A&I

Bij een kind met een neurologische ziekte is het belangrijk om in aanloop naar een operatieve ingreep te anticiperen op te verwachten functionele bijzonderheden (denk aan luchtwegmanagement, hoestreflex en nuchter zijn) en op medicamenteuze vraagstukken zoals het vervangen van anti-epileptica. In veel gevallen zal een kinder-IC nodig zijn voor voldoende monitoring postoperatief. Een kind met schedel-hersenletsel zal primair op de kinder-IC worden verzorgd, waar neurocritical care steeds verder vorm krijgt.

Vrijwel alle Nederlandse ziekenhuizen hebben afgelopen tien jaar een spoedinterventiesysteem (SIS) geïmplementeerd om de vroege herkenning en behandeling van vitaal bedreigde patiënten te verbeteren. Een recente meta-analyse en een Nederlandse multicenterstudie leveren bewijs dat een SIS wordt geassocieerd met een daling van het aantal reanimaties en de mortaliteit. Een SIS omvat een afferent, een efferent en een borgingsdeel. De ‘Dutch approach’ draagt zorg voor een tweetrapssysteem, hetgeen betekent dat in het afferente (activatie-)gedeelte de rol van de hoofdbehandelaar geborgd wordt.

Diana Delnoij is wetenschapp er en beleidsmaker. Ze speelt al sinds het ontstaan een hoofdrol in het kwaliteitsprogramma van het Zorginstituut Nederland. Dit programma – bekend als ‘het kwaliteitsinstituut’ – heeft zich tot doel gesteld de kwaliteit van de Nederlandse gezondheidszorg te verbeteren, onder andere door betrokken partijen in de zorg te helpen bij kwaliteitsvraagstukken, en patiënten toegang te geven tot informatie over de kwaliteit van geleverde zorg.

De NVA lijkt een duidelijke visie te hebben met betrekking tot de PACU. Om doorstroom van het operatieproces te bevorderen pleit zij voor een PACU in ieder ziekenhuis. In dit artikel worden de huidige ontwikkeling van PACU’s in Nederland en enkele actuele organisatorische aspecten van het opzetten van een PACU besproken. Tevens wordt nagegaan of daadwerkelijk ieder ziekenhuis baat heeft bij een PACU.

Het mycotisch aneurysma wordt gedefinieerd als een aneurysma dat meestal veroorzaakt wordt door een bacterie en slechts zelden een schimmel. Meestal is het gelokaliseerd aan de abdominale aorta. Geïnfecteerde aneurysmata op andere locaties zijn ook beschreven, maar met een veel lagere incidentie. In de literatuur worden wisselende incidenties beschreven van systemische mycotische aneurysmata. Deze zouden in 2-15% van de gevallen van infectieuze endocarditis aanwezig zijn.

Bij achalasie is door nog niet geheel opgehelderde oorzaken de motiliteit van de oesofagus verstoord en tijdens slikken de relaxatie van de onderste oesofagussfincter (OOS) onvoldoende. Dit leidt tot stase van voedsel en vloeistof en klachten bij de patiënt, naast een scala aan andere klachten die op de voorgrond kunnen staan. Er zijn diverse behandelopties. Medicamenteuze therapie is vrijwel nooit succesvol. Ballondilatatie en chirurgische myotomie van de OOS kunnen bij 60-90% van de patiënten de klachten verminderen. Myotomie is sinds enkele jaren ook endoscopisch mogelijk, door middel van een perorale endoscopische myotomie (POEM). Deze procedure vindt plaats onder algehele anesthesie op de endoscopiekamer. Aandachtspunten voor de anesthesioloog bij patiënten met achalasie zijn het verhoogde risico op aspiratie en een aantal ingreepspecifieke complicaties, waaronder perforatie, pneumomediastinum, pneumoperitoneum en pneumothorax.