Nurse Academy GGZ

Een-op-eenbegeleiding is een interventie voor begeleiding van psychiatrische cliënten in een extra beveiligde kamer (EBK). In de praktijk werkt het ook ondersteunend voor cliënten in een crisis en kan het destructief gedrag en dwangmaatregelen voorkomen. Er is geen verpleegkundige richtlijn, model of methodiek voor de uitvoering ervan. Hiervoor werd het Close Contact Intervention Model (CCI) ontwikkeld. Dit werd afgeleid van het ‘Behavioral Change Stairway Model’ (BCSM), ontwikkeld door Vecchi. De essentie van CCI is het zo snel mogelijk bereiken van gedragsbeïnvloeding op basis van vertrouwen en samenwerking met de cliënt, door op de juiste momenten in de contactopbouw de juiste woorden en houding te gebruiken. CCI rust op drie fundamenten om er voor de psychiatrie een werkbaar model van te maken. Deze fundamenten zijn: vakmanschap, persoonlijke factoren en voorwaarden in de omgeving. CCI is een model voor observatie en handelen. Het is daardoor een professionele interventie die gebaseerd is op kennis, ervaring en skills.

Separatie wordt als ongewenst beschouwd en het terugdringen van verschillende aspecten daarvan staat hoog op de agenda. Het evalueren van separaties is een norm en levert belangrijke informatie op die behulpzaam kan zijn bij het terugdringen. Dit artikel beschrijft een studie waarin retrospectief verzamelde data werden geanalyseerd van patiënten die gesepareerd waren in een kliniek voor ernstige dubbele problematiek. Van de 29 uitgevoerde separaties zijn er 19 geëvalueerd. Iets minder dan de helft had een negatieve ervaring en twee patiënten hadden nog steeds last van de separatie. De meerderheid was tevreden over de begeleiding en wist wat nodig was om uit de separeer te komen. Bijna de helft gaf aan dat separeren voorkomen had kunnen worden. Het evalueren van separaties is een zinvol instrument en levert patiënten en verpleegkundigen nuttige informatie op.

Patiënten zonder ziekte-inzicht zijn in staat om over de eigen situatie te praten vanuit hun eigen logica en met eigen wensen en verlangens. De informatie die zij geven is onder andere gebaseerd op persoonlijke subjectieve kennis. Deze kennis sluit niet altijd aan bij de kennis van de zorgprofessional. Door goed te luisteren naar de verhalen van patiënten, de pijn te zien en de ervaringen te interpreteren, kunnen zorgprofessionals het unieke en het individuele perspectief van patiënten beter herkennen en de zorg hierop aansluiten. Hiervoor is het noodzakelijk dat zorgprofessionals zich bewust zijn van de ongewenste effecten van rigide toegepaste institutionele regels. Soms is het nodig af te wijken van deze regels. Er ontstaat dan ruimte om meer aandacht te schenken aan individuele behoeften, de pijn van de patiënt en voor een waardering van alle verschillende perspectieven op de zorgsituatie. Het is waarschijnlijk dat dit het vertrouwen van patiënten in de zorg vergroot. Het inzetten van de eigen (subjectieve) kennis van de cliënt zonder ziektebesef kan toch voor enige mate van samenwerking en tevredenheid zorgen.

In dit artikel worden handreikingen gegeven om een goede onderzoeksvraag te formuleren. Onderzoek doen begint met het vaststellen van een klinische onzekerheid. Tegen een probleem aanlopen is niet moeilijk, dit probleem vertalen naar een onderzoekbare vraag is dat wel. In het artikel wordt eerst ingegaan op het vaststellen van een klinische onzekerheid. Vervolgens worden soorten vragen en onderzoeksterreinen besproken. Tot slot komen de elementen van de onderzoeksvraag aan bod en de criteria waaraan deze vraag moet voldoen.

Mensen met een angststoornis worden doorgaans behandeld met behulp van exposure therapie. Exposure, oftewel blootstelling aan datgene waardoor iemand zich angstig voelt en wat iemand tot nu toe uit de weg ging, staat centraal tijdens de behandeling. Deze behandelvorm is voor patiënten vaak erg intensief, omdat de angstklachten door de behandeling eerst toenemen. Daarbij is niet mogelijk elke vorm van angst op ieder moment op te zoeken. Een alternatief of een aanvulling op het reguliere aanbod is het gebruik van virtual reality. Virtual Reality Exposure Therapie wordt voor verschillende vormen van angststoornissen gebruikt en er zijn verschillende toepassingsvormen ontwikkeld. Een van deze werkvormen wordt uitgelegd aan de hand van de casus van Eric, een man van 30 jaar die tot voor kort goed functioneerde, maar door een angststoornis zijn leven dreigt kwijt te raken.

Wereldwijd wordt onderzoek gedaan naar de effecten van positieve psychologie. Inmiddels is aangetoond dat positieve psychologie een positief effect heeft op het welzijn van mensen en leidt tot afname van depressieve klachten. Positieve psychologie richt zich niet alleen op de behandeling of preventie van gezondheidsproblemen, maar juist ook op het bevorderen van gezondheid, welbevinden, kwaliteiten en vaardigheden. In dit artikel wordt een casus beschreven van een man die aanvankelijk met verdenking van hartklachten in het ziekenhuis belandde, maar uiteindelijk in de huisartsenpraktijk wordt behandeld door de POH-GGZ/VS-GGZ.