Nascholing voor en door zorgprofessionals

Na mijn hele volwassen – en bijna-volwassen – leven leren en werken over politiek en openbaar bestuur is de overstap naar de zorg een grote verandering. Van student politicologie hopte ik naar de wetenschap en schreef ik een dissertatie over coalitieformatie. Via een adviesraad voor de regering over het functioneren van onze democratie ging ik naar de praktijk van het openbaar bestuur en werd ik beurtelings ambtenaar, wethouder en in twee plaatsen burgemeester. Dus ja, je kunt me wel openbaar bestuurder noemen, hoewel hier misschien ondertussen de werkwoordsvorm in de verleden tijd hoort te zijn.

Selectief eetgedrag (‘picky eating’) komt veel voor bij kinderen (14% tot 50%), maar ook bij volwassenen. Wanneer dit verergert en tot lichamelijke problemen en/of problemen in het psychosociaal functioneren leidt, spreken we van een vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis oftewel ARFID (avoidant/restrictive food intake disorder). De stoornis is voor het eerst opgenomen in de DSM-5. Evidentie is daarom nog beperkt. In dit artikel worden de reeds bestaande inzichten uiteengezet.

Het aantal medicamenteuze behandelopties bij diabetes mellitus type 2 is de afgelopen jaren snel toegenomen. Twee nieuwe klassen van geneesmiddelen, de natrium-glucose-cotransporter 2 (SGLT2)-remmers en glucagon-like peptide 1 (GLP1)-agonisten, hebben daarnaast meerdere andere indicaties gekregen. De SGLT2-remmers dapagliflozine en empagliflozine zijn ook geregistreerd voor de behandeling van chronisch hartfalen en chronische nierschade. De GLP1-agonisten liraglutide en semaglutide zijn ook geregistreerd voor de behandeling van obesitas en overgewicht met ten minste één gewichtsgerelateerde comorbiditeit. SGLT2-remmers lijken, onder andere vanwege een relatief korte time to benefit op cardiovasculaire uitkomstmaten, ook bij (kwetsbare) ouderen gunstige effecten te hebben. Over GLP1-agonisten is minder bekend bij deze doelgroep. Relevante aandachtspunten voor de ouderenzorg zijn alertheid op bijwerkingen, zoals infecties, risico op uitdroging, ketoacidose en nierfunctiedaling (SGLT2-remmers) en gastro-intestinale bijwerkingen (GLP1-agonisten) die bij kwetsbare ouderen nadeliger kunnen uitpakken.

In het eerste deel van deze twee artikelen werd ingegaan op cardiale oorzaken van syncope. Deze keer staat de reflexsyncope centraal. Hoewel wegrakingen veel voorkomen (3% van alle SEH-bezoeken), wordt de zorg voor patiënten met wegrakingen gekenmerkt door het uitblijven van een juiste diagnose, overbodige opnamen en onnodige diagnostiek. Dit komt door toenemende specialisatie en omdat geen enkel specialisme dit fenomeen als primair aandachtsgebied beschouwt. Daarbij komt de angst een levensbedreigende cardiale syncope te missen.

In dit artikel over homicidale uitlatingen en homicidaal gedrag wordt aandacht besteed aan de risico’s, risicotaxatie en behandelmogelijkheden. Het artikel is een korte handleiding. In een tweede artikel over dit onderwerp gaat het meer over wat u als behandelaar kunt en moet doen bij homicidale uitingen in uw werkpraktijk en welk conflict van plichten er kan spelen. Beide artikelen worden aangevuld met dezelfde casus uit de praktijk.

Van de mensen met een obsessief-compulsieve stoornis (OCS) heeft 10% onvoldoende baat bij medicatie en cognitieve gedragstherapie (CGT). Diepe hersenstimulatie (deep brain stimulation, DBS) biedt voor deze groep een grote kans tot verbetering; 66% van de patiënten ervaart een afname van meer dan 35% van de dwangklachten. In het Amsterdam UMC zijn ruim honderd patiënten behandeld met DBS. Helaas is deze behandeling bij veel behandelaren en patiënten nog onbekend.