Quintesse

Schildklierziekten komen frequent voor en kunnen aanleiding geven tot aanzienlijke last en beperkingen. Een te langzaam werkende schildklier (hypothyreoïdie) geeft een vertraagd metabolisme en een scala aan klachten waarbij de energetische beperktheid vooropstaat. Meestal betreft dit een auto-immuunziekte en met suppletie van schilklierhormoon kunnen de klachten vaak reversibel zijn. De te snel werkende schildklier (thyreotoxicose) geeft onder meer klachten van gejaagdheid, palpitaties en vermoeidheid. Ook hier is met behandeling een volledig herstel mogelijk. Een vergrote schildklier geeft vooral mechanische of cosmetische bezwaren. Alertheid op een onderliggende functiestoornis of schildkliercarcinoom is van belang.

De casus gaat over een arbeidsongeschikte diabetespatiënt (type 1), een zelfstandige, wiens diabetes door gewijzigde omstandigheden op werk en privé ontregeld raakte. Herstel en re-integratie stagneerden niet zozeer als gevolg van het medische beeld, maar vooral door persoonsgebonden factoren zoals zijn inadequate coping. Hierop werd als interventie een coach ingezet.

In dit artikel wordt een casus beschreven van een cliënte met klachten van polydipsie. De oorzaken van polydipsie worden beschreven. Belangrijk is goed contact met de behandelaar om uiteindelijk de begeleiding bij re-integratie goed te kunnen uitvoeren. Bij polydipsie wordt, wanneer er geen sprake is van een diabetes mellitus, snel gedacht aan een diabetes insipidus. Uit deze casus blijkt dat ook andere oorzaken mogelijk zijn.

Steeds vaker worden vrouwen gezien op het verzekeringsgeneeskundig spreekuur die een posttraumatisch stresssyndroom aangeven na zwangerschap en bevalling. Om de diagnose te stellen moet aan een aantal duidelijk omschreven voorwaarden worden voldaan. De diagnostiek berust in belangrijke mate op zelfrapportage en om onterechte claims te voorkomen is een goede onderzoeksmethodiek noodzakelijk. De literatuur wijst uit dat er risicofactoren zijn aan te wijzen die de kans op het ontwikkelen van een posttraumatisch stresssyndroom na zwangerschap en bevalling vergroten. Met het stellen van de diagnose en het onderzoek naar de gevolgen voor de arbeidsgeschiktheid zijn de taken van de verzekeringsarts niet afgerond, zoals de beschreven casus illustreert. Een zorgvuldig eerste onderzoek en een tijdig vervolgonderzoek bij stagnatie van herstel en het zo nodig inzetten van interventies zijn in het belang van zowel de verzekering als de cliënt. In de casus is er naast een geclaimd posttraumatisch stresssyndroom sprake van overgewicht, diabetes en obstructieve slaapapneusyndroom. Een uitgebreider eerste onderzoek en eerdere interventie hadden het ontstaan van dit beeld mogelijk kunnen voorkomen met positieve gevolgen voor het functioneren.

Tinnitus is een verschijnsel van gehoorschade en kan als beroepsziekte worden gemeld. Het kan worden veroorzaakt door blootstelling in het werk (lawaai, ototoxische stoffen) en kan worden verergerd door werkfactoren zoals hinderlijk lawaai. Tinnitus is hinderlijk geluid in het oor (suizen, piepen, brommen, rinkelen). Het is geluid dat er niet is, voor de omgeving is dat dan soms lastig te begrijpen. Tinnituspatiënten zijn vaak overgevoelig voor geluiden (hyperacusis), de tinnitusklachten nemen dan toe na blootstelling aan overmatig veel geluid. Heftig oorsuizen heeft consequenties voor het functioneren in het werk. Beperkingen in de functionele mogelijkheden kunnen zich voordoen binnen het persoonlijk en sociaal functioneren, voor blootstelling aan fysische agentia en chemische stoffen en werktijden. Interventies zijn mogelijk op verschillende niveaus.

Bij frequent terugkerende, opdringende gedachten of beelden die angst en spanning oproepen, vaak gevolgd door repeterende handelingen om deze angst en spanning te verminderen, lijkt er sprake van een obsessief-compulsieve stoornis. Dit is een ernstige psychiatrische aandoeningen die bij 1-2% van de bevolking voorkomt. Er is sprake van een hoge lijdensdruk, veel schaamte en neiging tot vermijding. Als gevolg van de klachten hebben patiënten uitgebreide functionele en beroepsmatige beperkingen. In de laatste jaren is de kennis over de symptomen, diagnostiek, pathofysiologie en behandeling flink gestegen. Een goede behandeling met cognitieve gedragstherapie en medicatie leidt bij 70-80% van de patiënten tot een duidelijke verbetering van symptomen.