Nascholing voor en door zorgprofessionals

Een Deep Inferior Epigastric Perforator lap (DIEP-lap) is een borstreconstructie waarbij er alleen gebruikgemaakt wordt van lichaamseigen weefsel. Er wordt een lap, bestaande uit huid en vet van de buik tussen navel en schaambeen, naar de borstkas getransfereerd. Doordat er gebruik wordt gemaakt van microchirurgie, zijn er specifieke controles nodig na de operatie.

Postoperatieve wonddehiscentie, het wijken van de wondranden van een operatiewond, kan bij elke operatiewond ontstaan. Het is een ernstige complicatie, die effect heeft op de kwaliteit van leven en de zorgkosten. Op tijd diagnosticeren is daarom van belang. Dit is echter ook een uitdaging voor zorgprofessionals. Hoe herken je het? Hoe wordt het gedefinieerd? Hoe beschrijf je de mate van ernst? Welke preventieve maatregelen zijn er?

Dit is het laatste artikel van het drieluik over de meest voorkomende ziektebeelden binnen de interstitiële longziekten (ILD): sarcoïdose, longfibrose en een groep zeldzame ziektebeelden. ILD staat voor interstitial lung diseases. Dit is de Engelse verzamelnaam voor ruim 150 longziekten. In dit laatste artikel: zeldzame ziektebeelden.

Het denken over pijn is door de jaren heen veranderd en het gebruik van steeds gedetailleerdere classificatiesystemen is hiervan een weerspiegeling. Pijn is een symptoom, maar ook een ziekte op zichzelf. Het is daarom belangrijk om een patiënt te benaderen volgens het biopsychosociaal model en in te zien dat de oorspronkelijke classificaties alleen het biomedische gedeelte uitdrukken. De ICOP is een prachtig initiatief dat ook de andere aspecten includeert, maar het is nog “werk in uitvoering” en nog lang niet volledig. Voor de clinicus zal het soms lastig blijven om de nuances van een anamnese te vertalen naar de rigide structuur van een classificatie. De ICOP heeft nu nog geen direct praktisch nut voor de algemeen neuroloog, maar kan dat wel hebben voor neurologen die betrokken zijn bij de behandeling van patiënten met orofaciale pijn. Het is immers van groot belang dat zorgverleners die deze patiënten behandelen dezelfde taal spreken.

Nederland te afhankelijk van Rusland voor nucleaire medicijnen | PET-tracer helpt bij diagnostiek van cardiale amyloïdose in een vroeg stadium | Meer kinderen zonder narcose voor MRI | Eerder besluit opslag radioactief afval wenselijk

Dysmorfologie, de studie van aangeboren afwijkingen in het gelaat en het lichaam, is in de klinische genetica en de kindergeneeskunde cruciaal voor het diagnosticeren van zeldzame syndromen. Een syndroom diagnosticeren is belangrijk omdat dit implicaties kan hebben voor zowel prognose als eventuele behandeling. In het huidige tijdperk van next generation sequencing (NGS) worden grote aantallen genen tegelijk geanalyseerd. Bij de interpretatie van varianten in genen zijn eventuele dysmorfe kenmerken essentieel: als het fenotype van een patiënt lijkt op een syndroom waarover na genetisch onderzoek wordt getwijfeld, is dat een sterke aanwijzing dat deze variant pathogeen is. Deze analyses worden ondersteund door artificiële intelligentie (AI), vooral gezichtsherkenning in tools zoals PhenoScore, waarbij patronen in gezichts- en overige fenotypische data worden gebruikt. Het stellen van een diagnose kan helpend zijn voor het opstarten van begeleiding, bepaling van de prognose en toekomstplanning van patiënten en hun families.