Nurse Academy O&T

Zorg in de palliatieve fase is complex. Vroegtijdig signaleren en een goede beoordeling en behandeling van problemen en behoeften leveren een bijdrage aan de kwaliteit van leven (en sterven) in de laatste levensfase. Palliatief redeneren is daarbij een hulpmiddel. Door middel van zorgvuldige besluitvorming kan adequaat en tijdig geanticipeerd worden op actuele problemen en toekomstige scenario’s. Daarbij staan de wensen en behoeften van de zorgvrager en zijn naasten altijd centraal.

Wanneer er bij patiënten met ernstige nierschade ondersteuning nodig is, is buikspoeling of peritoneale dialyse (PD) een van de behandelmogelijkheden. Deze behandelvorm is geschikt voor eigenlijk bijna iedereen, mits er voldoende peritoneum of buikvlies aanwezig is. In dit artikel wordt uitgelegd wat PD is, hoe het werkt en waarom het een goede behandelvorm is, zelfs in acute situaties.

Veel thuiswonende ouderen gebruiken een bloedverdunner. Er zijn verschillende antistollingsmiddelen: trombocytenaggregatieremmers, vitamine K-antagonisten (VKA), direct werkende orale coagulantia (DOAC’s), niet-vitamine K orale anticoagulantia (NOAC’s), heparine, trombolytica en overige antitrombotica. In dit artikel richten we ons op de vitamine K-antagonisten en de niet-vitamine K orale anticoagulantia. De trombocytenaggregatieremmer is een minder krachtig medicament in vergelijking met de VKA en de DOAC/NOAC. De andere genoemde middelen worden per infuus of per injectie toegediend om een stolsel op te lossen.

De Surprise Question is een instrument dat kan bijdragen aan het identificeren van de palliatieve fase. De auteurs van dit artikel hebben onderzoek gedaan naar de voorspellende waarde van de Surprise Question wanneer deze werd ingevuld door verpleegkundigen. In dit artikel wordt aan de hand van het onderzoek ingegaan op de achtergrond van het beoordelen van een test.

Iedere patiënt moet kwalitatief hoogstaande zorg ontvangen, die past bij zijn voorkeuren, ook aan het einde van het leven. Advance care planning is een vorm van gespreksvoering waarin voorkeuren voor zorg en behandeling worden verhelderd en gedeeld met betrokkenen. Patiëntervaringen met advance care planning en praktische implicaties voor zorgverleners staan centraal in dit artikel.

Over het onderwerp wils(on)bekwaamheid is veel geschreven, maar praktijkvragen over dit onderwerp blijven er altijd. Iedere praktijksituatie is anders en vereist een andere afweging. Aan de hand van de casus van meneer Geel wordt in dit artikel antwoord gegeven op veelvoorkomende vragen zoals: Wat is wils(on)bekwaamheid? Wie beslist daarover? Wat zijn de gevolgen van wils(on)bekwaamheid?