Nurse Academy O&T

Omgaan met onbegrepen gedrag bij dementie kan zeer uitdagend en complex zijn. De sleutel voor het omgaan met onbegrepen gedrag is het zien van de ander. Proberen te begrijpen wat er omgaat in iemand die onbegrepen gedrag vertoont en u volledig kunnen verplaatsen in zijn of haar belevingswereld. In dit artikel worden factoren die van invloed kunnen zijn op gedrag nader uiteengezet; omgeving, cognitieve factoren, somatische factoren, ervaringen, persoonlijkheid, motivatie en de onvervulde-behoeftetheorie en het optimaal stressniveau en het stressdrempelmodel. Deze factoren zijn uitgangspunten voor het vastleggen van doelen en interventies.

Dyspneu komt veel voor in de palliatieve fase van hartfalen, COPD en kanker. Het komt voor bij 35% van de patiënten met kanker in de palliatieve fase, bij 94% van de patiënten met een gevorderd stadium van COPD en bij 72% van de patiënten met een gevorderd stadium van hartfalen. Dyspneu heeft een grote invloed op de kwaliteit van leven en gaat bijna altijd gepaard met angst. Ernstige benauwdheid is niet alleen voor de patiënt een angstige ervaring, maar ook voor zijn naasten. De richtlijn Dyspneu in de palliatieve fase is herzien en in januari 2016 definitief gepubliceerd en te raadplegen op www.pallialine.nl. Inhoudelijk zijn er geen grote wijzigingen ten opzichte van de vorige versie van de richtlijn; de procedure van de ontwikkeling van de richtlijnen en het format zijn gewijzigd met als doel de implementatie van de richtlijn te ondersteunen. Dit artikel gaat inhoudelijk in op het symptoom dyspneu in de palliatieve fase en de aanpassingen in de nieuwe richtlijn over onder meer de (niet-)medicamenteuze symptomatische behandeling die evidence-based is uitgewerkt. Er is een casus gebruikt van een patiënte met COPD GOLD IV. Het artikel wordt afgesloten met een blog van Sander de Hosson.

Het syndroom van Sjögren is een systeemziekte waarbij de traan- en speekselklieren chronisch ontstoken zijn. Bij het secundaire syndroom van Sjögren heeft de patiënt naast Sjögren nog een andere systeemziekte. Ondersteuning en begeleiding van de patiënt zijn een taak van de verpleegkundige. Belangrijk hierin is het stimuleren van zelfredzaamheid. Bij de behandeling zijn meerdere disciplines betrokken. Dit vraagt om samenwerking van meerdere disciplines om het belang van de patiënt in het oog te blijven houden. De verpleegkundige vervult hierin een belangrijke rol.

In dit artikel wordt de casus van meneer Albai uitgewerkt met behulp van het stappenplan van Buurman. Met het stappenplan krijgt het klinisch redeneren bij kwetsbare ouderen gestalte. Zijn alle interventies die worden ingezet wel nodig? Er is speciaal aandacht voor het diagnostisch assessment. De casus is grotendeels te bekijken op www.serioussoap.nl, de hoofdstukken waarin meneer Albai de hoofdrol heeft.

Het is dit jaar precies tien jaar geleden dat het Universitair Medisch Centrum Groningen ‘Healthy Ageing', ofwel ‘gezond ouder worden’ verkoos tot speerpunt. Samen met andere kennisinstellingen en met bedrijven onderzoeken we in de noordelijke provincies hoe we gezond en actief ouder kunnen worden. In Nederland zijn verhoudingsgewijs steeds meer ouderen die meer levensjaren doorbrengen met een chronische ziekte. Ze ontwikkelen fysieke beperkingen die hen belemmeren in hun zelfstandigheid en welzijn. Het UMCG onderzoekt daarom hoe de extra levensjaren in goede gezondheid doorgebracht kunnen worden. Het onderzoek bestrijkt de gehele levensloop en richt zich op primaire preventie (ziekte voorkomen), secundaire preventie (ziekte tijdig ontdekken, behandelen en progressie afremmen) en tertiaire preventie (herhaling en verergering voorkomen, inzetten op functiebehoud). De inzet op Healthy Ageing en de uitkomsten daarvan zullen de komende jaren worden gevolgd in het Lifelines cohort, een groep van meer dan 160.000 inwoners van Noord-Nederland die in drie generaties belangeloos hun gegevens overdragen aan onderzoekers om zo bij te dragen aan meer kennis over gezond ouder worden.

De ziekte van Parkinson is een progressieve aandoening met een grote impact op de kwaliteit van leven. De (para)medische behandeling is erop gericht een patiënt zo goed mogelijk te laten functioneren. De (parkinson)verpleegkundige/verpleegkundig specialist heeft een belangrijke rol in de ondersteuning van de behandeling. Verpleegkundige interventies kunnen worden ingezet zowel bij de medicamenteuze behandeling als bij een geavanceerde behandeling.