Nascholing voor en door zorgprofessionals

Hoewel kinderen met een tracheacanule een zeldzaam fenomeen zijn, worden ze in de derdelijnszorg nog relatief vaak gezien.

Alhoewel groepstherapie voor cliënten heel goed uitvoerbaar is, zorgen extra voorbereiding en uitleg voor een beter en sneller resultaat. Individuele behandeling is soms al ‘vreemd’ voor cliënten, voor groepstherapie geldt nog wat meer. Het is niet meteen voor elke groepstherapiecliënt duidelijk wat de meerwaarde is van meerdere cliënten bij elkaar en hoe dat leren van elkaar precies werkt. Een heldere organisatie van de therapiegroep vooraf is de basis van die voorlichting en voorbereiding. In het eerste artikel van dit tweeluik heb ik beschreven hoe belangrijk het is een therapiegroep voor de start zo helder, concreet en doelgericht mogelijk vooraf te organiseren. Ik noemde dat Stap 1 ‘De groep op papier’. In dit tweede artikel bespreek ik Stap 2: de cliënten individueel selecteren en voorbereiden, gevolgd door de werkelijke start van de groep. Dit is een ‘momentum’ dat de groepstherapeut kan gebruiken om de therapiegroep extra vaart en richting te geven.

Beroepsziekten komen frequent voor en de ziektelast door risicofactoren in werk lijkt zelfs nog hoger dan de ziektelast door overgewicht. Daarnaast is deze ziektelast ongelijk verdeeld. Ook persoonsgebonden factoren spelen een belangrijke rol bij de relatie tussen de blootstelling aan risicofactoren in werk en het ontstaan van beroepsziekten. Deze persoonsgebonden factoren worden vaak niet meegewogen, terwijl er wel argumenten zijn om de individuele gevoeligheid en blootstelling in samenhang te beoordelen. Voordat de bedrijfsarts of arboprofessional een preventief advies kan geven is het essentieel om te weten in hoeverre de adviezen effectief zijn en in hoeverre deze adviezen ook in de praktijk kunnen worden opgevolgd. Kortom: ‘Als het werk het probleem is, is een behandeling niet de oplossing!’

Tranexaminezuur wordt veelvuldig toegepast in de directe behandeling van patiënten volgend op een letsel. Bij patiënten met hersenletsel zijn inmiddels meerdere studies verricht naar het nut van deze toepassing, met wisselende aanbevelingen. Bij patiënten met mild (GCS 13-15) of matig (GCS 9-12) traumatisch hersenletsel lijkt er een zinvol effect te bestaan bij het geven van tranexaminezuur. Bij ernstig hersenletsel is dit onzeker, vooral als dit geïsoleerd ernstig hersenletsel betreft. Er zijn zelfs observationele data die het gebruik in dat geval juist zouden afraden. Voor de algemene traumapopulatie geldt dat de aanbevelingen wisselend zijn, waarbij in alle studies moet worden opgemerkt dat het aantal te behandelen patiënten om één gunstig effect te bewerkstelligen hoog is. Tot slot geldt ook voor tranexaminezuur dat er negatieve bijwerkingen kunnen optreden.

Het initiatief Medicijn voor de Maatschappij (MvdM) is een opgericht om duurzame toegang tot geneesmiddelen voor patiënten

Om een patiënt door een wakkere hersenoperatie zoals een hersentumorresectie te begeleiden is het belangrijk om op de hoogte te zijn van de mechanismen en stijlen van coping en communicatie. Alleen dan is het mogelijk om ook een diverse populatie van patiënten op een professionele en bij de individuele behoeften en vaardigheden van de patiënt aansluitende manier door deze best uitdagende operatie te begeleiden. Dit artikel geeft een overzicht van de verschillende technische aspecten van coping en communicatie en biedt ruim voorbeelden van de concrete toepassing in de perioperatieve situatie.