Physios

Veel sporters keren na hun blessure niet terug op hun oude niveau, alhoewel zij fysiek weer helemaal de oude zijn. Inzicht in de relatie tussen psychologische factoren en het terugkeren in de sport is daarom belangrijk, evenals kennis over hoe deze processen te beïnvloeden zijn. Dit artikel legt uit welke psychologische factoren een rol spelen bij het ontstaan van blessures en tijdens de revalidatie. Daarnaast worden er tools aangereikt om deze psychologische processen te optimaliseren.

Het trainen van spierkracht is een veelvoorkomende fysiotherapeutische interventie. Wanneer krachttraining wordt toegepast dient idealiter ook beoordeeld te worden of er sprake is van progressie en of de gewenste spierkracht is bereikt. Kortom, spierkracht testen is onlosmakelijk verbonden aan het trainen daarvan. De focus in dit artikel ligt op het inzetten van krachttests als hulpmiddel tijdens de revalidatie en om het eindniveau van de revalidatie bij aandoeningen van de onderste extremiteit te bepalen. Na een beknopte beschouwing over spierkracht gaat dit artikel in op algemene aspecten van testen zoals standaardiseren, referentiewaarden en klinimetrie. Het artikel vervolgt met de beschrijving van verschillende krachttests: isokinetische dynamometrie, manuele krachttests, handheld dynamometrie, repeated-maximumtests en functionele krachttests.

Knieartrose is meer dan louter lokale gewrichtspijn en er kan een mix van verschillende pijnmechanismen bij aanwezig. In dit artikel wordt nociplastische pijn bij patiënten met knieartrose toegelicht. Hoe is dit pijnmechanisme te herkennen en welke behandelprincipes kan de kinesitherapeut toepassen? Het is belangrijk om een combinatie van hands-on- en hands-offbehandelingen in te zetten. Tevens wordt een specifieke manier van oefentherapie, namelijk graded activity, uitgewerkt aan de hand van een casus.

Zenuwletsel bij sporters komt vaak voor en ontstaat acuut door een direct inwerkend trauma of chronisch door herhaaldelijke overbelasting. De meeste sporten hebben voor die sport specifieke zenuwletsels waaraan gedacht moet worden. Meestal gaat het om entrapmentneuropathieën, die niet alleen optreden op de geëigende of bekende plaatsen van een zenuwbeknelling; er kan een chronisch compressie- of rekletsel in het gehele verloop van een zenuw optreden. In dit artikel over perifere zenuwletsels bij sporters wordt uitgegaan van de anatomische oorsprong en ligging van zenuwen in achtereenvolgens hals, schouder, arm, en bekken en been. De kwetsbaarheid van de individuele zenuwen bij verschillende sporten wordt beschreven, evenals eventuele therapeutische benadering van het letsel.

Multiple sclerose (MS) is de meest voorkomende chronische neurologische aandoening onder jongvolwassenen. Het is een ziekte met zowel een inflammatoire als een neurodegeneratieve component. De exacte etiologie is onbekend, maar genetische factoren en omgevingsfactoren spelen een rol. Bij elke patiënt onder de 40 jaar met in uren tot dagen ontstane neurologische uitvalsverschijnselen moet aan de diagnose MS gedacht worden. Met behulp van aanvullende diagnostiek is de diagnose sneller te stellen dan vroeger. Er zijn de laatste jaren behandelingen op de markt gekomen die effectiever en/of gemakkelijker zijn. De krachtiger middelen hebben soms wel een gevaarlijker bijwerkingen- en interactieprofiel. Symptomen zoals vermoeidheid, depressies, angst, pijn, spasticiteit en cognitieve stoornissen komen veel voor bij MS en hebben een grote impact op de kwaliteit van leven en het dagelijks functioneren. Het is belangrijk om deze symptomen te herkennen omdat ze deels goed te behandelen zijn.

In Physios nummer 1 van 2020 is aandacht besteed aan de algemene kenmerken en eigenschappen van het fasciale systeem. Het voorliggende artikel gaat dieper in op de relatie tussen functionele anatomie en de verschillende functies van het fasciale systeem. Om de diversiteit en complexiteit van het fasciale systeem inzichtelijk te maken wordt de anatomische indeling losgelaten. Functies die in dit artikel aan bod komen zijn: verbinden, krachten geleiden, beschermen, scheiden, verglijden, vochthuishouding, mechanosensoriek en nociceptie. De afzonderlijke functies worden beknopt beschreven en geïllustreerd met uniek beeldmateriaal. Dit artikel wil zo meer kennis over fascia bieden aan alle medici en paramedici die in hun werk te maken hebben met patiënten met klachten van het houdings- en bewegingsapparaat.