Nurse Academy

Behalve het bloedvatenstelsel kennen we het lymfestelsel. Het lymfatisch systeem bestaat uit het lymfevaatstelsel, lymfeklieren of lymfeknopen, lymfe en lymfoïde organen. Lymfe ontstaat in de lymfecapillairen, de weefselvloeistof die tussen de weefselcellen stroomt. De weefselcellen worden gedraineerd en stoffen als bacteriën, virussen, resten van cellen en andere stoffen die niet in de bloedsomloop mogen terechtkomen, worden in de lymfe opgenomen. Het lymfestelsel is een open systeem. Het lymfevaatstelsel mondt via de linker en rechter vena subclavia uit in het bloedvatenstelsel. Het lymfatisch systeem is te beschouwen als een afweersysteem. Het lymfevaatstelsel zorgt ook voor het transport van lipiden vanaf de dunne darm naar het bloed via de ductus thoracicus.

Dwarslaesiepatiënten vallen altijd in de hoogste risicocategorie voor het ontwikkelen van decubitus. Preventieve maatregelen bestaan uit vermindering van druk- en/of schuifkrachten bij het liggen en zitten. Dit kan men bereiken door vermindering van de tijdsduur en intensiteit van deze krachten. Een andere preventieve maatregel is elektrostimulatie van de spieren in het zitvlak. Voor de start van een conservatieve behandeling dient men de wond op een gestandaardiseerde wijze te meten, dit vast te leggen en deze meting tijdens de behandeling wekelijks te herhalen. Een eenvoudige en snelle methode om wonden te meten en te registreren is die met de ‘Decu-stick’. Als een decubituswond ondanks de behandeling niet geneest, moet men systematisch de externe oorzaken, interne oorzaken en oorzaken in de wondbehandeling nagaan. Na het sluiten van de wond moet de belasting geleidelijk volgens een schema met regelmatige controles plaatsvinden.

Ongeveer de helft van de patiënten, die niet onverwacht overlijden, wordt in de laatste drie levensmaanden opgenomen in het ziekenhuis. De meeste mensen willen in deze periode juist thuisblijven en daar ook overlijden. Ria de Korte-Verhoef beschrijft in haar promotieonderzoek vijf strategieën om ziekenhuisopname nabij het levenseinde te vermijden. Verpleegkundigen spelen hierbij een belangrijke rol.

Parkinsonpatiënten krijgen te maken met veel uiteenlopende problemen, die een grote impact hebben op het dagelijks functioneren van de patiënt en zijn naasten. De zorg voor parkinsonpatiënten en hun naasten is complex en vraagt om gespecialiseerde verpleegkundigen en verzorgenden. Met deze verpleegkundige zorg bij parkinsonpatiënten bestaat veel ervaring in de klinische praktijk, maar tot op heden is er nog weinig internationale wetenschappelijke evidentie. In Nederland is in 2000 een richtlijn ‘Verpleging en verzorging van mensen met Parkinson’ verschenen. Deze is inmiddels verouderd en biedt onvoldoende handvatten voor de praktijk. In samenwerking met de Nederlandse Werkgroep Parkinsonverpleegkundigen (NWP) en ParkinsonNet is een nieuwe landelijke Richtlijn verpleegkundige zorg bij de ziekte van Parkinson ontwikkeld.

Somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten (SOLK) komen heel veel voor. De klachten kunnen soms sterk invaliderend zijn en lang aanhouden. Ondanks dat patiënten met SOLK vaak voorkomen, weten huisartsen en somatisch specialisten zich dikwijls geen raad met deze ‘moeilijke patiëntengroep’. De laatste jaren is er gelukkig steeds meer belangstelling voor deze patiëntengroep en wordt onderzoek gedaan naar onderliggende mechanismen en mogelijk effectieve behandelingen. In 2010 is een Multidisciplinaire richtlijn Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten (SOLK) en Somatoforme Stoornissen uitgekomen. In dit artikel doen de auteurs verslag van de klachten en de verdere begeleiding van een SOLK-patiënte die naar hun SOLK-poli was verwezen. Hierbij gaan zij nader in op de bejegening en begeleiding van SOLK-patiënten en geven zij adviezen wat betreft diagnostiek en behandeling.

Methylfenidaat is een centraal stimulerend middel, dat als eerstekeusmiddel wordt ingezet tijdens de medicamenteuze behandeling van ADHD. Als eerste stap in de behandeling van ADHD wordt psycho-educatie en (indirecte) gedragstherapie gegeven. Als er ondanks deze behandelingen nog sprake is van significante problemen én bij kinderen en volwassenen bij wie er sprake is van ernstige problemen dan komt medicamenteuze behandeling met methylfenidaat in aanmerking. In dit artikel worden de werkzaamheid en bijwerkingen en enkele aspecten van het werkingsmechanisme van methylfenidaat besproken. Verpleegkundigen in een algemeen ziekenhuis worden regelmatig geconfronteerd met patiënten met ADHD. Om patiënten met ADHD adequaat te kunnen helpen en ondersteunen tijdens een opname, is het goed om als verpleegkundige op de hoogte te zijn van het ziektebeeld en de behandelmogelijkheden