A&I

Het ehlers-danlossyndroom (EDS) is een bindweefselziekte met verschillende subtypen die sterk verschillen in symptomen en prognose. EDS is relatief zeldzaam. Door de kenmerken van het syndroom is de kans groot dat patiënten een of meerdere keren tijdens hun leven geopereerd worden. In de perioperatieve periode dient de anesthesioloog specifiek aandacht te hebben voor eventuele spondylose, temporomandibulaire en atlanto-occipitale disfunctie en het gemakkelijk optreden van slijmvliesbloedingen bij manipulatie van de luchtweg. Daarnaast kan er, afhankelijk van het subtype, een verhoogd risico op pneumothorax, bloedingscomplicaties en neurogeen letsel door suboptimale positionering zijn. Bij sommige patiënten zijn lokale anesthetica minder effectief. Er kunnen gemakkelijk (sub-)luxaties van gewrichten ontstaan. Met name bij het vasculaire type kunnen er oncontroleerbare bloedingen optreden, zoals de hier beschreven casus illustreert. Patiënten met dit type hebben een verminderde levensverwachting en een sterk verhoogd perioperatief risico.

In dit overzichtsartikel wordt een overzicht gegeven van de pathogenese en het verloop van pre-eclampsie en de meest voorkomende complicaties. De anesthesiologische aandachtspunten worden uitvoerig besproken.

Professor Marc Van de Velde studeerde aan de Katholieke Universiteit van Leuven en is nu anesthesioloog, hoogleraar en hoofd van de afdeling Anesthesiologie van het universiteitsziekenhuis te Leuven en van de opleiding anesthesiologie. Een van zijn aandachtsgebieden is de obstetrische anesthesiologie. Hij maakt bovendien deel uit van het bestuur van de Obstetric Anaesthetist Association, organiseert de bekende refresher course obstetrische anesthesie en is auteur van verscheidene boeken en artikelen over dit onderwerp. Zijn voornaamste onderzoek richt zich op de obstetrische anesthesiologische zorg. Marc Van de Velde is dus perfecte kandidaat voor een interview over de obstetrische anesthesiologie. Marc Van de Velde is vader van vijf kinderen.

Wereldwijd sterft er iedere 7 minuten een vrouw aan post-partumhemorragie (PPH). De meest voorkomende oorzaak voor PPH is uterusatonie. Uterotonica spelen dan ook een cruciale rol bij de preventie en behandeling van PPH.

Het ideale elektronische patiëntendossier (EPD) voor de anesthesioloog gaat uit van een computersysteem voor het gehele ziekenhuis waarvan de anesthesie onderdeel is. Het systeem inrichten kan alleen leiden tot een optimaal werkbaar systeem als helder en duidelijk is welke vorm de anesthesiologische werkprocessen hebben of welke zij kunnen verbeteren. Een goed ingericht systeem leidt tot een efficiënte, effectieve en veilige ondersteuning van de anesthesiologische werkzaamheden. Een juiste basis biedt mogelijkheden tot verregaande automatisering en ontwikkeling van artificial intelligence en advanced analytics. Ieder EPD moet voldoen aan een aantal voorwaarden om goed te kunnen functioneren. De ziekenhuisbrede gegevensverzameling biedt, mits zorgvuldig verricht, vele kansen voor hergebruik van gegevens en moet voldoen aan de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). De technische uitvoering van het computersysteem bepaalt mede het succes van de implementatie, waarbij niet verwacht mag worden dat de werklast verlaagd wordt.

Hemorrhagia post partum (HPP) of fluxus komt voor bij 6,5% van de bevallingen. Oorzaak van dit bloedverlies kan gevonden worden in de 4 T’s: tissue, trauma, trombine en/of tonus, waarin deze laatste in 80% van de HPP’s de belangrijkste rol heeft. Risicofactoren hiervoor zijn o.a. verhoogd BMI, leeftijd en eerdere (problematische) sectio’s. In het geval van een fluxus zijn er verschillende medicamenteuze strategieën waaronder preventief oxytocinegebruik. Daarnaast is soms chirurgisch ingrijpen of behandeling door de interventieradioloog nodig. De laatste stap in deze is een hysterectomie. Optimaal anesthesiologisch management is geënt op het ‘life event’ van het krijgen van een kind waarbij maatregelen genomen dienen te worden om hypovolemische shock adequaat en effectief op te vangen. De preventie en behandeling van HPP is een multidisciplinaire aangelegenheid. Naast goede communicatie met het team is ook de communicatie met de patiënte en partner zeer belangrijk voor de beleving van deze grote gebeurtenis.