Quintesse

Samenwerking gaat niet altijd vanzelf en dat heeft uiteenlopende redenen. Mensen met interpersoonlijke kwetsbaarheid, vaak geclassificeerd als ‘persoonlijkheidsstoornis’, geven de professional die deze mensen begeleiden vaak snel een gevoel van irritatie en ongemak, en hun cliënten krijgen het gevoel niet begrepen, gezien en gehoord te worden. Praktische tips op basis van belangrijke psychologische theorieën kunnen de samenwerking en communicatie verbeteren. Deze tips zijn overigens ook toepasbaar op mensen met minder ernstige of andersoortige problematiek.

De spoorveiligheidskeuring is een voorbeeld van een vervoersgeneeskundige keuring en is aan wettelijke regels gebonden, zowel procedureel als inhoudelijk. Wanneer een keurling (net) niet voldoet aan de geschiktheidseisen, kan de keuringsarts een door de minister aangewezen arts-deskundige inschakelen. Bijvoorbeeld bij eenzijdige oogproblemen verricht de arts-deskundige, zo nodig samen met een oogarts, een expertise om voldoende objectieve onderbouwing te krijgen voor de verlening van ontheffing. Het advies wordt verstrekt aan de verwijzende keuringsarts.

Onder de verzamelnaam ‘inflammatoire darmziekten’ vallen twee belangrijke aandoeningen: colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn. Het beloop van beide ziektes wordt gekenmerkt door fases van rust (remissie) afgewisseld met perioden waarin de ziekteactiviteit opvlamt (exacerbatie). Bij het beoordelen van de arbeids(on)geschiktheid van patiënten met inflammatoire darmziekten is het van belang dat de bedrijfs- of verzekeringsarts de richtlijn Diagnostiek en behandeling van inflammatoire darmziekten bij volwassenen kent. Verder is het van belang om stil te staan bij de problemen waar patiënten met inflammatoire darmziekten tegenaan lopen, zoals energieverlies, negatief lichaamsbeeld, sociaal isolement en het gevoel tekort te schieten. Zowel de bedrijfsarts als de verzekeringsarts zal zich moeten afvragen welke risicofactoren er zijn voor langdurig ziekteverzuim en welke stappen nodig zijn om de belastbaarheid te vergroten.

Hallux valgus is een complexe driedimensionale deformiteit met een grote verscheidenheid. Pijn aan de mediale bunion is de voornaamste klacht bij 80% van de patiënten. Lang niet iedere hallux valgus is symptomatisch. Voor de optimale behandeling moet men weten welk soort hallux valgus het betreft en eventuele secundaire problematiek herkennen. Volgens de CBO-richtlijnen moeten patiënten met een hallux valgus zonder secundaire klachten in eerste instantie conservatief worden behandeld. Jaarlijks worden in Nederland circa 4.000 (operatieve) hallux valgus-correcties uitgevoerd. Hersteltijden variëren sterk van persoon tot persoon en per operatietechniek. Meestal zal er zes tot acht weken een revalidatieschoen/gips gedragen worden. Preventief opereren moet altijd worden voorkomen. Hoewel de belangstelling voor minimaal invasieve chirurgische technieken groeit, zijn de effectiviteit en veiligheid ervan nog onvoldoende wetenschappelijk bewezen.

Hielpijn is een veelvoorkomende klacht, over het algemeen zelflimiterend. De calcaneus speelt als het grootste tarsale bot een belangrijke rol in het voetgewelf. Het looppatroon en de voetafwikkeling hebben veel invloed op de belasting van de hiel. Stugge schoenen hebben ook grote invloed op de piekbelasting van de voet en met name de hiel. Voor hielpijn zijn verschillende conservatieve therapieën met wisselende succespercentages, waaronder inlays, nachtspalken en shockwave. Bij een tarsaletunnelsyndroom kunnen naast de zenuwklachten ook pijnklachten in de hiel ontstaan. Nieuwe inzichten zijn dat zowel een functionele hallux limitus als een sinustarsisyndroom hielklachten kunnen veroorzaken.

Het risico dat een werknemer als gevolg van werkdruk en psychosociale arbeidsbelasting uitvalt door psychische problemen neemt steeds verder toe. Onderzoek naar het risico om psychische problemen te krijgen in werk loont. De auteur illustreert dit met resultaten uit eigen onderzoek. Onderzoek is in de eerste plaats in het belang van het behoud van de gezondheid van de werknemer, daarnaast is er minder uitval met de bijkomende druk op collega’s en tot slot leidt het tot een flinke kostenbesparing voor de organisatie en de maatschappij. Een vragenlijstonderzoek gericht op psychosociale arbeidsbelasting is een eenvoudige manier om medewerkers op te sporen die een risico lopen op de ontwikkeling van klachten die tot verzuim kunnen leiden. Na de vaststelling van het verhoogde risico volgt een consult om een geschikte interventie aan te bieden. Er zijn veel interventiemogelijkheden. Op basis van de wetenschappelijke literatuur blijkt een aanpak via cognitieve gedragstherapie het effectiefst.