Tellen en vertellen in de spreekkamer
In 2010 schreef de toenmalige redacteur van Physios Wim Hullegie een drieluik over de mythe en werkelijkheid van evidence-based fysiotherapie. In de eerste twee delen nam hij de lezer mee in de hogesnelheidstrein van het evidenced-based denken en besprak hij de rivaliteit tussen het biomedische en het klinischepidemiologische denken in de geneeskunde. Het derde deel van dit drieluik, ‘Een pragmatische visie op meten in de fysiotherapie’, was vooral een pleidooi om terughoudend te zijn met het ongebreideld inzetten van meetinstrumenten zonder dat duidelijk is welk doel daarmee bereikt moet worden. Alleen meten wat we willen weten, dus. Helaas blijkt niet alles zich in tien jaar te ontwikkelen en is wat Hullegie in 2010 schreef nog steeds actueel. Vandaar de herplaatsing met een reactie van de auteur.