Praktische Pediatrie

Kinderen met afwijkingen van de heup presenteren zich met uiteenlopende klachten en klinische verschijnselen. Deze klachten

Tenzij het ontstekingsprocessen betreft, op immunologische of infectiebasis, laten we aandoeningen aan het bewegingsapparaat graag over aan de zorgen van andere professionals: de orthopeden, de revalidatieartsen en de (kinder)fysiotherapeuten. Maar is dat verstandig? In gesprek met Jan Douwes Visser, orthopeed, en Janjaap van der Net, fysiotherapeut.

Koorts bij kinderen is een frequente reden voor een bezoek aan de spoedeisende hulp. De grote uitdaging is het vroegtijdig onderscheiden van kinderen met een ernstige infectie van de grote meerderheid van kinderen met een zelflimiterende aandoening. Met het dalen van de incidentie van (potentieel fatale) ernstige infecties sinds de introductie van de vaccinatie voor Haemophilus influenzae type b, de meningokokkenserogroep C en pneumokokken, is ook de ervaring met het beoordelen van het ernstig zieke kind afgenomen. Per jaar overlijden 8 tot 23 kinderen in Nederland aan een infectieziekte die bij tijdige onderkenning goed te behandelen zou zijn geweest.1 Dit artikel bespreekt de belangrijkste, deels nieuwe inzichten bij de beoordeling van en het beleid bij kinderen met koorts, zoals verwoord in de recent gepubliceerde NVK-richtlijn Koorts in de tweede lijn bij kinderen van 0-16 jaar.

In 2009 heeft het Amalia kindercentrum de aanpak van rehydratie bij acute gastro-enteritis veranderd. Tot die tijd werden de kinderen gedurende enkele dagen opgenomen. Rehydratie werd uitgevoerd met ORS via een neus-maagsonde, zonder duidelijke ontslagcriteria. Daardoor bleef het kind na de rehydratie vaak nog opgenomen voor suppletie van aanhoudende verliezen. Wij zochten naar standaardisering van de aanpak zonder overbodige interventies. Op grond van internationale richtlijnen werd gekozen voor snelle enterale rehydratie. De belangrijkste aspecten van onze nieuwe richtlijn zijn: in principe geen aanvullende diagnostiek; gestandaardiseerde enterale rehydratie met ORS 20 ml/kg/uur gedurende vier uur; zo mogelijk ontslag binnen zes uur. Implementatie van deze richtlijn was goed mogelijk en veilig: de opnameduur werd gehalveerd zonder toename van het aantal heropnames. In dit artikel bespreken we onze ervaringen met de implementatie van deze richtlijn.

Een normaal looppatroon kenmerkt zich door een vloeiend, efficiënt en symmetrisch bewegingspatroon van de benen. Het lopen

In dit artikel wordt een kenmerkend verhaal verteld van een kind dat is geboren met een milde vorm van osteogenesis imperfecta. Het stellen van de diagnose is niet altijd eenvoudig en het niet stellen ervan kan tot vervelende situaties leiden. Osteogenesis imperfecta is een erfelijke ziekte waarbij het collageen I is veranderd. In het Nederlands wordt het ook wel ‘breekbarebottenziekte’ genoemd, maar men dient zich te realiseren dat niet alleen bot, maar alle collageen I-bevattende weefsels zijn aangedaan. Een multidisciplinaire aanpak is dan ook gewenst. In Nederland is deze gerealiseerd voor kinderen in het Wilhelmina Kinderziekenhuis van het UMC Utrecht en voor volwassenen in de Isala Klinieken in Zwolle.