Nurse Academy

Verpleegkundige diagnostiek kent vandaag de dag een sterk toenemende interesse. Dit heeft te maken met een aantal recente veranderingen; bijvoorbeeld dat het nu een verpleegkundige taak is om in de wijk de indicatiestelling te doen. Ook de komst van het elektronisch zorgdossier draagt aan de toegenomen belangstelling bij. Daarbinnen spelen ‘eenheid van taal’ en de intersectorale zorgoverdracht een rol en maken het noodzakelijk dat verpleegkundigen nauwkeurig ‘diagnosticeren’. Daarbij bestaat de wens dat het resultaat van verpleegkundige interventies inzichtelijk wordt gemaakt, opdat onder meer verpleegkundigen zelf het effect van hun eigen zorg beter kunnen evalueren. Om daartoe in staat te zijn, is kennis opdoen en het toepassen van verpleegkundige diagnostiek essentieel.

Het guillain-barrésyndroom (GBS) is een snel progressieve levensbedreigende aandoening. Het wordt in de meeste gevallen voorafgegaan door een infectie en ontstaat door kruisreactie van geproduceerde antistoffen met bestanddelen van de lichaamseigen zenuwen. Het syndroom wordt gekenmerkt door een progressieve zwakte van armen en benen in combinatie met verlaagde dan wel afwezige spierrekkingsreflexen. De diagnose kan veelal op basis van het klinisch beeld worden gesteld, en kan worden ondersteund door een verhoogd liquoreiwit en door typische bevindingen op een elektromyogram (EMG). De eerstekeusbehandeling is de intraveneuze toediening van immunoglobulinen (IVIG). Plasmaferese werkt even goed, maar is gecompliceerder en hierbij treden meer bijwerkingen op. De snelheid en mate van herstel variëren sterk van patiënt tot patiënt en kunnen worden ingeschat aan de hand van een aantal prognostische factoren.

In een systematische review van de literatuur worden verschillende onderzoeksartikelen met elkaar vergeleken, om op een wetenschappelijk verantwoorde manier een conclusie te kunnen trekken. Dit mondt uiteindelijk uit in een beoordeling van het gevonden bewijs voor een interventie en aanbevelingen voor het praktisch handelen. In dit artikel worden de verschillende stappen bij het schrijven van een systematische review nader toegelicht.

‘Je gaat het pas zien als je het door hebt.’ Soms zijn uitspraken net zo mooi als het inzicht dat ze opleveren. Deze is natuurlijk van Johan Cruijff. Als u het niet ziet, dan kunt u het dus ook niet begrijpen. Ik denk dat dit al waar is voor een IKEA montagehandleiding, maar ook in het geval van medisch rekenen. Er is geen sprake van een truc, maar meer van het terugbrengen van iets wat moeilijk lijkt, naar hoeveelheden en begrippen die te begrijpen, overzichtelijk en vergelijkbaar zijn.

Jaarlijks worden er in Nederland ruim 86.000 patiënten op een Intensive Care (IC) opgenomen en behandeld. Dankzij medisch-technische ontwikkelingen zijn de overlevingskansen van IC-patiënten de afgelopen jaren enorm gestegen. De keerzijde is dat een groot aantal patiënten van de IC wordt ontslagen met langdurige beperkingen in het dagelijks functioneren. Postintensivecaresyndroom (PICS) is de term waarmee de lichamelijke, psychische en cognitieve verschijnselen worden aangeduid die vaak voorkomen bij patiënten die op de IC zijn behandeld. Bij familieleden van IC-patiënten kunnen psychische klachten ontstaan. Men spreekt dan van post-intensivecaresyndroom-familie (PICS-F). Patiënten met PICS gaan vaak een lange en moeizame periode van herstel tegemoet en de klachten kunnen jaren na ontslag nog aanwezig zijn. Er is onder zorgprofessionals nog maar weinig bekendheid over PICS en PICS-F en de verminderde kwaliteit van leven ten gevolge van kritieke ziekte.

Dystonie is een chronisch neurologische ziekte, waarbij sprake is van onwillekeurige spiercontracties, die abnormale bewegingen en/of houdingen veroorzaken van een of meerdere lichaamsdelen en die beperkingen kunnen geven in het dagelijks functioneren. Het aantal dystoniepatiënten in Nederland wordt geschat op 20.000. Bij primaire dystonie is de oorzaak onbekend, vermoedelijk spelen in dat geval genetische factoren een rol. Bij secundaire dystonie is de oorzaak bekend. Wanneer de dystonie in een beperkt deel van het lichaam is gelokaliseerd (focale dystonie) dan is de behandeling van eerste keuze intramusculaire injectie met botulinetoxine in de aangedane spieren. Tevens kan de behandeling bestaan uit orale medicatie, fysiotherapie en chirurgie. DystonieNet is een landelijk samenwerkingsverband rondom cervicale dystonie op het gebied van patiëntenzorg, onderwijs en onderzoek. Vanuit DystonieNet zijn behandelrichtlijnen, een zorgzoeker en een app ontwikkeld. Verder wordt samenwerking gestimuleerd en scholing georganiseerd, om de zorg voor en behandeling van dystoniepatiënten verder te verbeteren.