Nurse Academy GGZ

De schildklier (glandula thyroidea) is een vlindervormige klier, die aan de voorkant van de hals ligt, voor het strottenhoofd en tegen de luchtpijp aan. De schildklier weegt 15-25 gram en is een van de grootste endocriene klieren. Deze klier bestaat uit twee kwabben (lobi) die zijn opgebouwd uit follikels (blaasjes). Beide kwabben zijn bedekt met een bindweefselkapsel en worden door een brug van schildklierweefsel (de isthmus) met elkaar verbonden. De bloedvoorziening van de schildklier wordt verzorgd door vier slagaderen, waarmee de schildklier het meest doorbloede orgaan is van het menselijk lichaam.

In dit artikel wordt aandacht besteed aan de achtergronden, praktische bruikbaarheid en de uitdagingen bij twee verschillende wetenschappelijk geëvalueerde benaderingen, die van belang zijn voor verpleegkundigen in klinieken voor acute psychiatrie. Het betreft hier effectstudies op twee verschillende domeinen om een crisisperiode met een patiënt veilig en herstelgericht door te komen. Hierbij wordt de focus enerzijds gericht op een systematiek voor frequente kortetermijn risico-evaluatie via gestructureerde verpleegkundige observaties (Crisis Monitor) en anderzijds op de toepassing van een psychosociale de-escalatie interventie toolkit om binnen veilige kaders het therapeutisch rendement op acute-opname units te optimaliseren (het Britse Safewardsmodel). Beide benaderingen zijn op een solide manier wetenschappelijk geëvalueerd en beschikken ook over uitgebreide praktische handreikingen, trainingmateriaal en hulpmiddelen om de implementatie te ondersteunen. Op deze manier kan evidence-based practice in de acute klinische psychiatrie terrein winnen in de hectiek van alledag in Nederland. De kansen en valkuilen hierbij worden ook belicht.

Dit voorjaar verschenen er nieuwe richtlijnen over somatische screening en leefstijl voor mensen met ernstige psychische aandoeningen: de Multidisciplinaire richtlijn Somatische screening bij patiënten met een ernstige psychische aandoening en de Multidisciplinaire richtlijn Leefstijl bij patiënten met een ernstige psychische aandoening. De tekst in dit artikel is voor een groot deel gebaseerd op de inhoud van beide richtlijnen.

In Nederland heeft één op de vier volwassenen ooit, en 4% in de afgelopen maand geblowd. Naar schatting gebruikt ongeveer 1% van de Nederlanders (bijna) dagelijks. Op jonge leeftijd beginnen met gebruik en veel cannabis gebruiken verhogen het risico op nadelige gevolgen (psychisch, cognitief en lichamelijk). Acute risico’s zijn angst, paniek, acute psychosen en verkeersongevallen. Het stimulerende effect van THC op het beloningsysteem van de hersenen brengt het risico van verslaving met zich mee. Naar schatting raakt één op de tien mensen die ooit cannabis roken eraan verslaafd. Hoewel de verslaving ook zonder professionele hulp kan verdwijnen, blijft signalering van (problematisch) cannabisgebruik belangrijk. Momenteel bereikt hulp of ondersteuning nog niet iedereen die daar baat bij heeft. We geven aan hoe cannabisgebruik bespreekbaar gemaakt kan worden, en belichten vanuit verschillende scenario’s de beschikbare ondersteunings- en behandelopties.

Oesofaguscarcinoom is een oncologische aandoening. Deze aandoening is veelal gerelateerd aan roken en/of overmatig alcoholgebruik en heeft een slechte prognose met een hoge mortaliteit. Oesofaguscarcinoom kan curatief behandeld worden met neoadjuvante chemoradiatie en/of chirurgie, maar in veel gevallen is curatie niet meer mogelijk en volgt een palliatieve behandeling. De complexe zorg voor patiënten met een oesofaguscarcinoom wordt verleend door een multidisciplinair team, waarin veel aandacht uitgaat naar leefstijl, psychosociale zorg, voedingsinname en gezien de slechte prognose ook vaak naar de palliatieve zorg. De verpleegkundige heeft een belangrijke taak in de (complexe) zorgverlening. Er is dan ook een grote verscheidenheid aan verpleegkundige aandachtspunten die van belang zijn in de zorg voor deze patiëntencategorie.

Sinds 1995 is er meer aandacht voor de diagnostiek en behandeling van volwassenen met Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). Actuele studies laten zien dat ADHD in ongeveer de helft van de gevallen voortduurt in de volwassenheid. De geschatte prevalentie van ADHD in de volwassenheid ligt tussen de 3 en 4%. De incidentie van ADHD is aan het toenemen, vermoedelijk omdat de diagnose vaker wordt gesteld door verbeterde diagnostiek.