Nurse Academy

Agressie in de zorg komt nog steeds voor. De laatste jaren is er veel aandacht voor dit onderwerp, niet alleen vanuit de overheid maar ook vanuit de organisaties zelf. Er worden duidelijke standpunten ingenomen en grenzen gesteld aan wat toelaatbaar is en wat niet. Preventie en scholing zijn onderwerp van gesprek en soms verplicht om te volgen. Van de medewerker wordt een professionele en deskundige opstelling verwacht. Dit betekent dat een medewerker weet wat hij wel en wat hij niet moet doen bij grensoverschrijdend gedrag en dat hij incidenten meldt en bespreekt.

Een minder bekend onderdeel van evidence-based werken is het betrekken van de situatie en voorkeur van de patiënt bij de besluitvorming rondom de zorg van die patiënt. Dit houdt in dat de voor- en nadelen van medische en verpleegkundige interventies met de patiënt worden besproken, zodat hij of zij kan meedenken en zelfs meebeslissen over wat er gaat gebeuren. In dit artikel worden begrippen verduidelijkt en enkele voorbeelden en handvatten gegeven hoe deze gedeelde besluitvorming in de praktijk vorm kan krijgen.

Het Griekse woord nephros betekent nier. Het Latijnse woord voor nieren is renes. Waarom hebben we nieren nodig om te kunnen leven? De voornaamste taak van de nier is de hoeveelheid en samenstelling van de extracellulaire vloeistof constant te houden. Een onderdeel van deze taak is het verwijderen van overtollige producten van de stofwisseling. Tevens hebben de nieren een aantal endocriene functies. Binnen deze rubriek over het werkingsmechanisme worden anatomie en fysiologie beschreven van gezonde nieren. Hierbij wordt duidelijk dat regulatie de voornaamste functie van de nieren is

Een artikel schrijven over fouten bij medicatieberekening? Oké, is goed. Direct hierna volgt de vraag: waar moet ik me op richten? Sommen die fout worden gemaakt bij toetsen? Zegt dat eigenlijk wel iets? De vraag zelf kan namelijk ook de oorzaak van de fout zijn. Ik zocht op internet naar veiligheidsvoorwaarden. Ik heb overlegd met de ziekenhuisapotheker. Ik heb bij de meldingscommissie de aard van de gemelde fouten nagevraagd. Ik heb aan collega’s gevraagd met welke berekeningen zij zelf moeite hebben. De antwoorden vanuit deze bronnen zijn heel divers. Wat in ieder geval uit alle informatie naar voren komt, is dat er ontzettend veel gedaan wordt om fouten te voorkomen. Ook dat het maken van fouten meer te maken heeft met gevoel, dan met rekenvaardigheid. Ik leg dit in het artikel verder uit.

Hygiëne is sinds Florence Nightingale (1820-1910) een basisvaardigheid voor iedere verpleegkundige. Nightingale ontwikkelde een sterk besef voor goede hygiëne in de zorg voor zieken tijdens de Krimoorlog in 1853. Zij bood in die oorlog haar diensten als verpleegster aan, en verzorgde met een groep van 38 verpleegsters in Scutari (Turkije) de gewonden van het slagveld. In eerste instantie had Nightingale niet het verband gelegd tussen de slechte hygiëne en ziekten als tyfus, cholera en dysenterie. Deze ziekten hadden echter zo’n impact, dat er meer soldaten in het ziekenhuis stierven dan op het slagveld. Toen Nightingale aandrong op het achterhalen van de oorzaken van dit hoge sterftecijfer, bleek dat een defecte riolering en slechte leefomstandigheden de grote boosdoeners waren. Nightingale bleef in de jaren daarna werken aan het verbeteren van hygiëne en het ontwikkelen van het vak van verpleegster.

Juveniele idiopathische artritis (JIA) is een auto-immuunziekte met een prevalentie van 1 per 1000 kinderen. JIA wordt ook wel jeugdreuma genoemd. Kinderen met JIA hebben gewrichtsontstekingen (artritis). Dit kenmerkt zich door ontstekingsverschijnselen zoals pijn, verhoogde lichaamstemperatuur, zwelling, warmte en bewegingsbeperking van het gewricht. Er zijn verschillende vormen van JIA. Het beloop van artritis kan onvoorspelbaar zijn. De artritis kan continu aanwezig zijn of verlopen met remissies, exacerbaties en recidieven. De prognose is soms goed, maar langdurige artritis kan gewrichtsdestructie veroorzaken. Bij jongeren met JIA verloopt de overgang naar de volwassenheid vaak anders dan bij gezonde jongeren. Zij moeten een aantal maatregelen nemen om het verloop van de ziekte in zo goed mogelijke banen te leiden en om op korte of lange termijn complicaties te voorkomen. Transitie naar de volwassenenzorg van deze jongeren is daarom een van de grootste uitdagingen voor de kindergeneeskunde. Verpleegkundigen vervullen hierin een grote rol.