Nascholing voor en door zorgprofessionals

Auteur dr. Timon de Groot heeft met Een mens is geen machine; de arbeidsinspectie 1890-2025 op een vlotte en leesbare manier geboekstaafd hoe arbeidsrisico’s en de samenleving zich hebben ontwikkeld sinds halverwege de negentiende eeuw. In het oog springt hoe nauw de verbondenheid was én is tussen inzichten vanuit de geneeskunde en het inspecteren op de arbeid. En passant wordt ook zichtbaar hoe nu de term ‘arts’ gangbaarder is dan voorheen ‘geneeskundige’.

Iedereen herkent de spanning die ontstaat wanneer er een gesprek moet worden gevoerd dat enige moed vereist. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn wanneer u aan uw cliënt moet aangeven dat er aanpassingen in de zorg noodzakelijk zijn, terwijl u weet dat dit weerstand gaat opleveren. Het kan ook voorkomen dat u grenzen moet stellen aan een mantelzorger die regelmatig over uw grenzen gaat, of dat u een collega moet aanspreken die zorg verleent waarvoor geen passende zorg is beschreven in het zorgplan.

Tinka van Trier is huisarts in opleiding, epidemioloog en promoveerde in 2024 aan de Universiteit van Amsterdam op haar proefschrift Cardiovascular risk and prevention. Na haar promotie deed zij onderzoek naar risicocommunicatie aan het gerenommeerde Harding Center for Risk Literacy in Potsdam (Duitsland). Vanuit die expertise werkt ze nu aan verschillende projecten die patiëntgerichte communicatie over cardiovasculaire risicomodellen verbeteren. Promotoren: R.J.G. Peters en W.J.M. Scholte op Reimer.

Vorig jaar maakten collega’s Maud, toen nog in opleiding tot anesthesiemedewerker, en haar werkbegeleider Marjolijn (anesthesiemedewerker) een interessante casus mee. Ze stonden samen ingepland op een electief gynaecologisch programma. Tijdens deze dag verliep een casuïstiek iets anders dan verwacht. Zij delen hun ervaring en opgedane kennis graag met de iAM-lezer, zodat jij bedachtzaam bent op deze situatie.

Agressie en geweld op de werkplek in het Verenigd Koninkrijk | Deense studie naar werkverzuim tijdens zwangerschap

Bij ouderen komt depressie minder vaak voor dan bij jongere volwassenen, maar de impact is groot. Jaarlijks heeft circa 5% van de 65- tot 75-jarigen een depressieve stoornis.1,2 Volgens het CBS3 ervaarde 30-43% van 65-plussers recent depressieve gevoelens. Zulke gevoelens betekenen niet direct een stoornis, maar verdienen wel aandacht. Depressie blijft zo een belangrijk gezondheidsvraagstuk op latere leeftijd.