Medicamenteuze behandeling van astma
De prevalentie van astma in de huisartsenpraktijk is naar schatting 35 per 1.000 patiënten. Astma ontstaat vaak al op de kinderleeftijd. Bij de behandeling van astma staat het voorkómen van uitlokkende factoren (zoals huisstofmijt, rook, dampen en fijnstof) voorop. Voor de medicamenteuze behandeling komen kortwerkende bètasympathicomimetica (short acting beta-2-agonists, SABA’s), langwerkende bètasympathicomimetica (long acting beta-2-agonists, LABA’s) en inhalatiecorticosteroïden (ICS) in aanmerking. Luchtwegverwijders geven binnen enkele minuten verlichting van de benauwdheid, terwijl ICS op de lange termijn een onstekingsonderdrukkend effect hebben. De incidentie van bijwerkingen bij inhalatiemedicatie is over het algemeen laag, omdat de middelen niet tot weinig systemisch beschikbaar komen. De meest voorkomende bijwerkingen van SABA’s en LABA’s zijn tremor, hartkloppingen, hoofdpijn en hoesten. Bij ICS kunnen orale candidiasis, heesheid en – bij langdurig hoge doseringen – bijniersuppressie, vermindering botdichtheid en glaucoom optreden. Voor de inhalatiegeneesmiddelen zijn verschillende inhalatoren beschikbaar. Welke inhalator het meest geschikt is, verschilt per patiënt.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- weet u welke geneesmiddelen voor astma beschikbaar zijn
- kent u de belangrijkste vooren nadelen van deze geneesmiddelen
- kunt u patiënten met astma adequaat begeleiden