een balans te vinden tussen afstand en nabijheid. De begeleiding van patiënt en naasten en het zien van lijden, rouwen en sterven van patiënten kunnen ook invloed hebben op de verpleegkundige zelf. Met name op emotioneel gebied wordt veel van de verpleegkundige gevraagd.
In bouw, inrichting en personele bezetting zijn brandwondencentra ingericht voor de behandeling van (uitgebreide) brandwonden. Andere huidlaesies zoals stevens-johnsonsyndroom, toxische epidermale necrolyse en fasciitis necroticans stellen dezelfde eisen aan behandelomgeving en behandelteam. Wereldwijd worden patiënten met deze aandoeningen verwezen naar brandwondencentra. Twee patiënten met bovengenoemde ziektebeelden laten zien waarom dit een toegevoegde waarde heeft.