Nascholing voor en door zorgprofessionals

Radiologie en nucleair geneeskundige ondersteuning is onmisbaar voor het detecteren van unilaterale condylaire hyperplasie, voor het analyseren van de locatie van de mandibulaire asymmetrie en voor adequate en voorspelbare behandelplanning. SPECT(-CT) is tot op heden de gouden standaard voor het bepalen van progressie en een van de parameters voor het besluit tot chirurgisch ingrijpen.

Geneesmiddelenallergieën zijn potentieel gevaarlijk en worden daarom zorgvuldig geregistreerd in patiëntendossiers. Lang niet alle geneesmiddelenreacties zijn echter een allergie. Een reactie wordt alleen een allergie genoemd als er een onderliggend immunologisch mechanisme is aangetoond. Psychofarmaca kunnen verschillende bijwerkingen geven die tot uiting komen in de huid, maar echt allergische reacties zijn uiterst zeldzaam. Een onterechte allergieregistratie kan resulteren in een onwenselijke vervanging van het eerste-keuzebeleid.

De klinische presentatie van systemische auto-immuunziekten kan zeer uiteenlopend zijn, waardoor het soms lastig is om een diagnose te stellen. De aanwezigheid van antinucleaire antistoffen (ANA) kan bijdragen aan het diagnosticeren van systemische auto-immuunziekten. Op zichzelf is het echter een aspecifieke bevinding met een brede differentiaaldiagnose. Ook bij gezonde kinderen wordt regelmatig een positieve ANA gevonden, terwijl het merendeel geen auto-immuunziekte heeft of ontwikkelt. Daarom is het van groot belang dat een ANA0test alleen wordt aangevraagd bij een klinische verdenking op een systemische auto-immuunziekte. Een positieve ANA kan verder worden gespecificeerd door de aanwezigheid van antistoffen tegen anti-dsDNA en anti-extraheerbare nucleaire antigenen (ENA) te bepalen. Een combinatie van een positieve ANA plus anti-dsDNA- en/of anti-ENA-antistoffen is specifieker voor een systemische auto-immuunziekte dan een op zichzelf staande positieve ANA zonder uitsplitsing. In dergelijke gevallen moet altijd worden overlegd met een kinderreumatoloog. Bij de diagnose jeugdreuma is een positieve ANA voldoende om als risicofactor te gelden voor het ontwikkelen van uveïtis.

Anesthesioloog dr. Christiaan Keijzer zag tijdens zijn opleiding veel verbeterpunten. Al snel wist hij dat hij zelf opleider wilde worden. Dat is Keijzer inmiddels al heel wat jaren in het Radboudumc in Nijmegen, en niet onverdienstelijk: in 2019 werd hij benoemd tot beste opleider van Nederland.

Een echogeleide blokkade van de nervus maxillaris voor schisischirurgie is opiaatsparend en goed toepasbaar in de dagelijkse praktijk bij jonge patiënten die voor sluiting van het gehemelte worden geopereerd. Verschillende technieken van deze locoregionale anesthesietechniek worden besproken.

Basisartsen hebben tegenwoordig meer dan ooit vragen over hun medische specialistische vervolgopleidingen (MSVO), co-schappen en anios-schappen. Ze vragen zich bijvoorbeeld af: ‘Kan ik met dit specialisme later de arts zijn die ik wil zijn en tegelijkertijd de mens, partner, ouder enzovoort die ik wil zijn?’ Met andere woorden: ‘Is dit vak geschikt voor mij?’. Ook kunnen ervaringen tijdens de MSVO bij aiossen twijfels oproepen en vragen als: ‘Ben ik wel geschikt voor dit vak?’. Daarnaast, of in samenhang met deze vragen, kan het tijdens de opleiding voorkomen dat bepaalde competenties niet voldoende worden ontwikkeld. Dit kan extra aandacht en aansturing vereisen en in het uiterste geval zelfs leiden tot beëindiging van de opleiding van de aios. Het doel van dit artikel is om bewustwording te creëren rond deze vragen en problemen. We belichten het perspectief van de aios en de supervisor (inclusief de rol van mentor) en de rol van de opleider als coach en facilitator van de opleiding, naast hun formele rol als beoordelaar.