Nascholing voor en door zorgprofessionals

Een wereld vol praktijkgerichte (geaccrediteerde) leeroplossingen en vakinformatie. Samen voor goede zorg!

Hoe werkt deze Academy?

Nascholing voor zorgprofessionals

Gesorteerd op nieuw - oud
Epicrania fugax Lees meer over Epicrania fugax Epicrania fugax
De Spaanse neuroloog Juan Pareja stelde in 2003 voor om een groep hoofdpijnsyndromen ‘epicranial headaches’, of ‘epicranias’ te noemen, omdat ze ogenschijnlijk veroorzaakt werden door aandoeningen van oppervlakkige of extracraniële structuren en daarom als ‘epi’ (‘bij’ in het Grieks) beschouwd moesten worden.1 Als voorbeelden van dergelijke epicranias gaf hij nummular headache (‘munthoofdpijn’) en enkele oppervlakkige neuralgieën (zoals n. supraorbitalis- en occipitalis-neuralgie). Het belangrijkste kenmerk van deze syndromen was voor hem dat de pijn zich beperkte tot een afgegrensd gebied op de schedel of in het aangezicht. In 2008 beschreef hij tien patiënten met strikt eenzijdige aanvallen van schietende pijn, vanuit een klein gebied op het achterhoofd of bij de slaap naar oog of neus in een lineair of zigzagtraject.2 Hij beschouwde dit als een nieuw hoofdpijnsyndroom in de groep van de epicranias en noemde het ‘epicrania fugax’ vanwege het schietende en paroxismale karakter.
Beroepsgeheim is zo geschonden Lees meer over Beroepsgeheim is zo geschonden Beroepsgeheim is zo geschonden
Verpleegkundigen en andere beroepsgroepen in de zorg hebben beroepsgeheim; zij mogen geen informatie over de patiënt doorgeven aan anderen zonder toestemming van de patiënt. Of, anders geformuleerd, het beroepsgeheim verplicht de verpleegkundige te zwijgen over alles wat zij te weten komt als verpleegkundige. Maar in de praktijk gaat het nogal eens mis en wordt het beroepsgeheim, soms onbedoeld, geschonden.
Behandeling van de ziekte van Kawasaki Lees meer over Behandeling van de ziekte van Kawasaki Behandeling van de ziekte van Kawasaki
De ziekte van Kawasaki is een acute vasculitis van middelgrote bloedvaten die vrijwel uitsluitend bij kinderen voorkomt. Deze
Dementerenden met probleemgedrag Lees meer over Dementerenden met probleemgedrag Dementerenden met probleemgedrag
Probleemgedrag is gedrag van de patiënt dat door de patiënt en/of zijn omgeving als moeilijk hanteerbaar ervaren wordt. Probleemverheldering, behandeldoelen, behandeling en evaluatie vormen de basis van de behandeling van probleemgedrag. Naast behandeling van ziekten, inzetten van middelen en maatregelen en psychofarmacotherapie, vormt psychosociale behandeling en begeleiding de belangrijkste pijler van behandeling. Deze pijler is het meest effectief. Multidisciplinaire behandeling is een onmisbare component. Voorwaarden voor een goede multidisciplinaire samenwerking zijn onderling vertrouwen, een open leerhouding en ondersteuning door de leidinggevende.
Migrainepatiënten zijn gevoeliger voor bijwerkingen dan epilepsiepatiënten Lees meer over Migrainepatiënten zijn gevoeliger voor bijwerkingen dan epilepsiepatiënten Migrainepatiënten zijn gevoeliger voor bijwerkingen dan epilepsiepatiënten
Bespreking van: Antiepileptic drugs in migraine and epilepsy: Who is at increased risk of adverse events? Romoli M, Costa C, Siliquini S, Corbelli I, Eusebi P, Bedetti C, Caproni S, Cupini LM, Calabresi P, Sarchielli P. Cephalalgia 2016 Dec 12; pii: 0333102416683925. [Epub ahead of print]
Arteriitis temporalis Lees meer over Arteriitis temporalis Arteriitis temporalis
Arteriitis temporalis is de meest frequente vorm van vasculitis bij personen ouder dan 50 jaar. In zijn typische presentatievorm staat de hoofdpijn op de voorgrond en indien er ook kaakclaudicatio voorkomt, wordt de diagnose meestal snel vermoed; een gevreesde complicatie is visusverlies. Ongeveer de helft van de patiënten heeft ook een klinisch beeld van polymyalgia rheumatica. Op langere termijn kan aortadilatatie en zelfs -ruptuur voorkomen. De diagnose werd klassiek gesteld door een arteria temporalisbiopsie, nu neemt men steeds vaker zijn toevlucht tot PET-scan of duplexonderzoek. De therapie bestaat uit een corticosteroïdbehandeling gedurende minstens één jaar; in de toekomst kunnen daar bij refractaire klachten middelen als interleukine-6-antagonisten aan worden toegevoegd.