A&I

Toediening van intrathecaal morfine is een methode van postoperatieve pijnstilling die hoofdzakelijk bij obstetrische en orthopedische chirurgie wordt gebruikt. Bij verschillende types laparoscopische chirurgie is het echter ook effectief. Wel zijn er bijwerkingen, zoals jeuk, misselijkheid, urineretentie en late respiratoire depressie, waarvoor profylactische medicatie moet worden gegeven of waarmee rekening moet worden gehouden. Richtlijnen zijn ambivalent over het gebruik van intrathecaal morfine, maar er is nog steeds geen andere regionale techniek die net zo effectief is en geen effect heeft op de ligduur. Ook systemische opiaten bereiken niet hetzelfde niveau van pijnstilling.

De belangrijkste symptomen bij een intoxicatie met calciumantagonisten zijn een verminderd bewustzijn of insulten, gastro-intestinale klachten en met name cardiale problematiek. De behandeling bestaat bij iedere patiënt uit laxatie en darmlavage. De hoeksteen van de behandeling bij een cardiogene shock is calciumsuppletie en high dose insuline euglycemic therapy (HIET). Blijft de cardiogene shock bestaan, dan dient laagdrempelig met een VA-ECMO-centrum te worden overlegd. Als VA-ECMO niet mogelijk is, kan CytoSorb-adsorptie worden overwogen. Intralipid wordt gegeven bij een refractaire cardiogene shock ondanks calciumsuppletie en HIET, waarbij VA-ECMO en CytoSorb niet kunnen worden toegepast.

Arthur Bouwman, anesthesioloog in het Catharina Ziekenhuis Eindhoven en hoogleraar Perioperatieve monitoring en klinische beslissingsondersteuning aan de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e), gelooft sterk in samenwerking. Niet alleen met collega’s en andere specialismen, maar ook met de Technische Universiteit en de industrie. Op die manier komen ontwikkelingen als 3D-echo, wearable patches en continue monitoring immers verder.

De Vlaamse anesthesioloog, pijnarts en hoogleraar Jan Van Zundert ontving vorig jaar de John J. Bonica Award van de American Society of Regional Anesthesia and Pain Medicine, voor zijn grote bijdrage aan de ontwikkeling, het onderwijs en de praktijk van de pijngeneeskunde. A&I ging met hem in gesprek. Hoe ziet hij de ontwikkeling van het vakgebied? Waar liggen kansen? En welke rol speelt sport in zijn leven?

Orale mucositis (OM) is een veelvoorkomende complicatie van radiotherapie in het hoofd-halsgebied en van chemotherapie bij de behandeling van kanker. De aandoening gaat gepaard met pijn in de mond en bij het slikken, verminderde intake, gebruik van intraveneuze analgetica en onderbrekingen in oncologische behandelingen. Immuungecompromiteerde patiënten met orale mucositis zijn langer opgenomen in het ziekenhuis en hebben een hogere mortaliteit. Behandeling is vooral gericht op pijnreductie.

Een slokdarmresectie kan op meerdere manieren worden uitgevoerd, afhankelijk van de lokalisatie van de tumor, de conditie van de patiënt en de ervaring van het behandelcentrum. Minimaal invasieve slokdarmresecties (MIE) hebben, zowel transhiataal als transthoracaal, de voorkeur in Nederland. Een operatie volgens Ivor-Lewis (transthoracale slokdarmresectie met intrathoracale anastomose) is de meest voorkomende operatie in Nederland voor patiënten met een distaal slokdarmcarcinoom of een carcinoom van de gastro-oesofageale overgang. Een transhiatale slokdarmresectie wordt vaak gekozen bij patiënten met een distaal slokdarmcarcinoom zonder thoracale lymfekliermetastasen, vooral bij patiënten met comorbiditeit of een hoge leeftijd. Deze techniek biedt een vergelijkbare overleving met minder pulmonale complicaties. Voor elke patiënt dient elke mogelijkheid zorgvuldig besproken en afgewogen te worden om de juiste operatie te bepalen.