Nurse Academy

De ziekte van Addison is een aandoening waarbij er, door chronische destructie van bepaalde bijniercellen, onvoldoende bijnierschorshormonen geproduceerd worden. Klinisch kan deze ziekte zich presenteren met velerlei aspecifieke symptomen zoals algehele malaise, zwakte, buikklachten en gewichtsverlies. Een acute, levensbedreigende presentatie van dit ziektebeeld kan ontstaan naar aanleiding van een trauma of infectie. Dit wordt een addisoncrisis genoemd. Aan de hand van een patiënt die zich presenteert met een addisoncrisis zal in dit artikel de achtergrond van de ziekte van Addison uiteen worden gezet.

Het basaalcelcarcinoom is de meest voorkomende vorm van huidkanker (75%) die goed behandeld kan worden en niet uitzaait. Het groeit zeer langzaam, maar toch is goede en tijdige behandeling noodzakelijk, anders groeit het carcinoom verder de huid in en tast het de onderliggende weefsels aan, ook kraakbeen en botweefsel. Goede behandeling, maar ook het juist informeren over preventie en zelfonderzoek zijn van groot belang bij patiënten met deze huidaandoening.

De alvleesklier is het orgaan dat spijsverteringsenzymen produceert en uitscheidt, en sap produceert en uitscheidt om het maagzuur te neutraliseren. Bij chronische alvleesklierontsteking (pancreatitis) is de alvleesklier (pancreas) langdurig ontstoken of komt de ontsteking steeds weer terug. Het is een relatief zeldzame ziekte die niet te genezen is. Het belangrijkste symptoom is buikpijn. Er zijn verschillende oorzaken van chronische pancreatitis, maar overmatig alcoholgebruik is een factor die - indien aanwezig - bijdraagt aan het ontstaan ervan. Het is mogelijk om de pijn te behandelen door middel van medicatie, endoscopische behandeling en/of chirurgische behandeling. Naast complicaties van behandelingen, hebben patiënten een verhoogde kans op het ontwikkelen van pancreaskanker. Het beloop in de tijd van chronische pancreatitis is onvoorspelbaar.

Bijna dagelijks wordt er wel iemand op een Spoedeisende Hulp (SEH) binnengebracht na een poging tot zelfdoding. Dit gebeurt vaak niet vanuit een afgewogen beslissing om het leven te beëindigen. Goede opvang na een dergelijke poging kan iemand helpen zijn leven weer op de rails te krijgen. Deze opvang vindt plaats door de consulent psychiatrie en door de verpleegkundigen en artsen werkzaam op de somatische afdeling. Dit artikel beschrijft achtergronden rond suïcidaal gedrag en aandachtspunten bij de opvang en nazorg van patiënten in het algemeen ziekenhuis na een suïcidepoging. Leidend hierbij is de inhoud van de in 2012 verschenen Multidisciplinaire richtlijn diagnostiek en behandeling van suïcidaal gedrag.

Bij multipele sclerose (MS) ontstaan als gevolg van een auto-immuunreactie, op meerdere plaatsen in het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) harde plekken. Deze plekken worden ook wel 'laesies' genoemd. Ms is de meest voorkomende neurologische ziekte bij jongvolwassenen. De diagnose wordt gesteld aan de hand van de revised McDonald-criteria 2010. MS wordt gekenmerkt door toenemende lichamelijke en cognitieve beperkingen. Het beloop is echter per persoon zo verschillend dat het moeilijk is een algemene prognose te geven. MS is nog niet te genezen. Behandeling bestaat vooral uit het verminderen van de relapstrequentie en ziekteprogressie.

Laxeermiddelen (laxantia) zijn medicijnen die bij verstopping (= obstipatie, constipatie) de ontlasting dunner maken en zo de stoelgang bevorderen. Deze middelen worden ook, bijvoorbeeld in de vorm van een klysma gebruikt om de darm voor een operatie of scopie schoon te maken (= darmlavage). Een deel van de laxantia wordt alleen verstrekt op voorschrift van arts, verpleegkundig specialist of physician assistant. Een tweede categorie laxantia kan vrij (zonder recept van een arts) in een apotheek worden gekocht en een derde soort kan ook bij de drogist en de supermarkt (maar nooit via zelfbediening) worden aangeschaft. Welke medicijnen in welke categorie vallen, wordt bij wet bepaald en kan van land tot land enigszins verschillen.