FocusVasculair

Prehypertensie werd in 2003 gedefinieerd als een bloeddruk van 120-139/ 80-89 mmHg, maar deze term wordt tegenwoordig in enkele belangrijke klinische richtlijnen niet meer gebruikt. Prehypertensie is echter meer dan alleen een grenswaarde tussen normale en verhoogde bloeddruk. Prehypertensie is een risicofactor voor het ontwikkelen van hypertensie en is onafhankelijk geassocieerd met orgaanschade en verhoogde cardiovasculaire mortaliteit. De prevalentie van prehypertensie stijgt mogelijk mede ten gevolge van de obesitasepidemie. Prehypertensie wordt gekenmerkt door pathofysiologische veranderingen in vaatstructuur en hemodynamiek, zoals verhoogde perifere vaatweerstand, toegenomen vaatstijfheid, verhoogde activiteit van het sympathisch zenuwstelsel en veranderingen in de renale doorbloeding. Het kan worden beschouwd als een voorstadium van primaire hypertensie. Hoewel medicamenteuze behandeling van prehypertensie nog niet in de richtlijnen wordt aanbevolen, zijn leefstijlverbetering en periodieke monitoring van belang om het risico op progressie naar hypertensie en cardiovasculaire complicaties te verlagen.

Feochromocytomen en extra-adrenale paragangliomen zijn zeldzame neuro-endocriene tumoren die catecholaminen produceren. Een t

Nefroptose is een fenomeen waarbij een nier mobiel is in het abdomen en leidt tot klachten van pijn in de flank, met name bij

Het niercelcarcinoom kan zich via de vena renalis uitbreiden tot in de vena cava inferior. Bij 1% van de gevallen treedt er zelfs doorgroei op tot in het rechteratrium. De meeste patiënten met een niercelcarcinoom en een veneuze tumortrombus presenteren zich met symptomen, gerelateerd aan lokale tumorgroei of veneuze occlusie. Paraneoplastische verschijnselen kunnen eveneens voorkomen. De stadiëring van de tumortrombus gebeurt aan de hand van de Nevus-classificatie. MRI is, met een sensitiviteit van 96 tot 100%, de gouden standaard om een tumortrombus aan te tonen. De behandeling bestaat uit een radicale nefrectomie en trombectomie, eventueel gevolgd door immunotherapie bij gemetastaseerde ziekte.

De afgelopen 50 jaar is consumptie van bewerkt voedsel met geraffineerde koolhydraten sterk toegenomen en is het gebruik van verzadigd vet afgenomen. Door een verstoorde balans tussen honger en verzadiging en het alom beschikbare voedselaanbod worden steeds meer tussendoortjes gebruikt. Glucose- en insulinespiegels kunnen daardoor een groot deel van de dag verhoogd zijn, wat bijdraagt aan vetopslag en het ontstaan van insulineresistentie (IR). Leververvetting met een atherogeen lipidenprofiel draagt bij aan atherosclerotisch vaatlijden, voordat hyperglykemie ontstaat. IR is vaak heel lang subklinisch aanwezig, waarbij de duur en mate van IR of koolhydraatintolerantie verschillen per persoon. De behandeling bestaat primair uit gevarieerde voeding met natuurlijke vetten, eiwitten en slechts een beperkte hoeveelheid vezelrijke complexe koolhydraten. Door maximaal drie keer per dag te eten kan het lichaam overgaan op vetverbranding, waarbij ketonen als brandstof worden gebruikt. Deze aanpassing in de voeding biedt kansen voor betere preventie en behandeling van diabetes mellitus type 2 en atherosclerotisch vaatlijden en zal naar verwachting voor een sterke reductie in zorgkosten en gebruik van medicatie zorgen.

Het Zorgpad Hypertensie in het UMC Utrecht wordt gepositioneerd als een secundair (voor huisartsen), maar ook als tertiair ve