A&I

Awareness gevolgd door ernstige psychische klachten is een relatief weinig voorkomende maar ernstige complicatie na algehele anesthesie. Idealiter zou men ter preventie hiervan continu de anesthesiediepte moeten bewaken, mits daarvoor een geschikte methode voorhanden is. De BIS-monitor gebruikt het frontale EEG-signaal en een algoritme om dit om te zetten in de BIS-index. Geadviseerd wordt om peroperatief te streven naar een BIS-index tussen de 40 en de 60. Om gebruik te maken van deze monitor dient men zich bewust te zijn van de totstandkoming van de BIS-index en van de anesthetica en omgevingsfactoren die het EEG beïnvloeden. Uit onderzoek is gebleken dat BIS-monitoring met name van toegevoegde waarde is bij patiënten met een verhoogd risico op awareness en bij totale intraveneuze anesthesie.

Spinaalnaaldbreuk is een zelden voorkomende, maar vervelende complicatie in het perioperatieve proces. De naald kan worden vervormd en/of breken door beschadiging of verzwakking van het materiaal. De kans hierop neemt toe naarmate er meer weerstand is en bij gebruik van een dunnere naald. Een soepele procedure maakt het risico op een spinaalnaaldbreuk klein, en kan o.a. worden bereikt door aandacht voor de anatomie en positionering van de patiënt, correcte techniek en het juiste materiaal. Blijven er toch naaldresten in de patiënt achter, dan is het noodzakelijk de neurologische status te objectiveren alvorens een plan te maken de resten operatief te verwijderen. Als de patiënt geen symptomen vertoont kan de oorspronkelijke operatie meestal gewoon doorgang vinden en indien de naaldrest snel verwijderd wordt, is de prognose gunstig.

Aspiratie van maaginhoud in de perioperatieve periode is een zeldzame maar ernstige complicatie die gepaard gaat met een hoge morbiditeit. Het is de meest voorkomende oorzaak van anesthesiegerelateerde mortaliteit. Een niet-lege maag is een van de hoofdoorzaken van aspiratie. Door een gestandaardiseerd echografisch onderzoek van het antrum van de maag kan de maaginhoud bepaald worden: leeg, helder vocht, vast voedsel of viskeuze vloeistof. Met behulp van een gevalideerd wiskundig model kan ook de hoeveelheid maagvocht bepaald worden. Maagscanning is een gevalideerde, betrouwbare en gemakkelijk aan te leren techniek. Per patiënt kan het individueel aspiratierisico worden beoordeeld en het anesthesiebeleid worden aangepast.

In het ziekenhuis worden regelmatig patiënten na een zelfmoordpoging gezien. Na een zelfmoordpoging hebben somatische diagnostiek en behandeling de eerste prioriteit; zij kunnen ook onder dwang plaatsvinden als de patiënt wilsonbekwaam over zijn behandeling wordt geacht. De Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO) gaat over opname en behandeling onder dwang in het ziekenhuis. Als de setting verandert en gedwongen opname op een psychiatrische afdeling nodig is om gevaar voor suïcide af te wenden, kan een patiënt onder een inbewaringstelling (IBS) vanuit de Wet Bijzondere Opnemingen in Psychiatrische Ziekenhuizen (BOPZ) worden opgenomen. Anders dan onder de WGBO kan onder de BOPZ bij wilsonbekwaamheid geen acute gedwongen behandeling plaatsvinden. Casuïstiek laat de afwegingen zien in risicoanalyse, beleid en hantering van wetgeving omtrent de suïcidale patiënt.

Door vergrijzing en verbeterde anesthesiologische en chirurgische technieken neemt het aantal verwijzingen van oudere patiënten voor hoogrisicochirurgie toe. Een aanzienlijk deel van deze patiënten is kwetsbaar, waardoor het risico op sterfte, complicaties of functionele achteruitgang na een operatie toeneemt. Afwegingen rondom winst in levensverwachting versus het risico op ongewenste uitkomst na chirurgische behandeling kunnen hierdoor complex zijn. Een screening op kwetsbaarheid levert aanvullende informatie op over het verwachte operatierisico. Tijdens een multidisciplinaire bespreking kan met behulp van deze informatie de juiste behandelstrategie worden bepaald. Daarnaast worden er aanknopingspunten voor preoperatieve optimalisatie geïdentificeerd. In een vervolggesprek met de patiënt komen beide aspecten ter sprake en wordt overgegaan tot gezamenlijke besluitvorming.

Gammahydroxyboterzuur (GHB) is een partydrug met dosisafhankelijke effecten. In lage doseringen heeft het middel een euforische werking; bij hogere doseringen is het effect met name dempend. Bij een ernstige GHB-intoxicatie kan diep coma optreden en kunnen de effecten langer aanhouden dan de gemiddelde 3-6 uur. Indien een EEG verricht wordt bij een patiënt met een GHB-intoxicatie kan een burst-suppressiebeeld met vlak grondpatroon worden gezien.