Nurse Academy O&T

Het gebruik van opioïden, waaronder oxycodon, is een bewezen effectieve methode in de pijnbestrijding van zowel acute als chronische pijn. Behalve de positieve effecten bij bestrijden van pijn is bekend dat er een verslavingsrisico bestaat bij chronisch gebruik van opioïden en er dus daarmee afhankelijkheid en tolerantie kunnen optreden. In de verslavingszorg wordt de afhankelijkheid van oxycodon als verslavingsprobleem behandeld in samenwerking met de pijnspecialist. In dit artikel worden de stoornis in het gebruik van opiaten en het behandeladvies beschreven.

Zorgprofessionals in de thuiszorg krijgen vaak als eersten te maken met zingevingsbehoeften en/of levensvragen van cliënten. Volgens zorgvisies en zorgdossiers hebben zij een belangrijke signalerende en begeleidende rol in het bieden van zorg voor zingeving. Nu bestaan thuiszorgteams uit zorgprofessionals met verschillende zorgopleidingen en verschillende rollen en taken. Daarom is de vraag: wie doet wat? Van wie kunnen cliënten in de zorg thuis welke ondersteuning verwachten? En hoe kunnen het begrip en de handelingsbereidheid van zorgprofessionals op het gebied van zingeving worden vergroot? In dit artikel geven we een handreiking voor onderlinge samenwerking bij het geven van ondersteuning bij zingevingsbehoeften van cliënten in de zorg thuis.

Kwetsbare ouderen met posttraumatische stressklachten lopen het risico op onderdiagnostiek en verminderde kansen op optimale zorgverlening, verwijzing of behandeling. Aandacht voor de signaalfunctie van die klachten kan hun problemen begrijpelijk maken en hun welzijn verhogen. Tijdige signalering van moeilijk verklaarbare klachten en het achterhalen van hun betekenis als indirecte uitingen van posttraumatische problematiek kan de verpleegkundige zorg in teamverband ondersteunen.

Ondervoeding is een veelvoorkomend en ernstig probleem, onder anderen voor kwetsbare ouderen. Het heeft aanzienlijke gevolgen voor hun gezondheid en de ervaren kwaliteit van leven (figuur 1). Ook in de ouderenzorg verschuift de aandacht steeds meer van ‘zorg en ziekte’ naar ‘gedrag en gezondheid’, wat de verpleegkundige rol als gezondheidsbevorderaar onderstreept. Aandacht voor (onder)voeding en daarbij klinisch redeneren is van essentieel belang om de situatie van een oudere gestructureerd en objectief in kaart te brengen, waarna de juiste, passende zorg kan worden ingezet. Dit is ook van belang om ouderen langer zelfstandig te laten wonen. Voor goed klinisch redeneren is kennis van anatomie, fysiologie en pathologie noodzakelijk. Door tijdsdruk en de vele andere taken van de (wijk)verpleegkundige, is er niet altijd tijd voor het verder ontwikkelen van deze belangrijke vaardigheid. Dit kan passende zorg in gevaar brengen. In dit artikel gaan we aan de hand van een casus in op het belang van klinisch redeneren en multidisciplinaire samenwerking bij ondervoeding.

Voor mensen met dementie die niet (meer) zelfstandig thuis kunnen wonen, is een kleinschalige zorglocatie een mogelijkheid. In deze kleinschalige zorglocaties kiest men vaak voor een persoonsgerichte visie op zorg verlenen en is er een ‘open-deuren-beleid'. De verpleegkundige heeft in zo’n woonzorglocatie dikwijls een leidinggevende, ondersteunende en coachende taak. In dit artikel wordt, aan de hand van een casus, beschreven op welke manier Dementia Care Mapping (DCM) wordt toegepast bij een bewoner met dwaalgedrag, en welke rol de verpleegkundige hierin heeft.

Mag een wijkverpleegkundige een behandelingsovereenkomst met een cliënt opzeggen wanneer deze de behandeling weigert en afspraken niet nakomt? Hierop wordt in dit artikel ingegaan aan de hand van de casus van Mark. Hij is aan alcohol verslaafd, woont in een vervuild huis en heeft open wonden.