A&I

Kritiek zieke patiënten op de IC worden vaak behandeld met sedativa en analgetica. Deze medicamenten worden gegeven om hen te beschermen tegen de verschillende stressfactoren en potentieel schadelijke stimuli op de IC, die kunnen leiden tot angst, agitatie en pijn. Titratie van sedativa op effect, met als doel een comfortabele situatie voor de patiënt, en/of dagelijkse onderbreking van sedativa vermindert de beademings- en ligduur. Om te bepalen wat het bereikte sedatie- en pijnniveau is, worden deze gemonitord met gevalideerde meetinstrumenten. Delier heeft een nauwe relatie met onrust en pijn. Een geïntegreerd protocol voor sedatie, pijn en delier helpt bij het optimaliseren van de behandeling. Bij het maken van een keuze uit de beschikbare sedativa en analgetica spelen de indicatie voor sedatie en analgesie, de individuele respons en de aanwezigheid van nier- of leverfalen een rol.

Antibiotica behoren tot de meest gebruikte geneesmiddelen op de IC. Ze worden vaak voor een ingreep of interventie gegeven als ‘chirurgische profylaxe’. De resistentie van bacteriën neemt echter toe en er bestaan grote zorgen over de behandeling van infectieziekten in de toekomst. Correct gebruik van antibiotica is van enorm belang om een verdere toename van resistentie tegen te gaan. Inzicht in de werking van antibiotica zal hieraan bijdragen. In dit artikel worden de volgende veelgebruikte antibioticaklassen besproken: bètalactam-antibiotica, aminoglycosiden en chinolonen. Er worden adviezen gegeven voor verantwoord antibioticagebruik.

Een goede werking van het aangeboren afweersysteem is meestal onvoldoende om een infectie volledig te klaren. Het lichaam beschikt over een gespecialiseerd afweersysteem dat niet alleen zorgt voor een adequate afweer die specifiek is gericht tegen een bepaald micro-organisme, maar dat ook bij een tweede blootstelling de afweerreactie snel en doeltreffend op gang brengt doordat er geheugen is opgebouwd. In dit artikel worden de mechanismen van de cellulaire en humorale afweer besproken, en wordt gekeken naar enkele ziektebeelden die ontstaan door afwijkingen van dit afweersysteem zoals allergische reacties of transfusiereacties.

Dit artikel geeft een overzicht van de werking, farmacokinetiek en de diverse toepassingen van fosfodiësteraseremmers. Een klein aantal wordt klinisch gebruikt in de behandeling van verschillende ziektes, waaronder pulmonale hypertensie, acuut hartfalen, claudicatio intermittens, COPD en erectiele disfunctie.

In dit tweede deel gaan we gedetailleerd in op een bekende publicatie. We kijken naar de opzet van het artikel, de gebruikte studieopzet, de methoden voor dataverzameling en de statistische technieken. Wij bieden daarmee een handvat voor een systematische beoordeling en de herkenning van valkuilen en onregelmatigheden, zodat een studie beter op waarde geschat kan worden.

Sepsis bij een neutropene patiënt is een levensbedreigende aandoening en komt in 20-30% van de gevallen voor. Neutropenie wordt vaak geïnduceerd door het myelosuppresieve effect van chemotherapie. De hoeksteen van de behandeling is snelle toediening van breedspectrum-antibiotica en zo nodig hemodynamische en respiratoire ondersteuning. Het toedienen van granulocyte colony stimulating factor beïnvloedt de mortaliteit niet, maar heeft mogelijk wel een gunstig effect op de duur van de ziekenhuisopname bij patiënten met neutropenie. Er is enig bewijs dat toediening van intraveneuze immunoglobulines tot overlevingswinst kan leiden, met name bij de ziekste patiënten met een neutropene sepsis.