Nurse Academy GGZ

In het ziekenhuis worden regelmatig mensen, vooral ouderen, opgenomen met ziektebeelden en comorbiditeitsproblemen die te maken hebben met vitaminedeficiënties. In dit artikel worden de ‘vergeten’ ziektebeelden op een rij gezet.

Herstel en zelfregulatie zijn belangrijke thema’s voor de psychische gezondheidszorg. Verpleegkundigen hebben op dit vlak een functie die van belang is, mits aan hen geijkte methodieken ter beschikking staan. Dit artikel onderscheidt vier aspecten van herstel en beschrijft zelfregulatie als de kern van zelfredzaamheid, zelfzorg en zelfbepaling. Vervolgens gaat het in op de vraag wat dit betekent voor de psychische zorg en in het bijzonder het functioneel herstel van cliënten. Tot slot is een verantwoording opgenomen van het belang van methodiekontwikkeling en in dat kader het gebruik van de ICF.

basis GGZ, chronisch psychiatrische aandoening, begeleiding generalistische basis-GGZ, inhoudelijk en financieel effectieve zorg, KOP-model, persisterende depressieve stoornis

Bloeddruk meten is een diagnostisch onderzoek dat door verpleegkundigen en artsen dagelijks vele malen wordt verricht. De bloeddruk geeft informatie over de conditie van de patiënt. Hoge bloeddruk is geen ziekte. Langdurig verhoogde bloeddruk geeft echter wel een verhoogde kans op hart- en vaatziekten; het is een risicofactor. Te lage bloeddruk kan duizeligheid veroorzaken en geeft daardoor een grotere kans op vallen. We streven daarom naar een bloeddruk die binnen de normaalwaarden valt. Onze huidige methode van handmatig bloeddruk meten is in 1896 uitgevonden door Riva-Rocci. Daarom noteert men de bloeddruk met RR. Bloeddruk meten is het indirect (onbloedig) meten van de druk in de (arm)arterie. Het meten van de bloeddruk is vastgelegd in een protocol (NHG). Daarnaast staat in de multidisciplinaire richtlijn Cardiovasculair risicomanagement (2011) veel informatie over bloeddruk meten.

Als je psychotisch wordt, verandert je realiteit. Antipsychotica zijn effectieve medicijnen in de behandeling van een psychose. Alle antipsychotica bezetten in meerdere of mindere mate de dopaminereceptoren in de hersenen. De werking en bijwerkingen kunnen van persoon tot persoon verschillen. Bijwerkingen als bewegingsstoornissen, metabole stoornissen en seksuele bijwerkingen komen het meest voor bij het gebruik van antipsychotica. Er is veel mogelijk in de behandeling van bijwerkingen, met name als deze tijdig worden herkend. De polikliniek bijwerkingen van GGZ Centraal is een expertisecentrum op het gebied van somatische complicaties van psychofarmaca. In de polikliniek bijwerkingen is de Somatische Mini-Screen (SMS) ontwikkeld. Dit is een nieuw screeningsinstrument dat een korte, globale screening van somatiek, leefstijl en bijwerkingen geeft. Hiermee kan met een minimale belasting, snel en zeer vroegtijdig de kans op somatische risico’s en bijwerkingen betrouwbaar worden ingeschat.

Cocaïne is een stimulerende drug met psychische en lichamelijke effecten. Een overdosis kan effect hebben op vrijwel alle orgaansystemen en dodelijk verlopen. De behandeling bestaat uit symptoombestrijding en goede monitoring van vitale functies. Vaak heeft de cocaïnegebruiker ook andere middelen genomen, hetgeen de behandeling compliceert. Chronisch gebruik kan verschillende cognitieve functies aantasten, bijdragen aan psychiatrische beelden als depressie en psychotische wanen en uitmonden in tal van lichamelijke complicaties. De complicaties zijn zowel direct gerelateerd aan de wijze van gebruik (zoals chronische ontsteking van neus en bijholten en verslechterde longfunctie) als indirect ontstaan door stimulatie van het centrale en perifere zenuwstelsel. Complicaties aan hart en vaatstelsel zijn hiervan een voorbeeld. Chronisch gebruik kan ook leiden tot misbruik en afhankelijkheid. Lang niet alle patiënten met cocaïneproblematiek zijn echter bij hulpverleners bekend. Bij het behandelen van acute gezondheidsverstoringen na cocaïnegebruik is het dus zinvol om probleemgebruik uit te vragen. In dit artikel leest u over cocaïne, de effecten op het hart en hoe u de patiënt uit de casus kunt behandelen.