Quintesse

Recidiverende rugklachten als voorbode voor een korter arbeidsleven | Leefstijl en verzuim | Geneeskunde en de opmars van kunstmatige intelligentie

Wat is het risico van mazelen voor zwangere gezondheidszorgmedewerkers? Loopt een leerkracht extra risico op een meningokokkeninfectie? Wie komt in aanmerking voor een waterpokkenvaccinatie? Enkele voorbeelden van vragen uit de praktijk waarop het antwoord te vinden is in de RIVM-app LCIrichtlijnen.

Er is al meerdere jaren sprake van toenemende flexibilisering op de arbeidsmarkt. Die voltrekt zich in alle sectoren. Binnen deze steeds groeiende flexibele schil met een toenemend aantal zzp’ers is er een concentratie van werkenden met afnemende gezondheidsbescherming en weinig sociale zekerheid. Aan de hand van vier voorbeelden van werkgerelateerde aandoeningen wordt nader ingegaan op achterliggende oorzaken en gevolgen van deze aandoeningen voor werkenden in de flexibele schil. Aangenomen dat het gaat om blijvende veranderingen op de arbeidsmarkt is er een dringende noodzaak om de wet- en regelgeving op het gebied van sociale zekerheid en toegang tot arbeidsgeneeskundige zorg aan te passen. Het realiseren van op solidariteit gebaseerde verzekering en regelgeving verdient hierbij de voorkeur.

Elk verzuim langer dan zes weken kan worden beschouwd als kostbare crisis (zowel in gezondheidstermen als in financiële termen), die rechtvaardigt dat nauwgezet wordt gekeken naar de oorzaken. Belastbaarheid, of 'functionele mogelijkheden', is geen objectief gegeven en kan niet direct worden afgeleid uit alleen de medische feiten. De belastbaarheid of inzetbaarheid voor werk heeft veel te maken met sociaal-culturele factoren en individuele percepties. Bij de re-integratie is het van belang om primair aan te sluiten bij de belevingswereld van de cliënt en zijn vragen. Re-integratie vereist heel vaak ook gesprekken met andere betrokkenen, zoals leidinggevenden, casemanagers en partners. Opbouwschema’s zijn bedoeld om de cliënt te helpen bij zijn re-integratie en kunnen niet worden opgelegd op basis van vaststelling van functionele mogelijkheden.

Een patiënt met aanvallen komt in zijn werk (indirect) in aanraking met mogelijk gevaarlijke machines en moet voor dat werk flinke afstanden reizen. De zoektocht naar de diagnose, epilepsie of iets anders, speelt in het begin de belangrijkste rol. Later ligt het accent meer op hoe met de aanvallen kan worden geleefd en gewerkt. Van belang is dat de bedrijfsarts, in overleg met de behandelend neuroloog en de patiënt, nagaat om wat voor type aanvallen het gaat en of die (volgens de neuroloog) adequaat worden behandeld.

Syncope komt vaak voor. Eén op de drie mensen krijgt ooit een vasovagale syncope (VVS). Syncope, tonisch-clonische insulten en psychogene wegrakingen lijken op elkaar en vormen samen ‘wegrakingen’. De diagnose berust in het algemeen veel meer op de anamnese dan op aanvullend onderzoek. Reflexsyncope wordt gekenmerkt door een specifieke uitlokking (met name pijn, lang staan) plus ‘autonome activatie’: zweten, misselijkheid en bleekheid. Orthostatische hypotensie (OH) wordt door staan opgewekt, maar hier gaan de klachten niet gepaard met autonome activatie. De alarmverschijnselen van cardiale syncope zijn: optreden in liggende houding, tijdens inspanning, na hartkloppingen en verschillende ECG-afwijkingen. Verhoogde waakzaamheid is geboden bij een cardiale voorgeschiedenis of het voorkomen van plotse dood bij familieleden jonger dan 40 jaar. De behandeling van reflexsyncope en OH bestaat vooral uit leefstijladviezen en bloeddrukverhogende manoeuvres. Er zijn regionale centra waar men nader onderzoek (kantelproef) kan verrichten en moeilijker gevallen kan behandelen.