Quintesse

De prevalentie van mensen met een persoonlijkheidsstoornis in de arbeidsgeneeskundige praktijk is hoog. Bedrijfs- en verzekeringsartsen geven vaak aan moeilijkheden te ervaren in de begeleiding van mensen met deze problemen. Ook in de GGZ worden mensen met een persoonlijkheidsstoornis veelal als lastig beschouwd. Toch wordt er veel over- en ondergediagnosticeerd en aansluitend over- en onderbehandeld bij deze doelgroep. In dit artikel worden handvatten aangereikt voor passende diagnostiek, behandeling en begeleiding van deze doelgroep die kunnen helpen de samenwerking te verbeteren en het verzuim bij werknemers met een persoonlijkheidsstoornis terug te dringen.

Dit artikel beschrijft een casus van een paranoïdepersoonlijkheidsstoornis en de problemen die dat kan geven bij de re-integratie in werk. Belangrijk is te beseffen dat er overlap kan zijn tussen de verschillende kenmerken van persoonlijkheidsstoornissen en dat iemand niet gemakkelijk in een vakje te plaatsen is. Belangrijk voor de begeleiding is een eerlijk en duidelijke opstelling jegens de cliënt. Enige stevigheid, maar wel respectvol, in de bejegening van een cliënt met een paranoïdepersoonlijkheidsstoornis is belangrijk. Begeleiding kan ook teleurstellend zijn en het is verstandig om rekening te houden met een kans op terugval.

De incidentie van chronische toxische encefalopathie (CTE) is sinds 1998 duidelijk afgenomen, blijkt uit cijfers van het NCvB (Beroepsziekten in cijfers 2014). Desondanks kunnen bedrijfs- en verzekeringsartsen nog steeds worden geconfronteerd met deze aandoening. In dit artikel wordt een casus van een meubelspuiter besproken. De bedrijfsarts reageert alert op klachten van aanhoudende moeheid, prikkelbaarheid, geheugenproblemen en somberheid en verwijst betrokkene naar een solventteam. De blootstelling gedurende 18 jaar dienstverband wordt ingeschat als hoog. Bij neuropsychologisch onderzoek worden cognitieve functiestoornissen geobjectiveerd, passend bij CTE. Andere mogelijke oorzaken voor het klachtenpatroon kunnen niet worden vastgesteld. Aangezien er sprake is van blijvende gezondheidsschade, adviseert de bedrijfsarts een vervroegde IVA aan te vragen. De verzekeringsarts ziet bij eigen onderzoek het CTE-klachtenbeeld bevestigd. Er zijn nagenoeg geen herstelverwachtingen. De arbeidsdeskundige kan geen functies duiden, als gevolg waarvan betrokkene volledig en duurzaam arbeidsongeschikt wordt geacht en in aanmerking komt voor een IVA. Na het stoppen van de blootstelling lijkt sprake van licht herstel van de cognitieve functiestoornissen.

Bij een eenmalige plotselinge blootstelling aan een gevaarlijke stof of wanneer gevaarlijke stoffen onverwacht worden aangetroffen in een bedrijf, kan paniek ontstaan. De arbodienst, bedrijfsarts en andere arboprofessionals zijn hierbij vaak nauw betrokken. Het vanuit de praktijk ontwikkelde Toxic Incident Counseling Model kan helpen de situatie via een systematische arbeidsgezondheidskundige aanpak beheersbaar te maken. Het model kent een aantal opeenvolgende stappen die door de ingeschakelde adviseur doorlopen kunnen worden: verhelder het probleem, spreek met directbetrokkenen op de werkplek, verzamel de vragen die leven onder het personeel, lees u in, weeg af en licht voor en bied de mogelijkheid van individuele counseling. Bedrijfsartsen kunnen hier een belangrijke rol in spelen met deskundig, onafhankelijk advies, basiskennis van de toxicologie en goede communicatieve vaardigheden in het contact met werknemers en management en met andere betrokken deskundigen (arbeidshygiënisten, Inspectie SZW, medische specialisten).

Blootstelling aan fijnstof en hartritmestoornissen bij lassers | De reproduceerbaarheid van tweedelijns kleurenzientesten in de transportsector | Effectiviteit van gezondheidsbevordering op de werkvloer

De prevalentie van astma in de huisartsenpraktijk is naar schatting 35 per 1.000 patiënten. Astma ontstaat vaak al op de kinderleeftijd. Bij de behandeling van astma staat het voorkómen van uitlokkende factoren (zoals huisstofmijt, rook, dampen en fijnstof) voorop. Voor de medicamenteuze behandeling komen kortwerkende bètasympathicomimetica (short acting beta-2-agonists, SABA’s), langwerkende bètasympathicomimetica (long acting beta-2-agonists, LABA’s) en inhalatiecorticosteroïden (ICS) in aanmerking. Luchtwegverwijders geven binnen enkele minuten verlichting van de benauwdheid, terwijl ICS op de lange termijn een onstekingsonderdrukkend effect hebben. De incidentie van bijwerkingen bij inhalatiemedicatie is over het algemeen laag, omdat de middelen niet tot weinig systemisch beschikbaar komen. De meest voorkomende bijwerkingen van SABA’s en LABA’s zijn tremor, hartkloppingen, hoofdpijn en hoesten. Bij ICS kunnen orale candidiasis, heesheid en – bij langdurig hoge doseringen – bijniersuppressie, vermindering botdichtheid en glaucoom optreden. Voor de inhalatiegeneesmiddelen zijn verschillende inhalatoren beschikbaar. Welke inhalator het meest geschikt is, verschilt per patiënt.