Nascholing voor en door zorgprofessionals

In het ziekenhuis worden regelmatig patiënten na een zelfmoordpoging gezien. Na een zelfmoordpoging hebben somatische diagnostiek en behandeling de eerste prioriteit; zij kunnen ook onder dwang plaatsvinden als de patiënt wilsonbekwaam over zijn behandeling wordt geacht. De Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO) gaat over opname en behandeling onder dwang in het ziekenhuis. Als de setting verandert en gedwongen opname op een psychiatrische afdeling nodig is om gevaar voor suïcide af te wenden, kan een patiënt onder een inbewaringstelling (IBS) vanuit de Wet Bijzondere Opnemingen in Psychiatrische Ziekenhuizen (BOPZ) worden opgenomen. Anders dan onder de WGBO kan onder de BOPZ bij wilsonbekwaamheid geen acute gedwongen behandeling plaatsvinden. Casuïstiek laat de afwegingen zien in risicoanalyse, beleid en hantering van wetgeving omtrent de suïcidale patiënt.

Complicaties bij een perifere intraveneuze infuuscanule (iv-canule) komen veel voor en kunnen zeer ernstige gevolgen hebben. Er bestaat in Nederland nog geen richtlijn voor infuuszorg. Ziekenhuizen hanteren verschillende protocollen. De belangrijkste spelregels op een rij.

De WGBO laat ruimte om een wilsonbekwame patiënt tegen zijn wil te behandelen bij acuut levensgevaar of dreigende ernstige blijvende schade. Zodra de patiënt somatisch stabieler is, maar niet in staat mee te werken vanwege een geestesstoornis, kan na psychiatrische beoordeling een Bopz-maatregel worden aangevraagd. Daarnaast moet een onafhankelijke beoordeling plaatsvinden voor dwangbehandeling. De uitvoering van dwang moet bij voorkeur eerst worden besproken in het behandelteam, met de patiënt en met zijn vertegenwoordigers. Bij de toepassing van dwang moet altijd voor de minst ingrijpende oplossing worden gekozen en het effect moet voortdurend worden geëvalueerd. Soms moet worden overgegaan tot het gebruik van angstdempende medicatie, fixatie of sondevoeding. Het is belangrijk rust, empathie en een niet veroordelende houding uit te stralen tijdens de dwanghandeling. Dwangbehandeling moet dagelijks geëvalueerd worden; daarbij staan de begrippen subsidiariteit, proportionaliteit en doelmatigheid centraal. Over de langetermijngevolgen van (langdurige) dwang is weinig bekend. Gezien de complexiteit van de problematiek is het raadzaam laagdrempelig een kinder- en jeugdpsychiater en een medisch lid van de Raad van Bestuur te betrekken.

De term ‘gemengde polyneuropathie’ is onduidelijk: wat is er nu eigenlijk gemengd? Is dat axonaal en demyeliniserend, motorisch en sensibel of dikke en dunne vezels? Het is beter de term niet te gebruiken en te vervangen door een specifieke benaming.

Door vergrijzing en verbeterde anesthesiologische en chirurgische technieken neemt het aantal verwijzingen van oudere patiënten voor hoogrisicochirurgie toe. Een aanzienlijk deel van deze patiënten is kwetsbaar, waardoor het risico op sterfte, complicaties of functionele achteruitgang na een operatie toeneemt. Afwegingen rondom winst in levensverwachting versus het risico op ongewenste uitkomst na chirurgische behandeling kunnen hierdoor complex zijn. Een screening op kwetsbaarheid levert aanvullende informatie op over het verwachte operatierisico. Tijdens een multidisciplinaire bespreking kan met behulp van deze informatie de juiste behandelstrategie worden bepaald. Daarnaast worden er aanknopingspunten voor preoperatieve optimalisatie geïdentificeerd. In een vervolggesprek met de patiënt komen beide aspecten ter sprake en wordt overgegaan tot gezamenlijke besluitvorming.

Vermoeidheid is een van de meest genoemde klachten tijdens en na de behandeling van kanker. Zo blijft circa een derde van de vrouwen na de behandeling van borstkanker last van vermoeidheid houden. Vermoeidheid heeft tevens invloed op de tijd die nodig is om terug te keren naar werk. In de juni 2017 verschenen NVAB-Richtlijn Kanker en Werk wordt uitgebreid stilgestaan bij het begeleiden van mensen met vermoeidheid. Hierbij speelt het inzetten van vragenlijsten een belangrijke rol. Deze vragenlijsten bieden bedrijfs- en verzekeringsartsen niet alleen houvast bij het vaststellen van de vermoeidheid, maar ook bij het inschatten van de mate van vermoeidheid en het kiezen van een passende interventie.