Nurse Academy O&T

Ik zie schilfering en roodheid. Ik heb een diagnose, een voorschrift en een zorgplan, dus wordt er gesmeerd. Maar wat als ik een gezonde huid of een schijnbaar gezonde huid aantref. Ga ik door met smeren? Hoe zat dat ook alweer met corticosteroïden? En wat te denken wanneer ik lees dat bij toename van erytheem er weer gesmeerd moet gaan worden? Wanneer is iets toegenomen? In dit artikel wordt alles op een rij gezet.

De meest voorkomende klachten van anemie, ook wel bloedarmoede genoemd, zijn vermoeidheid en een gevoel van slapte. De incidentie en prevalentie van anemie stijgen met de leeftijd en anemie komt voor bij 25% van de 85-plussers. Uit onderzoek blijkt dat de gevolgen van anemie bij ouderen groot zijn en dat anemie kan leiden tot afhankelijkheid, cardiovasculaire aandoeningen, dementie, vallen, verhoogde mortaliteit, mentale problemen en een verminderde kwaliteit van leven. De gevaren van anemie bij ouderen worden echter nog niet altijd onderkend.

Verschillende psychiatrische en neurologische ziekten worden geassocieerd met een mogelijke vitamine B12-deficiëntie. Zowel in de GGZ als in de verslavingszorg kan de combinatie van risicofactoren, observatie en uitvragen van aanwezige symptomen een indicatie zijn om in overleg met de huisarts een vitamine B12-tekort te onderzoeken.

Werken met data. Veel verpleegkundigen stoppen nu met lezen en denken: ‘laat maar, dat is niks voor mij’. In dit artikel laten we zien dat werken met data relevant is voor u en hoe u eenvoudig kunt beginnen.

Tijdens de COVID-pandemie kwam al snel ook de diabetische voet in het nieuws. Omdat patiënten niet naar de polikliniek durfden te komen of omdat deze gesloten was, zagen de ziekenhuizen al snel meer diep geïnfecteerde voeten op de Spoedeisende Hulp (SEH) en werden er meer amputaties gemeld. Dit geeft heel goed weer hoe kwetsbaar mensen zijn met een diabetische voet die niet goed behandeld kan worden. Het snel herkennen en het opstarten van adequate zorg bij een diabetische voet is essentieel voor het herstel en behoud van de voetfunctie.

Een arts hoeft een patiënt niet zo lang mogelijk in leven te houden indien er sprake is van medisch zinloos handelen. De behandeling is dan niet meer in het belang van de patiënt. In dit artikel wordt aan de hand van een casus ingegaan op wat nu eigenlijk medisch zinloos handelen is en welke rol de verpleegkundige hierin kan spelen voor de patiënt of de familie.