Nascholing voor en door zorgprofessionals

Spierzwakte en verminderde kwaliteit van leven na behandeling op de Intensive Care is een groot probleem. Spierafbraak en verminderde voeding tijdens kritieke ziekte spelen hier een belangrijke rol; om dit te verhelpen werd tot voor kort aangeraden in de acute fase van kritieke ziekte eiwitrijke voeding toe te dienen. Recente studies tonen echter aan dat deze behandeling niet werkt en zelfs schadelijk is, waarschijnlijk door de anabole resistentie van kritieke ziekte en de remming van autofagie. In dit artikel nemen we de recente studies door en bespreken we de meest relevante recente bevindingen. We bieden hiermee een handvat voor de clinicus om een veilige proteïnedosis voor te schrijven in de acute fase van kritieke ziekte.

Het zorglandschap in Nederland verandert, door demografische ontwikkelingen en toename van technische mogelijkheden. Van de patiënten die in aanmerking komen voor chirurgie kan een steeds groter deel als kwetsbaar worden beschouwd ten gevolge van multimorbiditeit en geriatrische syndromen. Kwetsbaarheid of frailty is gerelateerd aan een toegenomen kans op perioperatieve complicaties of mortaliteit. Omdat oudere en kwetsbare patiënten en patiënten met multimorbiditeit vaak ondervertegenwoordigd zijn in onderzoekspopulaties waarop de richtlijnen gebaseerd zijn, zijn situaties denkbaar waarin onzeker is of en in hoeverre een richtlijn van toepassing is. In deze groep is het extra belangrijk om niet alleen de mogelijke voordelen van chirurgische behandeling, maar ook de mogelijke complicaties te onderkennen en op die manier een balans te vinden tussen onderbehandeling en overbehandeling. Het lijkt aannemelijk dat een preoperatief multidisciplinair overleg (MDO) voor hoogrisicopatiënten behulpzaam kan zijn in het opstellen van een behandelplan dat niet alleen past bij de aandoening van de patiënt, maar ook bij zijn context, wensen en voorkeuren.

Chirurg-intensivist dr. Marcel van de Poll vindt dat zijn carrière voor een groot gedeelte door toeval en geluk bepaald is. Toch werd hij een vooraanstaand onderzoeker en publiceerde hij in de belangrijkste wetenschappelijke internationale bladen, zoals de New England Journal of Medicine en The Lancet. A&I ging met hem in gesprek over zijn loopbaan als chirurg-intensivist met aandacht voor zijn wetenschappelijke hobby.

Of het nou bestaat of niet, de term ‘anaesthesia dolorosa’ is zonder twijfel de mooiste omschrijving van een neurologische aandoening die er is. Er zit een contradictie in (‘pijnlijke pijnloosheid’) en iets religieus ( het lijkt op ‘mater dolorosa’: ‘moeder van smarten’). Iemand die dit heeft, kan niet anders dan vreselijk lijden. Ik had ooit een patiënte met AD (hier geen ‘Alzheimer disease’, maar anaesthesia dolorosa), die tot zelfmutilatie was overgegaan omdat de pijnloze pijn niet te verdragen was.

Obesitas aanpakken bij jonge kinderen | Post-COVID bij kinderen en adolescenten

Er zijn verschillende theorieën over mensen met autisme. Maar kloppen deze wel? Of zou een andere invalshoek mogelijk een wat genuanceerder beeld kunnen geven van autisme? Heeft iemand met autisme vooral last van (zintuiglijke) overprikkeling of zit de overbelasting met name in het brein dat een onjuiste voorspelling doet? In dit artikel willen we een andere invalshoek belichten, namelijk die van autisme en het voorspellende brein.