Quintesse

Anticonceptiegebruik en parallel verlopende maatschappelijke veranderingen hebben de arbeidsparticipatie van vrouwen gestimuleerd, maar die vlakt de laatste jaren af. De meeste werkneemsters zijn tevreden gebruikers van de anticonceptiepil, maar moederschap ver na het dertigste jaar brengt complexe medische, sociale en arbeidskundige problemen met zich mee. Ook de keuze voor een bepaalde methode van geboorteregeling beïnvloedt de beschikbaarheid op de werkvloer. Er is afnemende acceptatie van pilgebruik gesignaleerd ten gunste van het hormoonspiraal of sterilisatie. Na stoppen met de pil kunnen cyclusgebonden klachten manifest worden die zijn geassocieerd met verminderde productiviteit. Bevorderen van gezondheidsgedrag, inzicht in cyclusklachten en de gezondheidswinst van pilgebruik kunnen het bedrijfsgeneeskundige beleid aanscherpen en de balans tussen werklast en belastbaarheid helpen bewaken.

Hartfalen heeft grote psychosociale impact en gevolgen in het dagelijkse functioneren en bij re-integratie in arbeid. Het is een complex klinisch syndroom gekarakteriseerd door linkerkamerdysfunctie vergezeld door inspanningsintolerantie, vochtretentie en verminderde levensverwachting. De klachten hangen samen met het beeld van een forward en/of backward failure. De belangrijkste oorzaken zijn ischemische hartziekten, hypertensie en cardiomyopathieën. Hartfalen kan worden geobjectiveerd door bepaling van de pompfunctie van de linkerhartkamer middels ejectiefractiebepaling en inspanningsvermogen middels testen. Re-integratie na hartfalen is maatwerk met een multidisciplinaire aanpak. De basis voor de re-integratie is een degelijke probleemanalyse. Het belastbaarheid bij hartfalen wordt gekenmerkt door verminderd inspanningsvermogen.

Een chauffeur/belader wordt vanwege ernstige artrose aan zijn rechter knie geopereerd voor een totale knieprothese. U wilt weten of de prognose voor het uitvoeren van zijn meestbeperkte activiteiten verbetert. In 4 stappen kunt u deze activiteiten in de medische literatuur vinden en kunt u de prognose voor verbetering toepassen in uw consult.

Lichamelijke letsels kunnen een belangrijke aanwijzing zijn voor mishandeling, maar dat wordt lang niet altijd opgemerkt. Dit geldt zowel voor de directe omgeving van het slachtoffer, als voor (huis-/bedrijfs)artsen, medisch specialisten en personeel op de spoedeisende hulp. Vroege herkenning van mishandeling is essentieel om erger te voorkomen, zoals het oplopen van ernstig hersenletsel of zelfs de dood. Naast artsen hebben verpleegkundigen een belangrijke taak bij het juist beoordelen, interpreteren en registreren van de verwondingen, maar de problematiek is vaak complex. Letsels door mishandeling kunnen op verschillende manieren ontstaan en vele verschijningsvormen hebben. Een juiste beoordeling is niet altijd eenvoudig, maar is wel te leren als er systematisch wordt gewerkt.

Hartkloppingen, kortademigheid, verminderde inspanningstolerantie, duizeligheidsklachten, wegrakingen en een drukkend gevoel op de borst kunnen duiden op atriumfibrilleren. De diagnose atriumfibrilleren wordt gesteld op basis van een ECG en is vaak een toevalsbevinding. Op basis van onderzoek kan worden geconcludeerd dat de prevalentie en incidentie van atriumfibrilleren binnen de huidige, ‘langer doorwerkende’ beroepsbevolking beduidend toeneemt. Hierdoor bestaat een verhoogde kans op het voorkomen van onveilige (veiligheidsrisicovolle) werksituaties door eventuele trombo-embolische complicatie van atriumfibrilleren in de zin van een ischemisch cerebrovasculair accident. Voor de bedrijfsarts is een actieve rol weggelegd bij bewaking of eliminering van de indicatoren die kunnen bijdragen aan het ontstaan of onderhouden van atriumfibrilleren

Cardiomyopathieën vormen een heterogene groep myocardiale ziekten die worden gekenmerkt door mechanische en/of elektrische disfunctie, vaak gepaard gaand met ventriculaire hypertrofie of dilatatie. Genetische aspecten zijn hierbij van belang. De diagnose kan worden gesteld met behulp van echocardiografie of MRI. Follow-up van patiënten (evaluatie van therapie) wordt voornamelijk gedaan met echocardiografie. De belangrijkste fenotypen zijn gedilateerde-, hypertrofische-, restrictieve-cardiomyopathie, aritmogene rechterventrikeldisfunctie en niet-geclassificeerde cardiomyopathie. Primaire cardiomyopathieën ontstaan op basis van een gendefect of kunnen verworven zijn. Er bestaan ook gemengde vormen. Secundaire cardiomyopathieën ontstaan door afwijkingen buiten het hart, zoals hypertensie, amyloïdose of hyperthyreoïdie. Bij cardiomyopathie in het algemeen is plotse hartdood het belangrijkste risico. De behandeling van zowel hypertrofische cardiomyopathie als gedilateerde cardiomyopathie is afhankelijk van de symptomen en de familiaire belasting.